«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πώς ήμουν σπόρος». Αυτό το δίστιχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου παραλλαγμένο για τον αγώνα της δολοφονημένης Marielle Franco και τον αγώνα των γυναικών βγήκε από τα χείλη της Dri Herz από τη Βραζιλία ως κάτι που συνηθίζουν να λένε σε τέτοιες περιπτώσεις. Σε περιπτώσεις όπου ο εξουσιαστής μπορεί να σκοτώσει όσους αντιστέκονται, αλλά ξεχνάει ότι οι ιδέες δεν χάνονται. Αλλά είναι σπόροι που μεγαλώνουν και γίνονται ολάκερα δέντρα.
Τέτοιο δέντρο είναι και το κίνημα των γυναικών που αναδύθηκε στη Βραζιλία μετά τη δολοφονία της ακτιβίστριας και δημοτικής συμβούλου του Ρίο ντε Τζανέιρο Marielle Franco και «φούντωσε» μπροστά στο χειρότερο εφιάλτη τους, το ενδεχόμενο εκλογής στην προεδρία της χώρας ενός φασίστα και «με τη βούλα». Ένας ακροδεξιός πρώην στρατιωτικός νοσταλγός της δικτατορίας και μισογύνης προηγείται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις στην κούρσα των προεδρικών εκλογών και μπορεί να περάσει και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Ποιες είναι οι γυναίκες ενάντια στον Μπολσονάρου;
Εν μία νυκτί γεννήθηκε αυθόρμητα το κίνημα των γυναικών ενάντια στον Μπολσονάρου, μας λέει η Dri που παίρνει μέρος και η ίδια στις μεγάλες κινητοποιήσεις των γυναικών τις τελευταίες μέρες στη Βραζιλία. Όπως μας εξηγεί «μέσα σε μια νύχτα δημιουργήθηκε ένα γκρουπ στο facebook που συγκέντρωσε 2 εκατομμύρια γυναίκες ενάντια στον Μπολσονάρου. Σε πολλές μεγάλες πόλεις της Βραζιλίας αποφασίστηκε να διοργανωθούν συγκεντρώσεις οι οποίες τελικά εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα, σε μέρη που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε».
«Είμαστε γυναίκες, εκατομμύρια και διαφορετικές. Είμαστε Βραζιλιάνες και μετανάστριες. Νεαρές και με λευκά μαλλιά. Μαύρες, λευκές, αυτόχθονες. Τρανσέξουαλ και τραβεστί. Είμαστε LGBT, αγαπάμε τους άνδρες, τις γυναίκες ή και τα δύο. Παντρεμένες και μόνες. Μητέρες, κόρες, γιαγιάδες. Είμαστε εργαζόμενες, νοικοκυρές, φοιτήτριες, καλλιτέχνες, δημόσιοι υπάλληλοι, μικρομεσαίες επιχειρηματίες, πλανόδιες πωλήτριες, άστεγες, ακτήμονες. Απασχολούμενες και άνεργες. Γυναίκες διαφορετικών θρησκειών και χωρίς θρησκεία».
Όλες ενάντια στον Ζαΐρ Μπολσονάρου. Γιατί;
Η Dri μας εξηγεί: «Ο Μπολσονάρου είναι μία μεγάλη απειλή για τις ζωές των γυναικών, κάθε φορά δεν χάνει ευκαιρία να εκφράζει την περιφρόνησή του προς αυτές, ενώ το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και της λιτότητας που προωθεί είναι για όσα αντισταθήκαμε τα τελευταία χρόνια».
Ο Ζαΐρ Μπολσονάρου δεν είναι άγνωστος στα πολιτικά πεπραγμένα της Βραζιλίας. Τουλάχιστον στους βασανισμένους κρατουμένους της στρατιωτικής χούντας, στις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους μαύρους, τους φτωχούς και τους περιθωριοποιημένους. Όσα χρόνια είναι μέλος του Κογκρέσου, έχει ταχθεί κατά των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, ενώ έχει δηλώσει ότι κατά την στρατιωτική δικτατορία την περίοδο 1964-1985 θα έπρεπε να είχαν σκοτωθεί περισσότεροι. Και τι δεν έχει πει και τι δεν έχει κάνει.
Από το βήμα του κοινοβουλίου είχε πει ότι δεν επρόκειτο να βιάσει μια γυναίκα, μέλος του Κογκρέσου, γιατί τη θεωρούσε «πολύ άσχημη», ενώ σε μια άλλη περίπτωση είπε πως θα προτιμούσε να δει τον γιο του νεκρό, παρά γκέι. Σε βάρος του εκκρεμούν αρκετές υποθέσεις σεξιστικής συμπεριφοράς και ρατσιστικού λόγου εντός και εκτός του κοινοβουλίου.
Ενώ σε κάθε περίπτωση δεν κρύβει και τον θαυμασμό του για την στρατιωτική δικτατορία. Όταν ψήφισε υπέρ της αποπομπής από την προεδρία της διαδόχου του Λούλα, Ντίλμα Ρούσεφ αφιέρωσε την ψήφο του σε έναν από τους πιο διαβόητους βασανιστές του στρατιωτικού καθεστώτος και μάλιστα επικεφαλής του κέντρου όπου είχε βασανιστεί και η ίδια η Ρούσεφ.
«Ίσως το πιο σημαντικό για τις γυναίκες που λένε όχι σε μια εκλογή του Μπολσονάρου είναι ότι ο μη σεβασμός του στη δημοκρατία θα αποτελέσει εμπόδιο στις συζητήσεις που προωθεί το φεμινιστικό κίνημα» και έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα των γυναικών ως εργαζόμενες και ως μητέρες, τις αμβλώσεις και τη βία που βιώνουν καθημερινά στο σπίτι και τον δρόμο.
«Είναι πολύ δύσκολο να είσαι γυναίκα στη Βραζιλία. Μερικές φορές είναι δύσκολο να περπατήσεις στο δρόμο χωρίς να σου επιτεθούν», παραδέχεται η Dri και προσθέτει ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την πρόσβαση στη δημόσια υγεία αλλά και την φροντίδα των παιδιών. Επίσης, πολλές γυναίκες πεθαίνουν λόγω των αμβλώσεων καθώς δεν είναι νόμιμες στη χώρα. Οι μαύρες γυναίκες είναι ακόμα πιο ευάλωτες, με τις μαύρες μητέρες να αντιμετωπίζουν περισσότερη αστυνομική βία και καταστολή. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει περήφανα η νεαρή Βραζιλιάνα, «οι γυναίκες είναι και στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων ενάντια στη βία και την λιτότητα και αυτό μας κάνει υπερήφανες στη Βραζιλία».
«Φοβάσαι το ενδεχόμενο εκλογής του Μπολσονάρου;» τη ρωτάμε. «Ναι, φοβάμαι πολύ» μας απαντά. Για όλους τους παραπάνω λόγους φυσικά και προσθέτει: «Θεωρώ ότι ο τρόπος για να φτάσουμε σε μια λύση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Βραζιλία είναι περισσότερη δημοκρατία και συμμετοχή, όχι λιγότερη». Η ίδια θεωρεί ότι πολλοί βραζιλιάνοι θα απέχουν από την ψηφοφορία της Κυριακής και ότι οι γυναίκες θα ψηφίσουν περισσότερο αυτόν/η που πιστεύουν ότι θα είναι το λιγότερο κακό, καθώς το κίνημα των γυναικών δεν είναι αρκετά συγκροτημένο για να προτείνει μια εναλλακτική στις κάλπες, αυτό που προτείνει είναι ο αγώνας στους δρόμους.
Στο κάλεσμα των γυναικών φυσικά δεν ανταποκρίθηκαν μόνο γυναίκες αλλά και όσοι και όσες διαμαρτύρονται ενάντια στον Μπολσονάρου: LGBT κοινότητα, κίνημα των μαύρων, και όποιος/α υπερασπίζεται αδιαμφισβήτητα την δημοκρατία, όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά η Dri.
O θάνατος της Marielle τον Μάρτιο ίσως να έδωσε μια παραπάνω ώθηση στην αναγέννηση του φεμινιστικού κινήματος στη Βραζιλία, αλλά το ενδεχόμενο εκλογής του Μπολσονάρου είναι μάλλον η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Διαβάστε επίσης:
Marielle Franco: Η «προστάτιδα» των φαβέλων, η φωνή των μαύρων και της LGBTQ κοινότητας
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.