«Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» λέει ένα από τα συνθήματα που πολλάκις ακούγεται στις πορείες εδώ στην Ελλάδα. Εν μέρει για κάποιους είναι αλήθεια, αλλά η δημοσιογραφία έχει και μια άλλη πλευρά, αυτή που ξεσκεπάζει σκάνδαλα και διεφθαρμένα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, που αποκαλύπτει τη φρίκη και την αδικία, που διακινδυνεύει την ζωή της για την αποκατάσταση της αλήθειας και της δημοκρατίας. Αυτή που καταδιώκεται, σε κάποιες μάλιστα γωνιές της γης, με το χειρότερο τρόπο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2011, μόνο εκείνο το έτος 179 δημοσιογράφοι βρίσκονταν στην φυλακή. Ακόμα και σήμερα, η φίμωση των δημοσιογράφων συνεχίζεται αμείωτη. Μόλις χθες δικαστήριο στην Τουρκία καταδίκασε σε ισόβια(!) κάθειρξη έξι δημοσιογράφους με την αιτιολόγηση ότι συμμετείχαν σε μαρξιστικό κόμμα το οποίο θεωρείται παράνομο στην Τουρκία. Το γεγονός αυτό ανέβασε τον αριθμό των φυλακισμένων δημοσιογράφων, που υπολογίζεται σε 72 σε όλη την Τουρκία.
Από την Τουρκία, το Ιράν και την Κίνα -τις χώρες με τη μεγαλύτερη ανελευθερία του Τύπου- ως τη Ρωσία οι δημοσιογράφοι καταδικάζονται, φυλακίζονται, βασανίζονται, φιμώνονται και δολοφονούνται.
Ιράν
Οι φυλακές Εβίν στο Ιράν είναι από τα πιο σκληρά κρατητήρια της χώρας. Εκεί κρατούνται αντιφρονούντες του καθεστώτος αλλά και αρκετοί δημοσιογράφοι. Ο Μπάχμαν Αχμάντι Αμούι, δημοσιογράφος και αντιφρονούντας που κρατείται εκεί από τον Ιούνιο του 2009, με επιστολές στην σύζυγό του κατάφερε να μεταφέρει κάποιες από τις φρικιαστικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι έγκλειστοι μόλις πέρσι. Σύμφωνα με τους «Δημοσιογράφους χωρίς Σύνορα» στο Ιράν κρατούνται φυλακισμένοι 36 δημοσιογράφοι. Το 2009 μάλιστα είχε συλληφθεί και ο Έλληνας, ανταποκριτής της «Washington Post», Ιάσων Αθανασιάδης, με την κατηγορία «της διενέργειας παράνομων πράξεων».
Κίνα
Πριν λίγους μήνες η ανταποκρίτρια του Αλ Τζαζίρα στο Πεκίνο Μελίσα Τσαν απελάθηκε από την Κίνα καθώς οι αρχές δεν της ανανέωσαν την άδεια παραμονής. Κανείς δεν πίστεψε την αιτιολογία των αρχών – για το ότι η Τσαν είχε παραβιάσει κάποιους κανόνες – καθώς ως γνωστόν η λογοκρισία είναι συχνό φαινόμενο στην Κίνα και το Αλ Τζαζίρα είχε πολλάκις δυσαρεστήσει το καθεστώς με τα ρεπορτάζ του. Το ΑλΤζαζίρα έκλεισε τα γραφεία του μετά την απόφαση αυτή η οποία δεν είναι η μόνη φυσικά. Το 1998, η Κίνα είχε απελάσει έναν Ιάπωνα και έναν Γερμανό δημοσιογράφο με την αιτιολογία ότι κατείχαν κρατικά μυστικά. Το 1995 δεν είχε ανανεώσει άδεια παραμονής γερμανού δημοσιογράφου, επικαλούμενη επιθετικά και μη αμερόληπτα ρεπορτάζ, ενώ ο Τσινγκ Τσεόνγκ από το Χονγκ Κονγκ, δημοσιογράφος της εφημερίδας «Singapore’s Straits Times», παρέμεινε στη φυλακή από το 2005 έως το 2008 με την κατηγορία της κατασκοπίας για λογαριασμό της Ταϊβάν.
Ρωσία
Δεκάδες είναι οι περιπτώσεις στην Ρωσία όπου δημοσιογράφοι ξυλοκοπήθηκαν ή τραυματίστηκαν μετά από επιθέσεις με σκοπό την φίμωσή τους. Όλα αυτά με την ανοχή των αρχών οι οποίες ποτέ δεν ολοκληρώνουν καμιά υπόθεση πόσο μάλλον συλλαμβάνουν τους ενόχους. Η γνωστότερη περίπτωση στη Ρωσία είναι η φίμωση της δημοσιογράφου της αντιπολίτευσης Άνας Πολιτκόφσκαγια, η οποία δολοφονήθηκε στην Μόσχα το 2006 και υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Οι ένοχοι δεν πιάστηκαν ποτέ, αλλά οι περισσότεροι θεωρούν ότι η Πολιτκόφσκαγια δολοφονήθηκε γιατί ενοχλούσε σημαντικά πρόσωπα της Ρωσίας -ήταν από τους λίγους που είχαν καταγγείλει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τσετσενία και επέκριναν ανοικτά τις καταχρήσεις του καθεστώτος του Βλαντίμιρ Πούτιν, του πρώην προέδρου (2000-2008) και νυν πρωθυπουργού της Ρωσίας.
Ελλάδα
Μπορεί η Ελλάδα να μην έχει φυλακισμένους δημοσιογράφους, αλλά η σύλληψη του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη όπως και διάφορες περιπτώσεις ξυλοδαρμού δημοσιογράφων από ΜΑΤ κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων καθιστούν την χώρα μας τελευταία στην Ευρώπη στην ελευθερία του τύπου. Συγκεκριμένα, ο Κώστας Βαξεβάνης συνελήφθη επειδή δημοσιοποίησε τα ονόματα μεγαλοκαταθετών που είχαν φοροδιαφύγει. Η πλειοψηφία του κόσμου είδε την κίνηση αυτή ως πλήγμα στην ελευθερία του Τύπου και σαν μια προσπάθεια φίμωσης της. Η «λίστα Λαγκάρτ» αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων, ενώ ακόμα δεν έχει υπάρξει καμιά καταδίκη των ενόχων. Η δίκη του δημοσιογράφου συνεχίζεται.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.