Η διαφορά του ταξί με τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς, έγκειται σε επίπεδο επικοινωνίας και φυσικά άνεσης. Είναι τελείως διαφορετικό να φέρνεις σε κάτι από… σαρδέλα από το να στρογγυλοκάθεσαι με την άνεση σου, σε κάποιο κάθισμα. Αυτό όμως, είναι το ένα πλεονέκτημα. Το άλλο είναι πιο σημαντικό και αν σταθείς τυχερός, τότε όλο και κάποια ωραία ιστοριούλα μαθαίνεις.
Με την “Αυγή” στο χέρι, το πρώτο κοίταγμα με τον συμπαθητικό, αλλά ολίγον ξινισμένο στα μούτρα οδηγό, δεν ήταν αυτό που λέμε η επιτομή της αλληλοσυμπάθειας. Σκέφτηκα, πως μάλλον θα τον πείραξαν οι προτιμήσεις ενημέρωσης μου. Ίσως να ήταν και υποστηρικτής του έτερου πολιτικού πόλου. Διόλου απογοητεύτηκα, συνέχισα να διαβάζω αμέριμνος και ολίγον ζαλισμένος την εφημερίδα, που μόλις είχα αγοράσει.
Σε ανύποπτο χρόνο και ενώ είχαμε διανύσει περίπου το μισό της απόστασης, ο οδηγός με παροτρύνει να ψηφίσω Τσίπρα! Διπλό το σοκ. Τόσο λόγω της απρόβλεπτης κίνησής του, όσο και λόγω του ότι δεν έχουμε συνηθίσει να ακούμε τόσο χύμα, εξαίρεση οι «FT» της Γερμανίας, το τι να ρίξουμε στην κάλπη.
Χωρίς να πω κάτι, απλώς χαμογέλασα. Ήθελα να δώσω ένα έναυσμα, για τη διαλεύκανση του μυστηρίου. Πράγματι, ο συμπαθής κυριούλης άφησε στην άκρη, τα επιθετικά του… τικ και με ολόκληρη την οδοντοστοιχία, να βγαίνει φόρα παρτίδα, άρχισε να μου μιλά για τη δική του σχέση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
“Είναι από τα μέρη μου. Ο μπαμπάς του κατάγεται από το Αθαμάνιο της Άρτας. Δεν έρχονται πολύ συχνά τελευταία. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ παρά μόνο καλά λόγια να σου πω γι΄αυτούς”, μου είπε αρχικά. Ίσως και κάπως πιο απλοϊκά, αλλά ήταν από τις συνεντεύξεις που πιάστηκα αδιάβαστος και καταγράφω μία γενική ιδέα αυτού που θυμάμαι, κάτι που δεν συνεπάγεται όμως ότι φλερτάρω με την ανακρίβεια…
Χωρίς να χρειαστεί να τον ρωτήσω, συνέχισε την περιγραφή του. “Ο Αλέξης είναι καλός άνθρωπος. Τον έχουμε φιλοξενήσει κιόλας. Του αρέσει να μιλάει με τον κόσμο, αλλά δεν πιέζει κανέναν. Όσο θέλει ο άλλος να ακούσει τόσο θα ακούσει. Δεν είναι κομματόσκυλο!”
Αναρωτήθηκα, πως ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος παράταξης, μπορεί να μην… γαβγίζει για χάρη της. Αφού με κοίταξε, μου απάντησε με τη γαλήνια στα όρια του νανουρίσματος φωνή του, ότι… “ο Αλέξης είναι απλός άνθρωπος, όπως εσύ και εγώ. Του αρέσει να μιλάει με τους γέροντες, ακόμα και με αυτούς που είναι αγύριστα κεφάλια. Ποτέ όμως, δεν επιβάλλει την άποψη του”.
Γυρνάω ενστικτωδώς προς τα δεξιά. Είχαμε μόλις φτάσει. Ένιωθα παρόλα αυτά, ότι ξέκλεψα κάποιες στιγμές ενός ανθρώπου, από την εμπειρία του με κάποιον που πλέον αποτελεί κατά πολλούς τον ηγέτη της ελπίδας, κατά άλλους αυτόν της συμφοράς, όταν ακόμα δεν είχε πάρει τα δικά του λεπτά δημοσιότητας.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.