Όταν το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο βγήκε πρώτο στις Ιταλικές εκλογές, η απορία όλων ήταν μία: «μα ένας κωμικός στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας; Είναι τρελοί;»
Φυσικά και όχι. Η ψήφος στον κωμικό και ομολογουμένως αμφιλεγόμενο Γκρίλο, αποτέλεσε ψήφο διαμαρτυρίας για πολλούς Ιταλούς και ίσως η μοναδική “διαφορετική” επιλογή σε μια Ιταλία, όπου οι επιλογές είναι περιορισμένες και η Αριστερά, φορέας μιας διαφορετικής πολιτικής πρότασης σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, ανύπαρκτη.
Βέβαια, μπορεί οι Ιταλοί να είδαν στο πρόσωπο του Γκρίλο έναν τρόπο να δείξουν την απαξίωση τους προς την πολιτική και τους πολιτικούς, αλλά αγνόησαν το βασικό: ότι ο ρόλος του κωμικού μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνος με αυτόν του πολιτικού.
Ο Λαζόπουλος, ο Κανάκης και οι Γκρίλο της καρδιάς μας
Κι αν και στην Ελλάδα πολλοί προέτρεξαν να βγάλουν τρελούς τους Ιταλούς- χωρίς φυσικά να κοιτούν την εγχώρια τρέλα- ένα είναι σίγουρο, ότι αν ο Λαζόπουλος, ο Κανάκης ή κάποιος άλλο κωμικός έβαζε υποψηφιότητα, όχι μόνο θα εκλεγόταν στο κοινοβούλιο αλλά ίσως να γινόταν ένας Γκρίλο σε ελληνική έκδοση. Η σάτιρα έχει πέραση- κάτι το οποίο το αποδεικνύουν τα νούμερα τηλεθέασης- αλλά ίσως επικίνδυνη πέραση.
Κι αυτό γιατί η σάτιρα πέρα από την πλάκα, ασκεί ξεκάθαρη πολιτική, εκφράζει και διαμορφώνει θέση και άποψη και συμπαρασύρει τον κόσμο, ακριβώς όπως θα έκανε ο λόγος ενός πολιτικού ρήτορα. Το να ασκείς σάτιρα έχει την δυναμική του να ασκείς αντιπολίτευση, αλλά την επικινδυνότητα του να λαϊκίζεις στις μάζες.
Θυμάμαι, για παράδειγμα, την περίοδο που περνούσαν σοριδόν τα Μνημόνια, το Αλ Τσαντίρι του εθνικού κωμικού Λαζόπουλου χτυπούσε 80αρια τηλεθέασης. Κάθε Τρίτη, ο ελληνικός λαός περίμενε τον Λάκη για να ξεσπαθώσει, να βρίσει το πολιτικό σύστημα και ύστερα έχοντας κάνει το καθήκον του και έχοντας ξεσπάσει, να κλείσει την τηλεόραση και να γυρίσει στην δουλειά του.
Ο Λάκης με ταλέντο και χωρίς να παίρνει ακριβή θέση, έδινε στον κόσμο αυτό που ήθελε… μπόλικο λαϊκισμό. Κάθε βράδυ έλεγε όσα ήθελε ο απλός κοσμάκης να ακούσει στα αυτιά του χωρίς, βέβαια, να τον προτρέπει σε κάτι συγκεκριμένο. Στηλίτευε το σύστημα, την ώρα που ο ίδιος ήταν βαθιά σε αυτό.
Από την άλλη, ο Αντώνης Κανάκης απευθυνόμενος σε ένα πιο νεανικό κοινό, χτυπά εξίσου υψηλά νούμερα, γελοιοποιώντας με χυδαία και χαμηλού επιπέδου αστεία και σχόλια αλλά και πολλές φορές με έντονες δόσεις σεξισμού, τους πάντες. Ή σωστότερα όχι και τους πάντες. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως κάποια θέματα περνούν απαρατήρητα από τον αδέκαστο και λαλίστατο Αντώνη, όπως για παράδειγμα πρόσφατα το θέμα των Σκουριών. Θεσσαλονικιός ο ίδιος, λάτρης της Χαλκιδικής στην οποία διακοπάρει κάθε καλοκαίρι, ο Αντώνης φαίνεται ότι ξέχασε τελείως το θέμα των μεταλλείων. «Δεν το ‘χει ψάξει το θέμα» δήλωσε πρόσφατα και ίσως είναι λογικό, το εξοχικό και οι επιχειρήσεις του κωμικού βρίσκονται αρκετά μακρυά από το σημείο. Ενώ οι μπίζνες του πάνε καλά με καλούς χορηγούς που μάλλον τον καρφώνουν… (http://www.evros24.gr/news/life-style/item/1396-band-contest-sto-notos-stage#.UUL_NDePx40 )
Ο ίδιος φαίνεται να θέλει να περάσει την όμορφη εικόνα του απολιτίκ νέου με την αποψάρα- σε αναντιστοιχία με την γνώση και την συμμετοχή- και του οποίου η πολιτική άποψη συμπυκνώνεται στην ατάκα: “σκατά στα κόμματα και στην πολιτική γενικότερα”. Αντίθετα, όμως, ο ίδιος φαίνεται να παίρνει στάση με το να μην παίρνει ουσιαστικά.
Ο Αντώνης άλλωστε ξέρει καλά να προωθεί την εικόνα του «απ’ έξω» που μπορεί να κρίνει τα πάντα σαν τρίτος και μη εμπλεκόμενος. Βέβαια, κρίνοντας από τις δραστηριότητες του ο «απ’ έξω» Αντώνης παραείναι χωμένος στο όλο σύστημα. Νυχτερινά μαγαζιά, πρωτοσέλιδο σε gossip περιοδικά, τηλεόραση, σπίτια κ. α.
Κωμικοί και πολιτικοί σημειώσατε Χ
Τι σχέση, όμως, έχει ένας πολιτικός με έναν κωμικό; Φαινομενικά καμία, στην πραγματικότητα όμως κάποια κοινά είναι… επικίνδυνα. Όπως, ας πούμε, η δυνατότητα να εκμεταλλεύονται την δημοσιότητά τους για να επικοινωνούν τις απόψεις τους, η σχέση τους με τα Μέσα, πολλές φορές, στενότατη και αδιευκρίνιστη αλλά και ο λαϊκισμός τον οποίο προσφέρουν απλόχερα σε ένα κόσμο που τελικά τον επιθυμεί. Επίσης, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε ένα άλλο πολύ σημαντικό παράγοντα…το χρήμα. Συμβόλαια με τεράστια ποσά, επιχειρήσεις, σπίτια και κότερα… Οι κωμικοί καλομαθαίνουν στην ίδια κούνια με τους πολιτικούς…Κι αν μη τι άλλο, η σάτιρα μπορεί να σε κάνει και πλούσιο, αποδεδειγμένα.
Οι κωμικοί ίσως αποτελέσουν πρόσωπα που θα παίξουν ρόλο στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης εναλλακτικό ή μη, το σίγουρο είναι ότι καθώς μας κάνουν να γελάμε ας ρίχνουμε και ένα κριτικό βλέμμα πάνω τους.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.