Υπάρχουν σήμερα μεγάλες μουσικές προσωπικότητες; Πόσες φορές έχετε ακούσει, “κάποτε υπήρχαν τα Ξύλινα Σπαθιά, οι Τρύπες, οι Ενδελέχεια… τώρα ποιοι;” Φαντάζομαι αναρίθμητες. Ίσως όμως η αλήθεια να βρίσκεται κάτω από τη μύτη μας. Και αυτή η αλήθεια λέει ότι δεν χρειάζεται να νοσταλγούμε μόνο, αλλά και να νιώθουμε περήφανοι για το τώρα.
Πράγματι πλέον δεν υπάρχει Πρίγκιπας, δεν υπάρχει ούτε Νικόλας . Όμως έχουμε τους δικούς μας Πρίγκιπες στο σήμερα. Αυτούς που μπορούν ν’ αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων, να σπάσουν την κανονικότητα.
Πρόταση Νο1
Κάποτε, είχα γράψει για λογαριασμό του trollradio.gr, ότι πίστευα πως αν συνεχίσει να συμβαδίζει με τα όσα γράφει, έχει κάθε λόγο να ελπίζει πως η πορεία του θα είναι αντάξια του περιεχόμενου των τραγουδιών του και δεν θα κατηγορηθεί για «προδοσία». Μέχρι στιγμής, η άποψη μου δεν έχει διαφοροποιηθεί στο ελάχιστο. Αντίθετα ενισχύθηκε από την ιστορία, που κάποτε, έτυχε να ακούσω, μετά από μπόλικα παρακάλια. Ο Λεωνίδας Μπαλάφας περί ου ο λόγος, παίζει μουσική, θυμίζοντας μικρό λαίμαργο παιδάκι. Τη βλέπει σαν ένα τεράστιο βάζο με μέλι. Αν πάτε σε live του, θα φύγετε, μέχρι ο ίδιος να έχει σπαταλήσει κάθε ικμάδα δύναμης του. Είναι αυθεντικός. Σχόλιο που έχει γραφτεί πολλάκις, αλλά στην προκειμένη ισχύει.
Είναι φωνακλάς, είναι έξυπνος, έχει ωραίο χιούμορ και δυναμική. Στιχουργικά εκφράζει τον πόνο και τη χαρά. Όπως κανείς άλλος. Δεν περιγράφει κάτι, από το οποίο απουσιάζει. Πέταξε στα σκουπίδια τη διαφαινόμενη γλαμουριά, που θα είχε και εξασφάλισε την αποδοχή του από εχθρούς και φίλους. Γι’ αυτό είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες, που γεμίζει τα μουσικά κέντρα. Γι’ αυτό όλοι μα όλοι, όσο δηλητήριο και αν του φύλαγαν, στο τέλος κρατούν το ότι, ” ο Λεωνίδας έχει ένα ταλέντο δυσεύρετο και με την μαγκιά του είναι ο μόνος που έχει ξεφύγει από την αφάνεια, χωρίς να γίνει mainstream”. Γι’ αυτό θα είναι Αθάνατος.
Πρόταση Νο2
Δύσκολη επιλογή. Αυθόρμητα θα επιλέξω τον Πάνο Μουζουράκη. Δεν πρόκειται για τον καλλιτέχνη, που προσωπικά καλύπτει στο έπακρο τα αισθητικά μου γούστα. Αυτό από μόνο του, όμως δεν είναι αρκετό για να τον τοποθετήσω εκτός λίστας και προτάσεων.
Στο ζουμί τώρα. Εκτός από φωνάρα, έχει φροντίσει, όταν δεν ξεπερνάει τα όρια του σεξιστικού σχολιασμού, να βρίσκεται πάνω στη σκηνή και να καθιστά αυτονόητη, την προσήλωση σου πάνω στην κάθε του έκφραση, στο κάθε του βήμα, στην κάθε κουβέντα. Εκτός από το να ακούει Χατζηγιάννη και να γράφει μία ακόμα μπούρδα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η πένα του μιλά γλυκά και αυστηρά στα αυτιά μας. Η πρόταση μου εν αντιθέσει με την προηγούμενη μιλά για τη δυσκολία του να πεις έστω δύο λόγια. Του να αφήσεις αυτό που πληγώνεις και να κλειδώσει το ανολοκλήρωτο εγώ σου σε ένα μπαούλο συναισθηματικής μαστίγωσης.
Πρόταση Νο3
Οφείλω να ομολογήσω, πως ουδέποτε τον επέλεξα για τη μουσική μου συντροφιά, όταν ήθελα να χαλαρώσω, να εκτονωθώ, να δακρύσω… Ωστόσο, αποστασιοποιώντας για λίγο το εγώ της αρεσκείας μου, αποδέχομαι πως πρόκειται για ένα καλλιτέχνη, που δείχνει ότι σήμερα στην πόλη των τρελών, όπως λένε και οι Πυξ Λαξ, ο ίδιος μοιάζει σαν ένας άλλος Άσιμος, που στον κόσμο τους, όπως τον περιέγραψε καλύτερα από τον καθένα ο Παύλος Σιδηρόπουλος, μοιάζει να τα χει χαμένα…
Στην πραγματικότητα λίγοι τον ακούν, πολλοί τον ξέρουν, πολλοί απλώς γελούν, μετά από ένα επιδερμικό άκουσμα των κομματιών του. Θυμάμαι τώρα, ένα σενάριο, που έραψε μία φίλη και θαύμασα, χωρίς να μπορέσω να συγκρατηθώ . Η σκηνή παρουσιάζει δύο ανθρώπους να μιλούν στο σαλόνι, από την τηλεόραση κάποιος τους φωνάζει. Όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο έντονα, όλο και πιο εξοργισμένα. Εκείνοι δεν τον ακούν. Ο ίδιος δεν το αντέχει. Λυγίζει και αυτοκτονεί. Η σημασία μεταδίδεται μέσα από ένα αλληγορικό περιστατικό. Στο σήμερα βέβαια, η σκέψη θεωρείται επώδυνη διαδικασία. Ωστόσο, ακόμα συναντάμε αλληγορικές εκφράσεις.Τόσο έντεχνα κατασκευασμένες δε, μόνο στον κύριο Σπύρο Γραμμένο. Μοναδικός στο είδος του. Σαν τον Λουμίδη, όπως θα πεταχτείτε χωρίς δισταγμό οι περισσότεροι. Το παρακάτω δείγμα χαρακτηριστικό…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.