Τις περισσότερες φορές θέλεις να πάρεις ένα πιστόλι και να τους πυροβολήσεις. Σε εξοργίζουν, σε κάνουν να αγανακτείς, να βγεις από τα ρούχα σου. Κι όμως δεν τους ξεχνάς ποτέ.
Είναι οι “κακοί” του Χόλυγουντ, αυτοί οι οποίοι έχουν αναλάβει να ενσαρκώσουν τον κακό της ιστορίας και να προκαλέσουν τα πάθη. Παρόλα αυτά είναι και αυτοί που δυσκολεύεσαι συνήθως να ξεχάσεις, συνδέοντάς τους με την εκάστοτε ταινία και ξεχνώντας πολλές φορές τον “καλό” της ταινίας.
Το 3pointmagazine παρουσιάζει το πρώτο μέρος των “κακών” στις ταινίες του Χόλυγουντ, όπου η κακία, η εκδικητικότητα, τα φονικά ένστικτα και η ψυχασθένεια χαρακτηρίζουν τους ήρωες και αντιπροσωπεύουν άψογα το ρητό “Όταν είμαι καλός, είμαι πολύ καλός. Όταν είμαι κακός, είμαι πολύ καλύτερος”.
– Άλεξ Ντε Λαρτζ – “Κουρδιστό πορτοκάλι”
Ο αρχηγός μίας σαδιστικής συμμορίας νεαρών, που σκορπά τον τρόμο κλέβοντας, βιάζοντας, βιαιοπραγώντας υπό τους ήχους του “Singing in the rain”. Τα ναρκωτικά, οι βιασμοί και ο Μπετόβεν αποτελούν τις τρεις μεγάλες αγάπες του Ντε Λαρτζ και τον “κινητοποιούν” ώστε να διαπράξει ακόμη περισσότερες εγκληματικές ενέργειες.
Αυτό το οποίο όμως στιγμάτισε την ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ -πέρα από τις σκηνές βίας- είναι το μυστικό κρατικό πείραμα σωφρονισμού, στο οποίο υποβλήθηκε ο πρωταγωνιστής, μέσω του οποίου η “επανένταξη” στην κοινωνία θα γίνει ταχύτατα. Ουσιαστικά μέσω του ιδιότυπου αυτού πειράματος ο Ντε Λαρτζ κερδίζει την ελευθερία του, αλλά έχει απολέσει την ικανότητά του να εκτελεί βίαιες πράξεις.
– Άμον Γκετ – “Η Λίστα του Σίντλερ”
Το μοναδικό υπαρκτό πρόσωπο στη λίστα -όπως και τα γεγονότα που είναι εμπνευσμένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί και αποτελούν φόρο τιμής στα θύματα του ναζισμού- είναι αυτό του γερμανού υπολοχαγού των Ες Ες, Άμον Γκετ.
Η προσωποποίηση του κακού παρουσιάζεται στο πρόσωπο του σαδιστή επικεφαλής του στρατοπέδου Πλαστσόφ στην Κρακοβία, όπου ο Γκετ αποτελούσε κυριολεκτικά τον φόβο και τον τρόμο. Εξαιρετικά βίαιος -ακόμη και στις σεξουαλικές του προτιμήσεις- ο Γκετ έβλεπε σαν παιχνίδι τους φυλακισμένους, εκτελώντας τους με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, με πιο χαρακτηριστικό, αυτόν της “σκοποβολής”. Όποτε “έπληττε” έβγαινε στο μπαλκόνι του (μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης) και πυροβολούσε κρατούμενους, αφήνοντάς τους στη συνέχεια έρμαιο των σκυλιών.
– Τζον Ντο – “Se7en”
Λαιμαργία, απληστία, τεμπελιά, περηφάνια, ηδονή, ζήλεια, οργή. Επτά θανάσιμα αμαρτήματα, επτά φόνοι. Στην ταινία που αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία των θρίλερ, η μορφή του Κέβιν Σπέισι είναι ικανή να στοιχειώσει τους χειρότερους εφιάλτες, όπως και οι φευγαλέες εικόνες φρίκης μετά από κάθε έγκλημα.
Ο εξαιρετικά ψύχραιμος και κυνικός δολοφόνος Τζον Ντο εκτελεί -τις περισσότερες φορές με βασανιστικό τρόπο- τα θύματά του, τα οποία έχουν κατά τη γνώμη του, υποπέσει σε ένα από τα λεγόμενα θανάσιμα αμαρτήματα. Το ίδιο τέλος θα ισχύσει και για τον ίδιο, ο οποίος έχοντας υποπέσει στο αμάρτημα του φθόνου και έχοντας δολοφονήσει τη γυναίκα του αστυνομικού που τον καταδιώκει, πέφτει νεκρός από τα πυρά του όπλου του αστυνομικού, ο οποίος και αυτός με τη σειρά του έχει υποπέσει στο αμάρτημα της οργής.
– Μίλντρεντ Ρέιτσεντ – “Στη Φωλιά του κούκου”
Η γυναίκα της λίστας είναι η ανάλγητη νοσοκόμα μιας ψυχιατρικής κλινικής στο Όρεγκον, η οποία προκειμένου να ικανοποιήσει τις σαδιστικές της ανάγκες, ξεσπά στους ασθενείς της και τους “χτυπά” εκεί που νοσούν. Ψυχρή, ανέκφραστη και ανελαστική, η νοσοκόμα Ρέιτσεντ υποβάλλει τους ασθενείς -συμπεριλαμβανομένου και του Τζακ Νίκολσον- σε ενοχλητικές προσωπικές ερωτήσεις που μόνο θεραπευτικό χαρακτήρα δεν διαθέτουν.
Η αναλγησία με την οποία χειρίζεται τις καταστάσεις και το υπεροπτικό ύφος της από θέση νικητή προσβάλλουν σε τέτοιο βαθμό τον θεατή, ώστε ο καθένας να θέλει να της επιτεθεί και να καταλύσει την όποια εξουσία πρεσβεύει.
Χάνιμπαλ Λέκτερ – “Η σιωπή των αμνών”
Ο πιο διάσημος “κακός” του σινεμά, είναι αναμφισβήτητα ο πρωταγωνιστής της “Σιωπής των Αμνών”. Ένας αμετανόητος δολοφόνος -ψυχίατρος στο επάγγελμα- με κανιβαλιστικές τάσεις, βοηθά μια νεαρή πράκτορα του FBI να διαλευκάνει μία σειρά φόνων και εντέλει να συλλάβει τον serial killer.
Και μόνο το βλέμμα του Χάνιμπαλ Λέκτερ είναι ικανό να παραλύσει αυτόν που τον κοιτά, ωστόσο ο ψυχολογικός πόλεμος που ασκεί στη νεαρή πράκτορα, αλλά και η “εξέλιξη” της σκέψης της, ώστε να συναισθανθεί τον δολοφόνο, κάθε άλλο παρά αντιπαθή τον κάνουν. Παρά την ανώμαλη φύση του και τις ενέργειές του εξαιτίας του αρρωστημένου του βίτσιου, στην ταινία υποβόσκει μιας μορφής θαυμασμός για τον Λέκτερ, ο οποίος ενσαρκώνει πλήρως τη ρήση: “Ο μόνος τρόπος για να σταματήσεις ένας δολοφόνο, είναι να μπεις στο μυαλό ενός τρελού”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.