Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες προτείνουν 5 βιβλία για τα Χριστούγεννα

Οι γιορτές έφτασαν και μαζί τους λίγες ημέρες διακοπών και στιγμών χαλάρωσης. Τέτοιες μέρες είναι ιδανικές για να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να δωρίσεις κάποιο σε φίλους και συγγενείς. Εμείς ζητήσαμε από το αυτοδιαχειριζόμενο-συνεργατικό βιβλιοπωλείο των Ακυβέρνητων Πολιτειών στη Θεσσαλονίκη να ξεχωρίσουν πέντε βιβλία για τις ημέρες των γιορτών.

Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες προτείνουν στους αναγνώστες του 3pointmagazine.gr πέντε βίβλια για να διαβάσετε στον ελεύθερο χρόνο των διακοπών αλλά και να σας δώσουν ιδέες για δώρα πολύτιμα και όχι απλώς “καταναλώσιμα”, που “μένουν” και δεν ξεθωριάζουν στο χρόνο.

1. Η θεωρία του 1%, του Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί

Εκδόσεις των Συναδέλφων, 2015

Η Θεωρία του 1% είναι μια ιστορία με τέρατα. Ένα φάντασμα με στολή στρατιώτη της Βέρμαχτ έρχεται να σπείρει τον τρόμο στην αγροτική περιοχή Οζ κάποιον Σεπτέμβρη ασυνήθιστα άνομβρο. Καθαρίζει τον ένα μετά τον άλλο ορισμένους παράγοντες του Πουρσοβίλ που είχαν μπερδέψει το μεθύσι από ρακί μήλου με τις εκκαθαρίσεις της Απελευθέρωσης. Αυτός ο παράξενος φονιάς προετοίμαζε το εγχείρημά του επί δεκαπέντε χρόνια. Η κάθε λεπτομέρεια είχε μελετηθεί με τη σχολαστικότητα που εξηγεί μόνο η δίψα για εκδίκηση. Ο μόνος παράγοντας που ο φονιάς δεν είχε υπολογίσει ήταν η παρουσία στο Πουρσοβίλ του αστυνόμου Παντοβάνι…

Η Θεωρία του 1% είναι το δεύτερο βιβλίο στη σειρά με ήρωα τον αστυνόμο Παντοβάνι. Το πρώτο, το Φονιάδες Μπάτσων, κυκλοφορεί επίσης από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων. Ο Φρεντερίκ Ανρί Φαζαρντί (το πραγματικό του όνομα είναι Ρολλάν Μορώ) γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Από νεανική ηλικία άσκησε πλείστα όσα χειρωνακτικά επαγγέλματα (πράγμα που δεν τον εμπόδισε να σπουδάσει Φιλοσοφία, Ιστορία και Κοινωνιολογία…) και στρατεύτηκε στην επαναστατική Αριστερά μέσα από τις “Επιτροπές Βιετνάμ” και αργότερα την “Προλεταριακή Αριστερά” και την “Κόκκινη Αλληλοβοήθεια”, μετέχοντας, εν τω μεταξύ, ενεργά στην εξέγερση του Μάη του ’68. Ήταν ένας από τους σπάνιους αυτής της γενιάς που παρέμειναν ώς το τέλος πιστοί στη νιότη τους: Δήλωνε ότι ήταν “ο τελευταίος αναρχο-μπολσεβίκος” και ότι προτιμούσε να θυσιαστεί παρά να αρνηθεί τις ιδέες του. Ο Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί έγραψε πάνω από σαράντα μυθιστορήματα (αστυνομικά, αλλά και ιστορικά), τριακόσια πενήντα διηγήματα, πολιτικά δοκίμια, σενάρια για τον κινηματογράφο κ.λπ. Επίσης, αρθρογραφούσε τακτικά σε εφημερίδες και περιοδικά (υπήρξε για πολλά χρόνια μόνιμος αρθρογράφος της Humanite και του περιοδικού Charlie Hebdo, μεταξύ άλλων). Πέθανε κι αυτός σχετικά νωρίς (όπως ο Μανσέτ), την Πρωτομαγιά του 2008, στα 60 του χρόνια. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

2. Γυναίκες, του Εντουάρντο Γκαλεάνο

Εκδόσεις Πάπυρος, 2015

«Αν είχε γράψει η Εύα τη Γένεση, πώς να ήταν άραγε η πρώτη νύχτα έρωτα του ανθρώπινου γένους; Η Εύα θα άρχιζε δηλώνοντας πως δεν είχε γεννηθεί από κανένα παΐδι, ότι δεν γνώριζε κανέναν όφι, ότι δεν πρόσφερε μήλα σε κανένα, και ότι ο Θεός δεν της είπε ποτέ ότι θα κοιλοπονάει στη γέννα, κι ότι ο άντρας θα είναι το αφεντικό. Όλα αυτά είναι σκέτα ψέματα, δηλώσεις του Αδάμ στον Τύπο».

Οι “Γυναίκες” είναι ο ύστατος αποχαιρετισμός του Εδουάρδο Γκαλεάνο στους αναγνώστες του, αποχαιρετισμός εσπευσμένος, μια και ο ίδιος δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το βιβλίο του πριν φύγει από τούτο τον κόσμο. Πρόλαβε τουλάχιστον να ετοιμάσει αυτή την ανθολογία – φόρο τιμής στη Γυναίκα, που τόσο κεντρική θέση είχε στη σκέψη, στο έργο και στη ζωή του γενικότερα. Με τη χαρακτηριστική του ποιητική πρόζα, μιλάει για γυναίκες που άφησαν το δικό τους στίγμα στην ιστορία, ανασύρει από τη λήθη συλλογικά κατορθώματα γυναικών, μιλάει για τις ρίζες του μισογυνισμού, για γυναίκες που αψήφησαν την κυρίαρχη ανδρική ερμηνεία της πραγματικότητας. Και όπως η γυναίκα με την οποία ξεκινά το βιβλίο, η Σεχραζάντ από τις “Χίλιες και μια νύχτες”, αφηγείται ιστορίες στον βασιλιά για να μην τη σκοτώσει, έτσι και ο Γκαλεάνο, ένας μάγος της γλώσσας, αφηγείται τις ιστορίες του για να μην αφήσουμε τη μνήμη να πεθάνει, γιατί η μνήμη χτίζει το μέλλον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

3. Μοντάρτ, του Γιάννη Λειβαδά

Εκδόσεις Alloglotta, 2015

«Ο τελευταίος για τον οποίο θες να μάθεις είναι ο Μοντάρτ». Το πεζό ποίημα «Μοντάρτ» του Γιάννη Λειβαδά είναι ενέργεια συμπυκνωμένη σε λέξεις που διαβιβάζεται με ρυθμούς. Ο Μοντάρτ αποκαλύπτει τη σύζευξή του με τον κόσμο δίχως να συγχέεται με αυτόν, διακρίνεται από τον κόσμο χωρίς να διαχωρίζεται από αυτόν. Ο Μοντάρτ καλλιεργεί το ανεπίτευκτο, είναι μια δια ζώσης απεύθυνση σε αυτό που πάντοτε διαφεύγει.

4. Alber Camus: Το έργο και η δράση του στο ελευθεριακό κίνημα, του Τεοντόσιο Βερτονε

Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, 2015

«Η κοινωνία του χρήματος και της εκμετάλλευσης δεν είχε αναλάβει ποτέ, από όσο ξέρω, να εγκαθιδρύσει την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Δεν υπήρξε ποτέ η υποψία ότι τα αστυνομικά Κράτη ανοίγουν σχολεία διδασκαλίας δικαιωμάτων μέσα στα υπόγεια όπου ανακρίνουν τους τροφίμους τους. Επομένως όταν καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται, κάνουν απλώς τη δουλειά τους». Απόσπασμα από ομιλία του Καμύ σε εργάτες στο Εργατικό Κέντρο του Σεντ-Ετιέν στις 10 Μαΐου 1953.

Ο Αλμπέρ Καμύ δεν επιδέχεται ούτε εισαγωγή ούτε συστάσεις. Γενιές και γενιές σκεπτόμενων ανθρώπων έχουν μεγαλώσει διαβάζοντας το έργο του, και σίγουρα το βραβείο Νόμπελ συνέβαλε στην περαιτέρω δημοσιοποίησή του. Αυτή η δημοσιοποίηση όμως, ιδιαίτερα μετά τον θάνατό του, συνδυάστηκε με μια ταυτόχρονη προσπάθεια αποσιώπησης της ευρύτερης και τόσο ουσιαστικής, για τον ίδιο, δράσης του στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα της εποχής του. Δράση που δεν περιοριζόταν σε δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά ή γενικότερα σε έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας, αλλά επεκτεινόταν σε ανοιχτές ομιλίες σε εργάτες και ριζοσπαστικές συλλογικότητες, δημοσιεύσεις σε ριζοσπαστικά έντυπα -κυρίως αναρχικά-, συμμετοχή σε ομάδες αλληλεγγύης στους πρόσφυγες των πολέμων και των ολοκληρωτισμών, γεγονότα που δεν είναι γνωστά, παρά το πλήθος των βιογραφιών του που έχουν εκδοθεί.

Ο Theodosio Vertone στο βιβλίο αυτό εισάγει τους αναγνώστες σε αυτή την παραγνωρισμένη (και κύρια) ελευθεριακή πλευρά του Αλμπέρ Καμύ, όπου ο εξεγερμένος δημιουργός συναντά, συνδιαλέγεται, συμφωνεί ή διαφωνεί, με τα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα που ένιωσαν εγγύτερα στη σκέψη του, ακριβώς επειδή αναγνώρισαν τον ελευθεριακό της χαρακτήρα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

5. Το φύλο στην Ιστορία: Αποτιμήσεις και Παραδείγματα, Συλλογικό

Εκδόσεις Ασίνη, 2015

Ο τόμος επιχειρεί να αποτυπώσει βασικές όψεις και κύριους ερευνητικούς προσανατολισμούς της ιστορίας των γυναικών και του φύλου, όπως έχει διαμορφωθεί στον ελληνικό χώρο, ενώ, παράλληλα, επιδιώκει να συζητήσει το φύλο ως κατηγορία ιστορικής ανάλυσης σε σχέση με τις διεθνείς ιστοριογραφικές τάσεις. Τα κείμενα που περιέχονται στον τόμο άλλοτε κινούνται στο πλαίσιο των ιστοριογραφικών αποτιμήσεων, αναδεικνύοντας ζητήματα ευρύτερου μεθοδολογικού και επιστημολογικού ενδιαφέροντος, και άλλοτε επικεντρώνονται σε συγκεκριμένα παραδείγματα από την ελληνική ιστορία, συμβάλλοντας στον εμπλουτισμό της σχετικής ιστοριογραφίας με την ανάδειξη καινούριων θεμάτων ή τη διατύπωση νέων ερευνητικών ερωτημάτων. Η ιστορία των γυναικών και του φύλου και η φεμινιστική οπτική στην ιστοριογραφία διαπλέκονται εδώ με μια σειρά ζητημάτων όπως η εκπαίδευση, η εργασία, η οικογένεια, η πολιτική, οι ανδρισμοί και οι θηλυκότητες, η τέχνη, το σώμα, ο αθλητισμός, η σεξουαλικότητα και ο χώρος. Ο τόμος απευθύνεται τόσο στην ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, με την προσδοκία να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον στη χώρα μας για περαιτέρω έρευνα και εμβάθυνση σε θέματα που αφορούν το φύλο στην ιστορία.

Ευχαριστούμε τις Ακυβέρνητες Πολιτείες που μοιράστηκαν μαζί μας πέντε από τα αγαπημένα τους βιβλία.

Καλά Χριστούγεννα.

*Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες βρίσκονται Αλ. Σβώλου 28, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και τις βρίσκεται ανοικτές Δευτέρα ως Παρασκευή 9 το πρωί με 9 το βράδυ και Σάββατο 10 το πρωί με 4 το μεσημέρι και μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τα βιβλία και τις εκδηλώσεις τους και στην ιστοσελίδα τους.