Το καλοκαιράκι μπήκε, αλλά στο βαπόρι για το νησάκι θα καθυστερήσουμε να μπούμε ακόμα… Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι προκειμένου να δραπετεύσεις από τη φυλακή που αποδέχεσαι ή κοινώς από την όχι και τόσο γενναιόδωρη καθημερινότητα σου φίλε αναγνώστη. Και οι τρόποι ακούν στο όνομα κατάλληλες μουσικές επιλογές. Επιλογές που δεν σπάνε τα υλικά δεσμά, αλλά εύκολα οδηγούν στην πνευματική ανακούφιση, εκτόνωση και απελευθέρωση. Κάπου εδώ κολλάει και ο Παύλος Παυλίδης…
Ειδικά τους τελευταίους μήνες επιδιώκω να ταξιδεύω τη σκέψη μου βάζοντας ξανά και ξανά κομμάτια του. Κομμάτια που χάρη στην γρατζουνιάρα φωνή του με κάνουν να πηδώ από ανάμνηση σε ανάμνηση και να ξεθάβω γλυκόπικρα ιμπεριαλιστικά συναισθήματα. Με καταλαμβάνουν, με καθηλώνουν με γαληνεύουν. Τις περισσότερες φορές με συνθλίβουν. Τραγούδια όπως ο Κηπουρος και η Σιωπή δεν μπορούν άλλωστε να μοιράσουν χαρά! Μπορούν όμως να απαλύνουν και να χαρίσουν μία ανώδυνη μελαγχολία. Γι΄αυτό τον λόγο ακούστε τα…
Ο Παυλίδης βέβαια δεν συνίσταται μόνο σε περιπτώσεις που επιζητείται η μελαγχολία. Η ωραία μελαγχολία όμως, αλλά και σε περιπτώσεις που ψάχνεις την αναμελιά, την απόλυτη διαφυγή και την απόσπαση από όλα όσα σε κρατούν προσγειωμένο στα πρέπει και υποτάσσουν τα θέλω σου. Τα φυσιολογικά καταπιεσμένα θέλω σου, που έχεις μάθει να απορρίπτεις. Πόσο ωραία θα ήταν λοιπόν να πάμε σε μία πόλη όπου οι πάντες θα έλεγαν ότι δεν είναι από αυτή; Πόσο ωραία θα ήταν απλά να πάμε σε μία πόλη όπου απλώς θα κάναμε μία από τις πολλές στάσεις που θα περιελάμβανε το ταξίδι μας;
Ο Παυλίδης δεν σε κοιτά ευθέως. Ψάξτε λίγο τις φωτογραφίες του. Σε όλες κοιτά πλάγια. Ποτέ δεν διακρίνεις κάποιο ευθύβολο βλέμμα, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις (βλεπε το προφίλ του στο facebook) !
Η επιφανειακή ερμηνεία (πεταχτά ώτα) δεν με ελκύει ιδιαίτερα. Ωστόσο με εξιτάρει η σκέψη του ότι ο κάθε άνθρωπος κοιτάζει… αντρίκια με τον τρόπο που αυτός θέλει και τον ευχαριστεί. Με τον τρόπο που τον κάνει να νιώθει άνετα και αυτός είναι ο λόγος που ο καθένας μας είναι ξεχωριστός,. Διότι έχει έναν μοναδικό τρόπο να εκδηλώνει αυτά που τον απασχολούν. Ο Παυλίδης λοιπόν κοιτά μέσα από τα τραγούδια του. Εκεί θα τον γνωρίσετε και θα έχετε μία καλή συζήτηση μαζί του. Να είστε προετοιμασμένοι όμως! Είναι κάτι παραπάνω από ετοιμόλογος…
ΥΓ: Η παρατήρηση έγινε τελείως τυχαία, όταν προσπαθούσα, αλλά δεν μπορούσα να φέρω στο μυαλό μου τα ακριβή χαρακτηριστικά του προσώπου του. Γι ΄ αυτό και έψαξα στο google. Τα αποτελέσματα με έκαναν απλώς να διαπιστώσω κάτι νηπιακά απλό. Όταν δεν έχεις δει κάτι δεν μπορείς να το θυμάσαι. Από την άλλη μπορείς να το πλάθεις και να το διαμορφώνεις όπως επιθυμείς. Το θέμα είναι να μην δημιουργήσεις ένα τερατούργημα αποτελούμενο από ψέματα που σε παραπλανούν.
(5/7/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.