Το ’87 οι βολές του Καμπούρη άνοιξαν την πύλη του Παραδείσου για το ελληνικό μπάσκετ, όντας το κερασάκι στην τούρτα, που έντεχνα και επισταμένα δημιούργησαν άλλοτε από κοινού, άλλοτε ως αντίπαλοι, παίκτες όπως ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και ο Φασούλας. Η “σπυριάρα” δεν αποτελούσε πλέον το χόμπι κάποιων, αλλά την καλύτερη ψυχαγωγική διέξοδο της συντριπτικής πλειοψηφίας.
Τα ταμεία γέμιζαν, οι αστέρες κατέφταναν, η φήμη του καλύτερου πρωταθλήματος στην Ευρώπη κερδήθηκε και για μία μικρή χώρα όπως η Ελλάδα αποτέλεσε την μέγιστη τιμή. Κάπου όμως το γλυκό άντι να “δένει”, άρχισε να σαπίζει. Και μάλιστα εκ των έσω.
Λεφτά που δεν υπήρχαν δίνονταν, η οργάνωση έμοιαζε με απειλητική αλλεργία, ενώ από τους δημοσιογράφους μέχρι τον κάθε απλό μπασκετικό διακρινόταν μία υπέρμετρη αλαζονεία. Ένα τουπέ, το οποίο διατηρείται ακόμα σήμερα, οδηγώντας τη σκέψη, η οποία θα οδηγήσει στο αντανακλαστικό με τη σειρά της, σε λάθος μονοπάτια.
Η ήττα της Ελλάδας από τη Νιγηρία, απλώς έφερε στην αμμουδιά, την πικρή διαπίστωση πως ακόμα και αυτοί που μπορούν να βοηθήσουν το ζωντανό, χάρη στις επιτυχίες του, μπάσκετ, το προδίδουν ενδεχομένως άθελα τους.
Η Εθνική του Ζούρου, δεν έγινε ξαφνικά συνονθύλευμα. Δεν έγινε εν μία νυκτί άξια για φτύσιμο και τίποτα περισσότερο. Όπως το ίδιο ισχύει και για την Λιθουανία.
Σε κάθε διοργάνωση οι πιθανότητες της αποτυχίας, παραμονεύουν σε μια γωνίτσα, της οποίας το μέγεθος ετεροκαθορίζεται ανάλογα με τη δυναμικότητα της ομάδας. Διαφορετικά το άθλημα θα βυθιζόταν στην ανία.
Η Νιγηρία αυτή τη φορά δεν τα τσούγγρισε με την τύχη, ενώ έπιασε και μία απόδοση, που δεν μας συνηθίζει. Κατόρθωσε να υπερκεράσει όμως ένα ακόμα ευρωπαϊκό εμπόδιο, επειδή το ΑΞΙΖΕ. Όπως θέλουμε και εμείς λοιπόν, να λέμε ότι σαν άλλοι Δαβίδ κερδίσαμε τον Γολιάθ το 2004 στο Euro και δεν δεχόμαστε προσβλητικούς επιθετικούς προσδιορισμούς, έτσι και όταν αλλάζουν οι συσχετισμοί δύναμης πρέπει να μην πράττουμε, αυτό που μας ενοχλεί όταν το κάνουν οι άλλοι.
Μειωτικοί χαρακτηρισμοί, όπως άγραφοι, αγνώστων στοιχείων παίκτες και εκφράσεις φανερής υποτίμησης προς ένα σύνολο, το οποίο είχε κάθε δικαίωμα να αμφισβητήσει τον θεωρητικά ισχυρό της υπόθεσης, συνηγορούν στο ότι για άλλη μία φορά κάποιου βγήκαν για κυνήγι… φαντασμάτων και σε μία νέα επιχείρηση περαιτέρω φθοράς, που υποβαθμίζει αντιπάλους και μη.
Κάποτε όμως θα πρέπει να αποφασίσουμε, αν το αποτέλεσμα αποτελεί ή όχι το συντελεστή βαρόμετρο, του πως θα διαμορφωθεί η γνώμη μας. Αν θεωρούμε πως αυτός είναι ο δείκτης των πάντων, τότε ας λάβουμε θέσεις μάχης. Αν πάλι πρόκειται απλώς για ένα επιπρόσθετο στοιχείο, το οποίο συμπεριλαμβάνεται σε μία συνολική κατάσταση, για την οποία έχουμε κάνει προηγουμένως μία διαφορετική εκτίμηση, καλό θα ήταν να μην υιοθετήσουμε μία αγαπημένη επιλογή των πολιτικών. Αυτή δηλαδή της κωλοτούμπας, της στροφής 180 μοιρών και της ξαφνικής αμνησίας.
Το μπάσκετ δεν χρειάζεται άλλα “βήματα”. Δεν χρειάζεται να αυξήσει τα προβλήματα του. Χρειάζεται να ξεθάψει το σεβασμό και τη σεμννότητα του. Το οφείλει πρώτα από όλα στον εαυτό του. Χρειάζεται να βρει σχέδιο ανάπτυξης. Όχι όμως σαν αυτό το οποίο ευαγγελίζονται για ολόκληρη τη χώρα, οι υπάλληλοι του ΔΝΤ, φερόμενοι ως εκπρόσωποι του λαού.
Ταλέντο υπάρχει, άρα και μέλλον. Τι χρειάζεται; Μυαλό και επίγνωση. Δεν βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’90, δεν είμαστε οι κορυφαίοι στον πλανήτη (άλλωστε ποτέ δεν ήμασταν), ούτε χρειάζεται στην κάθε αποτυχία, να προκαλείται μία εσωτερική φαγωμάρα. Η λογική της ενωμένης γροθιάς στα δύσκολα, ουδέποτε πρόδωσε κανέναν. Αντιθέτως ο δονκιχωτισμός οδήγησε άλλοτε αργά, άλλοτε γρήγορα στην απόλυτη καταστροφή. Αν λοιπόν αρεσκόμαστε γενικά να βλέπουμε το αποτέλεσμα, ας το δούμε αυτή τη φορά, με ένα διαφορετικό τρόπο. Περισσότερο ωφέλιμο…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.