Απόγευμα Τρίτης. Η Σταυρούλα ετοιμάζεται να φύγει από το διαμέρισμά της στον Άγιο Παντελεήμονα για να ανοίξει το μαγαζί της. Τη στιγμή που πάει να βάλει το κλειδί στη κλειδωνιά, ακούει ένα περίεργο θόρυβο ακριβώς πίσω από την πόρτα. Ένα ραβασάκι γλιστρά κάτω από τη χαραμάδα.
Πανικοβάλλεται. Η πρώτη της σκέψη είναι ότι κάποιος θέλει να τη δολοφονήσει κλείνοντας μέσα σ’ αυτό το χαρτάκι άνθρακα. Πανικοβάλλεται περισσότερο. Η δεύτερη σκέψη είναι ότι ήρθαν πάλι τα κοινόχρηστα. Ηρεμεί. Τα πλήρωσε πριν από μια εβδομάδα. Γεμάτη περιέργεια σηκώνει το ραβασάκι, το ανοίγει προσεκτικά και διαβάζει:
Η Σταυρούλα το είχε ψυλλιαστεί ότι κάτι περίεργο παίζει με αυτό το ζευγάρι. Ίσως, ο διαχειριστής ανακάλυψε ότι κάνουν εμπόριο οργάνων ή ότι διατηρούν παράνομη χαρτοπαιχτική λέσχη με φρουτάκια κάτω από τη μύτη τους ή ότι κάνουν σατανιστικές τελετές με γάτες, γιατί η αλήθεια είναι ότι οι αδέσποτες έχουν εξαφανιστεί εντελώς από τη γειτονιά ή ότι κλέβουν μαξιλαροθήκες και κάλτσες από τις μπουγάδες στην ταράτσα και τις πουλάνε στη λαϊκή, αυτό το είχε σκεφτεί και η ίδια αλλά φοβήθηκε μήπως την κάνουν τσακωτή ή… Και η λίστα με τις παρανομίες δεν είχε τέλος. Την κράτησαν ξάγρυπνη όλο το βράδυ οι φαντασιώσεις της για την παράνομη δραστηριότητα του ζευγαριού του τρίτου –διαμέρισμα 2η πόρτα δεξιά όπως βγαίνεις από το ασανσέρ.
Η ώρα της αποκαλύψεως έφτασε καθώς χτυπούσε το κουδούνι της πόρτας ασφαλείας του διαχειριστή. Η γυναίκα του διαχειριστή την καλωσόρισε φορώντας μια παρδαλή ποδιά και παντόφλες. Στο καθιστικό, δίπλα στην τραπεζαρία, στρωμένα αναψυκτικά, φιστίκια και σοκολατάκια πάνω στο φρεσκοσιδερωμένο σεμεδάκι και η κυρία Τούλα του πρώτου –διαμέρισμα απέναντι από το ασανσέρ.
Σιγά-σιγά κατέφτασαν και οι υπόλοιποι ένοικοι και ιδιοκτήτες. Ο διαχειριστής άφαντος. Λες να τον είχε απαγάγει το ζευγάρι του τρίτου –διαμέρισμα 2η πόρτα δεξιά όπως βγαίνεις από το ασανσέρ- και σαν απαίτηση για να του χαρίσουν τη ζωή, οι απαγωγείς είχαν ζητήσει από τη γυναίκα του να συγκεντρώσει όλους τους ενοίκους της πολυκατοικίας στο διαμέρισμά της για να τους ανατινάξουν με βόμβα; Σηκώθηκε αποφασιστικά να φύγει. Αποκλείεται να χαράμιζε τη ζωή της για έναν κοντό, φαλακρό με κιτρινισμένο από το τσιγάρο μουστάκι.
Ξαφνικά, άνοιξε η συρόμενη πόρτα, που χώριζε τη σαλονοτραπεζαρία από το υπόλοιπο διαμέρισμα και εμφανίστηκε ο διαχειριστής με ύφος πάπα που βγαίνει στο μπαλκονάκι του να ευλογήσει τα πλήθη. Στάθηκε σιωπηλός να τους κοιτάει. Η Σταυρούλα εκστασιασμένη κάθισε ξανά στον καναπέ. Για μια στιγμή, πίστεψε πως αυτός ο κοντός, φαλακρός, που έμοιαζε να έχει κοντύνει και άλλο από την τελευταία φορά που τον είχε πετύχει στο ασανσέρ, επρόκειτο να αποκαλύψει τρανταχτά πειστήρια για το ότι «μας ψεκάζουν». Αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη δικαίωση της θεωρίας της, αν όχι και της ζωής της.
Το μαζεμένο πλήθος κρεμόταν από τα χείλη του και τότε είπε σ’ αυτούς: «Η σημαία πρέπει να κατέβει. Ανεμίζει στο μπαλκόνι του ζευγαριού του τρίτου –διαμέρισμα 2η πόρτα δεξιά όπως βγαίνεις από το ασανσέρ- και όλη η γειτονιά μας σχολιάζει. Και δεν είναι κανένα σημαιάκι, να πεις ότι κρύβεται. Ναααα μια σημαιάρα, με το συμπάθιο. Προχτές με ρώτησε ο περιπτεράς πως ανεχόμαστε ως πολυκατοικία αυτή την εικόνα. Εγώ, ο ίδιος, κάθε πρωί πριν μπω στο αυτοκίνητο μου να πάω στη δουλειά μου, γυρίζω τη ματιά μου κατά πάνω στο μπαλκόνι να χαιρετήσω τη γυναίκα μου και αντικρίζω αυτό το αποτρόπαιο θέαμα. Που ζούμε πια; Εντάξει, κύριε, στο σπίτι σου δε με νοιάζει ποιος είσαι και τι κάνεις, αλλά πρέπει να βλέπω σημαίες στα μπαλκόνια σου. Σας καλώ να πάρετε θέση: Η σημαία πρέπει να κατέβει.»
Μετά επικράτησε χάβρα Ιουδαίων. Η Σταυρούλα απογοητευμένη από την αποκαλυπτική δήλωση που δεν είχε να κάνει ούτε με αεροψεκασμούς, ούτε με χειρουργημένα νεφρά, ούτε με πεντάλφες, ούτε καν με κλεμμένες μαξιλαροθήκες και κάλτσες, παρέμεινε σιωπηλή, τρώγοντας φιστίκια. Άλλοι συμμερίζονταν την οργή του διαχειριστή κραυγάζοντας, άλλοι συναινούσαν επαναλαμβάνοντας με άλλα λόγια αυτά που ήδη είχαν ειπωθεί. Κάποιος ανέφερε και τη Χρυσή Αυγή και επέμενε ότι ήρθε ο καιρός να πάρουν όλοι θέση. Μέχρι και την ήττα του ΠΑΟΚ σχολίασε κάποιος υβριστικά.
Στο τέλος, πάρθηκε απόφαση, σχεδόν ομόφωνη, να υποσταλεί η σημαία και να ανακοινωθεί την επομένη κιόλας στο ζευγάρι του τρίτου –διαμέρισμα 2η πόρτα δεξιά όπως βγαίνεις από το ασανσέρ. Η Σταυρούλα εξουθενωμένη ανέβηκε στον τέταρτο όροφο -διαμέρισμα 3η πόρτα αριστερά όπως βγαίνεις από το ασανσέρ- κλείδωσε και, παρότι εξουθενωμένη, δεν είχε ύπνο. Κάθισε μπροστά στον υπολογιστή και βάλθηκε να διαβάζει με μανία, άκρως αποκαλυπτικά άρθρα από καταξιωμένους δημοσιογράφους για τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ.
Η υποστολή της σημαίας έγινε, όντως, την επόμενη μέρα μέσα σε εορταστικό κλίμα. Ζητωκραυγές και χειροκρότημα. Έτσι πια, αν περάσετε από την εν λόγω πολυκατοικία του Αγίου Παντελεήμονα δεν θα δείτε να ανεμίζει μια πράσινη σημαία με την ημισέληνο και το αστέρι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.