Ούτε ο θάνατος του Joffrey δεν σχολιάστηκε τόσο πολύ, όσο ο -σχεδόν- βιασμός της Cersei από τον αδερφό, εραστή και πατέρα των τριών παιδιών της, Jaime Lannister.
Για πολλούς η σκηνή θεωρήθηκε ψιλο-αποτρόπαια και ανώμαλη, άλλοι κατηγόρησαν τον σκηνοθέτη για σεξισμό καθώς δείχνει την γυναίκα να λέει μεν όχι, αλλά να επιθυμεί τον βιασμό και άλλοι ότι η σκηνή μεταφερόταν αλλιώς στο βιβλίο του George R.R. Martin, ένα σκηνοθετικό ατόπημα των δημιουργών της σειράς. Πολλοί βέβαια συμφώνησαν ότι πολύς λόγος για το τίποτα έγινε καθώς η σειρά φαντασίας Game of Thrones, έχει προβάλει αρκετές αποτρόπαιες και βίαιες σκηνές.
«Μια σειρά δεν πρέπει να προκαλεί, να συγκινεί, να σοκάρει, να δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα… τι σόι σειρές θέλετε τέλος πάντων;» ήταν ένα από τα χιλιάδες σχόλια τα οποία έγιναν για την σκηνή αυτή, αλλά και ένα από τα πιο εύστοχα. Πράγματι, πολλές σειρές, αλλά κυρίως ταινίες, έχουν δείξει σκηνές βιασμού μέσα στην εξέλιξη των ιστοριών τους. Μερικές στοίχειωσαν για πολύ καιρό τους θεατές με τις εικόνες, οι οποίες ήταν -αδιαμφισβήτητα- σκληρές και ωμές.
Το 3pointmagazine θυμάται έξι ταινίες που προκάλεσαν μεν σφοδρές αντιδράσεις, καθώς ήταν πραγματικά σκληρές και σοκαριστικές, αλλά μέσα από αυτές τις σκηνές προσπάθησαν να αποκαλύψουν στοιχεία για την ανθρώπινη φύση και ψυχοσύνθεση.
Straw dogs (1971)
Από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες του Peckinpah, το “Αδέσποτα σκυλιά” είναι από τις πρώτες ταινίες που αντιμετωπίζει την βία ως αυτοσκοπό. Αποκορύφωμα η σκηνή βιασμού που προκάλεσε εκείνη την εποχή ποικίλες αντιδράσεις, με τους κριτικούς να μέμφουν τον σκηνοθέτη για υποτίμηση των γυναικών και το τότε φεμινιστικό κίνημα να τον «κυνηγάει».
Παρά το όργιο βίας, ο Peckinpah αυτό που θέλει να δείξει είναι το πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος και πόσο γρήγορα μπορεί να γίνει τέρας, όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν. Η εξαιρετική ερμηνεία του Hoffman που εκδικείται στο τέλος τους βιαστές της γυναίκας του -όχι μόνο- δείχνει πιο έντονα τα όρια της ανθρώπινης κτηνωδίας.
Irreversible (2002)
Η ταινία που έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου για την ακραία ωμή και βίαιη σκηνή βιασμού της Μonica Bellucci σε μια σκοτεινή διάβαση, υπήρξε ο λόγος που πολλές γυναίκες για χρόνια δεν τολμούσαν να περάσουν από υπόγειες διαβάσεις. Η ταινία του Gaspar Noe «Μη αναστρέψιμος», είχε τόσες σοκαριστικές σκηνές, που όταν οι τίτλοι τέλους πέφτουν είναι το μόνο που θυμάσαι.
Άλλωστε το σενάριο είναι κάπως ανύπαρκτο, οι ερμηνείες μέτριες και η κάμερα- αν και σκηνοθετικά επίτηδες- προκαλεί το λιγότερο ναυτία, ο Noe, όμως, καταφέρνει αριστουργηματικά να περάσει το μήνυμα ότι «ο άνθρωπος είναι κτήνος» και «ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα». Η ταινία προκάλεσε πραγματικό σάλο, με κόσμο να φεύγει από τις αίθουσες μην αντέχοντας τις σκηνές της.
The girl with dragon tattoo (2011)
Το μπεστ σέλλερ «Το κορίτσι με το Τατουάζ» που μεταφέρθηκε επί της οθόνης από τον σκηνοθέτη David Fincher (και δύο χρόνια νωρίτερα από τον Niels Arden Oplev στη σουηδική του εκδοχή), περιείχε εξίσου κάποιες σκηνές βίας χωρίς όμως να αναλώνεται ή να σοκάρει το κοινό τόσο όσο οι προηγούμενες ταινίες που αναφέραμε.
Η πιο σοκαριστική και αρκετά ωμή σκηνή, είναι αυτή του βιασμού της παράξενης, αλλά αγαπημένης ηρωίδας, Lisbeth, αλλά και η αντίστοιχη εκδίκησή της μετά. Το σίγουρο είναι ότι ο σκηνοθέτης δεν προσπαθεί να σοκάρει, άλλωστε επικεντρώνεται περισσότερο στο σενάριο και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων στο έργο.
I spit on your grave (1978)
Επί πολλά λεπτά παρακολουθούμε τον βιασμό και τον σαδιστικό βασανισμό της ηρωίδας, ονόματι Jennifer, που βρέθηκε σε μια ήσυχη περιοχή για να μπορέσει να γράψει το μυθιστόρημά της και κατέληξε στα χέρια μιας ομάδας σαδιστών ανδρών που θέλησαν να την κακοποιήσουν μέχρι θανάτου. Οι σκηνές είναι ρεαλιστικές και έντονες και φαίνεται ότι κρατούν πραγματικά έναν αιώνα.
Κάποιοι το χαρακτήρισαν πραγματικά αρρωστημένο, βέβαια η ταινία φαίνεται να είχε επιτυχία παρά τις αντιδράσεις καθώς μέχρι στιγμής έχουν βγει τρεις ταινίες βασισμένες στην ίδια περίπου ιστορία, με την τελευταία του 2013 να λέγεται ότι ξεπερνά τις υπόλοιπες σε βιαιότητα.
The accused (1988)
Χαρακτηρίστηκε προκλητικό και ενοχλητικό καθώς ήταν από τις πρώτες ταινίες που ασχολούνταν με το ζήτημα του βιασμού. Μάλιστα στηρίζονταν σε αληθινή ιστορία βιασμού που συνέβη το 1983 σε μπαρ της Μασαχουσέτης. «Οι κατηγορούμενοι» αποτελούν σίγουρα την καλύτερη στιγμή της καριέρας του Jonathan Kaplan, αλλά και της Jodie Foster που υποδύεται το θύμα ομαδικού βιασμού και η οποία κέρδισε και το χρυσό αγαλματίδιο γι΄ αυτόν τον ρόλο της.
Μπορεί η αποτρόπαια σκηνή να είναι μία -ο βίαιος ομαδικός βιασμός της πρωταγωνίστριας- αλλά είναι εξίσου σκληρή με αυτήν στο «I spit on your grave» και στοίχειωσε για τα καλά τα κοριτσόπουλα εκείνης της εποχής.
Α Serbian Film (2010)
H απόλυτη φρίκη του βιασμού και του σαδισμού αναπαρίσταται σε αυτήν την ταινία, η οποία φέρνει κάτι από την ωμότητα και την σκληρότητα της ταινίας του Παζολίνι «120 μέρες στα Σόδομα». Η λέξη «ακραίο σοκ» πραγματικά ταιριάζει για αυτή την ταινία, για την οποία ο σκηνοθέτης κατηγορήθηκε ότι δείχνει πράγματα που δεν θα έπρεπε και ότι ακόμα και η τέχνη έχει τα όρια της.
Η αγριότητα των σκηνών της ήταν ο λόγος που δεν προβλήθηκε ευρέως, ενώ προκλήθηκε ιδιαίτερος σάλος. Προσοχή, είναι για extreme θεατές.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.