Η καταδίκη του διαχειριστή της σελίδας «Γέροντας Παστίτσιος» μόνο θλίψη και οργή μπορεί να προκαλέσει σε κάθε λογικό άνθρωπο, που θέλει να πιστεύει ότι ζει στην Ευρώπη. Αλλά στις δύσκολες στιγμές που αυτή η χώρα μάς απογοητεύει και μας πληγώνει, πρέπει να κοιτάζουμε πίσω, για να ατενίσουμε ξανά το μέλλον με αυτοπεποίθηση.
Ζούσαμε για δεκαετίες σε μία -τουλάχιστον φαινομενικά- εξαιρετικά ομοιογενή κοινωνία, μία χώρα όπου, σύμφωνα με τις επίσημες απογραφές, το 97% των κατοίκων ήταν έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί. Η δεκαετία του ’90 άλλαξε τα πάντα, κυρίως με ένα τεράστιο κύμα μεταναστών που μας ανάγκασε να συνυπάρξουμε με εκατομμύρια ανθρώπους διαφορετικού χρώματος, εθνικής καταγωγής, θρησκείας. Αλλά και με το καθυστερημένο άνοιγμα της χώρας στον κόσμο της πληροφορίας.
Η αντίδραση του μέσου Έλληνα ήταν λυσσαλέα, κι όχι μόνο επειδή είχε συνηθίσει στην απομόνωση αυτής της γωνιάς της Βαλκανικής, όπου ως ξένοι νοούνταν για πολλά χρόνια μόνο οι τουρίστες. Η «εισβολή» της διαφορετικότητας ήταν βούτυρο στο ψωμί των εκφραστών της πιο βαθιάς συντήρησης, που άρπαξαν την ευκαιρία να αυξήσουν την εξουσία τους – ιδεολογική, πολιτική και, φυσικά, οικονομική.
Ιδρύθηκαν κόμματα, στήθηκαν εφημερίδες, μοσχοπουλήθηκαν βιβλία, ανακαλύφθηκαν «Άγιοι» και «θαύματα», όλα πάνω στην ιδέα ενός δήθεν ανάδελφου έθνους, εις βάρος του οποίου η Νέα Τάξη Πραγμάτων ύφαινε μια παγκόσμια συνωμοσία με όχημα κάθε τί διαφορετικό: τους ξένους, το ευρώ, το Internet, τους gay… η χιλιετία άλλαξε και στο Σύνταγμα διαδήλωναν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, όχι για μια πιο δίκαια κοινωνία, αλλά για να συνεχιστεί η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες.
Το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε είναι να πιπιλάμε το χιλιοειπωμένο «από το κακό στο χειρότερο». Όχι. Η απελπισία των υπερασπιστών του αυτονόητου έχει υπάρξει πολύ μεγαλύτερη. Συγκρίνετε αυτά που μας απασχολούν σήμερα και το πόσο ανοιχτά τα μοιραζόμαστε, με τον σκοταδισμό που επικρατούσε όταν ακόμη και το μέσο που μεταχειρίζομαι για να γράψω αυτές τις αράδες φάνταζε -ας πούμε στα μάτια της γιαγιάς μου, κι άλλων πολλών- σαν ένα όργανο του Σατανά. Ήταν μόλις πριν λίγα χρόνια.
Μην τρομάζετε από την αντίδραση των δυνάμεων της συντήρησης. Ζούμε μία κρίση που έχει σαρώσει τα πάντα. Είναι φυσικό μέρος των ενστικτωδώς φοβικών Ελλήνων να έχει διαλέξει για άλλη μία φορά το δρόμο προς τα πίσω. Εμείς όμως έχουμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα: ξέρουμε ότι ο Μεσαίωνας δεν μπορεί να επιστρέψει. Μπορεί η παράνοια να ξεκινάει από τον τελευταίο αφελή αναγνώστη της “Ελεύθερης Ώρας” και να φτάνει μέχρι την κορυφή της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία- το πισωγύρισμα είναι προσωρινό. Θα γίνονται όλο και λιγότεροι, όλο και πιο γραφικοί, όλο και πιο αδύναμοι.
Οι Ταλιμπάν θα ηττηθούν.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.