Είναι στιγμές που ένας στίχος ή o τρεμοπαιγμένος ρυθμός που σιγοσβήνει, είναι ικανοί να ξυπνήσουν συναισθήματα, μνήμες και καταστάσεις. Είναι κι άλλες όμως, που η ένταση και το πάθος μιας συγχορδίας, μπορούν απλά να αποτελέσουν έμπνευση για το πάντρεμα της τέχνης με το πάθος. Το πάθος για μια ομάδα με όσα αυτή μπορεί να συμβολίζει, να εκφράζει και να προκαλεί στους υποστηρικτές της. Και μπορεί στις περισσότερες των περιπτώσεων ο συνθέτης να μην είχε ακριβώς αυτό στο μυαλό του, ωστόσο το αποτέλεσμα μπορεί να ξεπερνά κάθε προσωπική προσδοκία.
Το 3pointmagazine κάνει μια αναδρομή και συγχρόνως αναφορά, σε τραγούδια που έγραψαν ιστορία όταν συσχετίστηκαν -άνευ σχεδίου ή προθέσεως- με συλλόγους, ομάδες ή ακόμα και προσωπικότητες του αθλητισμού.
“You ‘ll never walk alone” – Gerry and the Pacemakers (Λίβερπουλ)
Το πιο χαρακτηριστικό -ίσως- παράδειγμα και συνάμα το πλέον εμβληματικό, είναι το “You ‘ll never walk alone”, των “Gerry and the Pacemakers”. Ένα τραγούδι θρύλος στο χώρο του ποδοσφαίρου, που είναι συνυφασμένο με την ομάδα της Λίβερπουλ, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετηθεί και από άλλες ομάδες, όπως οι Μπριζ, Φέγενορντ, Σέλτικ, Ντόρτμουντ, Γκλάντμπαχ, Καϊζερσλάουτερν και αρκετές ακόμα. Πρωτοεμφανίστηκε στις 09/04/1945 στο μιούζικαλ “Carousel” που ανέβηκε στο θέατρο Μπρόντγουεϊ όταν και ακούστηκε (δις) στη δεύτερη πράξη του.
Σχεδόν δύο 10ετίες αργότερα και συγκεκριμένα το 1963, έγινε τραγούδι από τους “Gerry and the Pacemakers”, κατακτώντας την κορυφή των singles chart για τέσσερις συνεχόμενες εβδομάδες στη Μεγάλη Βρετανία, εμπνέοντας παράλληλα τους φανατικούς οπαδούς της Λίβερπουλ, που σταδιακά το έκαναν μέρος της ιεροτελεστίας που προηγείται των αγώνων στο “Άνφιλντ”.
Σύμφωνα μάλιστα με τον παλαίμαχο άσο της ομάδας Τόμι Σμιθ, το τραγούδι είχε ενθουσιάσει τον θρύλο της ομάδας Μπιλ Σάνκλι, όταν το πρωτοάκουσε σε κασέτα κατά τη διάρκεια του βασικού σταδίου προετοιμασίας των “ρεντς”, το καλοκαίρι του 1963. “Ο Σανκς αισθάνθηκε δέος μπροστά σε αυτό που άκουγαν τα αυτιά του. Οι δημοσιογράφοι από τις τοπικές εφημερίδες μας ακολουθούσαν και πεινασμένοι όπως ήταν για ιστορίες μεταξύ των αγώνων, ενημέρωσαν τους αρχισυντάκτες τους στα έντυπα που εργάζονταν πως είχαμε υιοθετήσει το τραγούδι του Gerry Mandsen ως τον ύμνο του συλλόγου”, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Σμιθ.
Saint Pauli – Talco (Ζανκτ Πάουλι)
Το 2009 το συγκρότημα “Talco” από τη Μαργκέρα της Ιταλίας, έγραψε το τραγούδι “Saint Pauli”, αναφερόμενο βέβαια στην ομώνυμη γερμανική ομάδα. Τόσο οι Ιταλοί μουσικοί, όσο και οι Γερμανοί φίλοι της ομάδας, φημίζονται για την αντιφασιστική και επαναστατική τους δράση, κάτι που ενέπνευσε τελικά τους “Talco”.
Έκτοτε βέβαια και η ομάδα χρησιμοποιεί σαν δεύτερο ύμνο της το συγκεκριμένο κομμάτι, ενώ και το συγκρότημα από την πλευρά του το περιλαμβάνει στο πρόγραμμα όλων σχεδόν των ζωντανών εμφανίσεων του.
The boys are back – Dropkick Murphys (Ρεντ Σοξ)
Τον Αύγουστο του 2012, οι Dropkick Murphys ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του δίσκου τους “Signed and Sealed in Blood”, για τον επόμενο Ιανουάριο. Κάτι που συνέβη στις 08/01/2013, με το άλμπουμ να σταθεροποιείται σχεδόν άμεσα στη, 10άδα των τσαρτ. Το “The Boys Are Back” που επίσης κυκλοφόρησε μέσα στον Ιανουάριο ως το τρίτο single του δίσκου, δεν προοριζόταν για τη “ναυαρχίδα” του άλμπουμ, ωστόσο σύντομα απέκτησε τη δική του προσωπική φήμη. Ο λόγος είναι ότι υιοθετήθηκε από τους οπαδούς των Μπόστον Ρεντ Σοξ, της ομάδας θρύλου της περιοχής της Μασαχουσέτης , από όπου προέρχεται και το συγκρότημα.
Η εντυπωσιακή σεζόν που διέγραψαν μέσα στο 2013 οι Ρεντ Σοξ, στον 113ο χρόνο ιστορίας από την ίδρυσή τους, ήρθε σχεδόν στην καλύτερη στιγμή για να εορταστεί υπό τους ήχους ενός ντόπιου συγκροτήματος, με ένα τραγούδι που μέχρι πρότινος δεν είχε ακουστεί.
Πέρασε η μπόρα – Αν. Μουτσάτσου/ Ν. Ζιώγαλας (ΑΕΚ)
Το καλοκαίρι του 2004, η ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ βρέθηκε ένα βήμα από τον αφανισμό και τη διάλυση της ΠΑΕ, με τον υποβιβασμό στη Δ` εθνική (ερασιτεχνική) κατηγορία. Η σύγχρονη “σημαία” της ομάδας Ντέμης Νικολαΐδης, αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και εκπροσωπώντας μια ομάδα επιφανών επενδυτών, αναλαμβάνει τις τύχες της με στόχο να τη βγάλει από το αδιέξοδο. Ο κόσμος αγκάλιασε κατευθείαν και χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό το εγχείρημα και για αρκετά μεγάλο διάστημα, όλα έδειχναν να βαίνουν καλώς. Από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο φίλο της Ένωσης, άπαντες έβαλαν πλάτη και έγιναν ο “άγγελος φύλακας που έβαζε τάξη”, όπως χαρακτηριστικά ακούγεται και στον στίχο του τραγουδιού “Πέρασε η μπόρα”.
Ένα τραγούδι που πρωτοκυκλοφόρησε το 2001 στον δίσκο “Κέρασμα”, ενώ επανακυκλοφόρησε το 2004 με τον τίτλο “Μόνη ξανά δεν θα σ` αφήσω” και ακουγόταν πριν από κάθε εντός έδρας αγώνα της ομάδας στο ΟΑΚΑ και πριν από τα μεγάφωνα ακουστεί ο ύμνος της ΑΕΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί το συνέδεσαν άμεσα με τη νέα τάξη πραγμάτων, ενώ κάποιοι δεν δίστασαν να το χαρακτηρίσουν και ως νέο ύμνο για τον Δικέφαλο.
La vida tombola – Μanu Chao (Μαραντόνα)
Για το τέλος, έμεινε το τραγούδι που έγραψε ο Μανού Τσάο, το “La vida tombola”. Και μπορεί να ξεφεύγει λίγο από το υπόλοιπο κλίμα του άρθρου, καθώς δεν αναφέρεται σε κάποια ομάδα ενώ ούτε και έχει υιοθετηθεί από σύλλογο ή από οργανωμένους οπαδούς, ωστόσο και μόνο του ότι γράφτηκε για ένα θρύλο του αθλητισμού, το κάνει από μόνο του ξεχωριστό. Ο λόγος βέβαια για τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, τον σπουδαιότερο ίσως ποδοσφαιριστή που εμφανίστηκε ποτέ στα γήπεδα και προκάλεσε τόσο με τις αγωνιστικές του ικανότητες, όσο και με την εξωαγωνιστική του δράση.
Το συγκεκριμένο τραγούδι κυκλοφόρησε το 2007 στον δίσκο “La Radiolina” και έχει συμπεριληφθεί από τον Εμίρ Κουστουρίτσα στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ για τον “Ντιεγκίτο”, όπου ο τελευταίος μάλιστα συναντά τον ίδιο τον Μανού Τσάο και το ακούει σε live εκτέλεση, εμφανώς συγκινημένος…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.