Με τον ερχομό του καλοκαιριού στηθήκαμε στις οθόνες μας, παρακολουθήσαμε ευγενείς άμιλλες, εκφάνσεις του πολιτισμού μας, λυπηθήκαμε που χάσαμε ενώ αξίζαμε την πρόκριση. Άλλοι μποϋκοτάραμε τους θεσμούς, χωρίς να δούμε ούτε έναν αγώνα, χωρίς να παίξουμε στοίχημα, χωρίς γουλιά Coca-Cola να συνοδεύει την πίτσα, άλλοι με λιγότερο παραδοσιακές μορφές μποϋκοτάζ.
Κλαψουρίσαμε στο facebook κάτω από φωτογραφίες φίλων, που selfαρίζονταν σε κάποια ειδυλλιακή παραλία, ενώ εμείς λιώναμε στο λιοπύρι του γραφείου. Άλλοι απολαύσαμε τη δροσιά του κλιματιστικού στον Ο.Α.Ε.Δ και μετά αγοράσαμε αντηλιακά μαλλιών με έκπτωση 50%, επώνυμης εταιρίας καλλυντικών.
Κάπου εκεί, σφίχτηκε λίγο το στομάχι, τρώγοντας τα γεμιστά κατευθείαν από το τάπερ της μαμάς, μπροστά στην τηλεόραση, επειδή δεν έχουμε γίνει τα απαθή τέρατα, στα οποία διακαώς προσπαθούν να μας μετατρέψουν. Ξεκοιλιασμένα παιδάκια στις ειδήσεις, ενός λεπτού σιγή και σφίξιμο. Με το ζάπινγκ κατευθείαν στις παραλίες και “τον υδράργυρο να χτυπάει κόκκινο”.
Προσπαθήσαμε να κάνουμε την Μύκονο Λούτσα, και την Λούτσα Μύκονο, αλλά μάλλον δεν τα καταφέραμε γιατί μπερδέψαμε τις τοποθεσίες, οι οποίες, όσο και να επιστρατεύσεις τη φαντασία σου, δεν μπερδεύονται. Ώσπου, έφτασε η πολυπόθητη στιγμή και για εμάς να απολαύσουμε στην ξαπλώστρα τον ήλιο και να σχηματίσουμε σε συνεργασία με τις γειτονικές ξαπλώστρες, βουνά αποτσίγαρα σφηνωμένα στην άμμο. Πήραμε μαζί μας τον Αλχημιστή ή τις Πενήντα αποχρώσεις του γκρι, με στόχο αυτό το καλοκαίρι να το τελειώσουμε το βιβλιαράκι, που αρχίσαμε πέρσι ή πρόπερσι. Αλλά, βαριά κουλτούρα με ντάλια ήλιο, μας έπεσε λίγο βαρύ. Και έτσι, κρυφοκοιτάξαμε καμιά αθλητική εφημερίδα ή κανένα έντυπο για το ποιος παραθερίζει που και με ποιον.
Ήπιαμε πολύχρωμα, περίεργα κοκτέιλ σε νεοφυτρωμένα μπαράκια ή τσίπουρα στα καφενεία του χωριού και νιώσαμε για λίγο δυνατοί και ξεκούραστοι, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το χειμώνα. Καινούριες ιδέες αναμειγνύονταν με μεγαλεπήβολα σχέδια στις αναθυμιάσεις της αλκοόλης και μετά στην μπόχα του εμετού.
Όσοι μείναμε στην Αθήνα γκρινιάξαμε για το πόσο ανθρώπινη είναι άδεια στα μέσα του Αυγούστου, ενώ άλλοι λυπηθήκαμε για το πόσο έρημη είναι αυτή η ζωντανή μας πρωτεύουσα, καλοκαιριάτικα.
Κάναμε το καθήκον μας στα χωριά μας και ανάψαμε το κεράκι μας εφόσον αναλήφθηκε και φέτος, η μητέρα του Χριστού και την επομένη επιστρέψαμε στις βάσεις μας. Ζήσαμε και το Γολγοθά μας κατά το ταξίδι της επιστροφής, μποτιλιαρισμένοι στην κίνηση με 38 βαθμούς Κελσίου να ψήνουν το αμάξωμα, ονειροπολώντας το ηλιοβασίλεμα, που ευτυχώς φωτογραφήσαμε με το κινητό.
Κάπως έτσι, ταπεινοί και ευσυνείδητοι, ξεκούραστοι και ηλιοκαμένοι επιστρέψαμε σαν τα μυρμήγκια στη φωλιά μας…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.