Ως το τέλος

Ως το τέλος, όπως τουλάχιστον διαφαίνεται, έχουν αποφασίσει πως θα πρωταγωνιστούν. Δεν αποτελεί πάντως εύκολη υπόθεση, μη νομίζετε. Ο Μάλαμας είχε εξομολογηθεί κάποτε, ότι στεκόταν μπόλικα βράδια, αγκαλιά με μια κιθάρα, μην μπορώντας να γράψει δύο νότες, δύο στίχους που να στέκονται.

Έχουν κατορθώσει ωστόσο, όπως και ο ίδιος, να υπερκεράσουν μία σειρά δυσκολιών, όπως είναι ο αναπόφευκτος κορεσμός των διαδοχικών επιτυχιών, η φθοροποιός δύναμη, που ακούει στο όνομα χρόνος και φυσικά η πνευματική κατά κύριο λόγο κόπωση. Δυσμενείς παράγοντες, οι οποίοι όμως, δεν τους κατέβαλαν. Το αντίθετο αποτέλεσαν γοητευτικές προκλήσεις. Το 3pointmagazine.gr στο τρίτο κομμάτι του αφιερώματος, σας θυμίζει το πως ξεκίνησαν πέντε ακόμα σπουδαίοι καλλιτέχνες τη σταδιοδρομία τους και σας παρουσιάζει το τώρα.

Θάνος Ανεστόπουλος

Η αρχή: Μας συστήθηκε το μακρινό 1994, μέσα από το πρώτο single των Διάφανων Κρίνων. Η φωνή του απείχε παρασάγγας, από τα όσα ακούσαμε στη συνέχεια. Διακρινόταν όμως από τότε για τη ξεχωριστή χροιά της, η οποία έδενε ιδανικά με το δυναμισμό και τα σκληρά ρυθμικά riffs της μπάντας. Το “Λιώνοντας Μόνος” και το “Κάτω Απ’ το Ηφαίστειο” αποτέλεσαν τα πρώτα ακούσματα, από μία μπάντα και έναν καλλιτέχνη, που έμελλε να καρφιτσωθούν μόνιμα στο κούτελο της ροκ σκηνής.

Σήμερα: Τον βρίσκει να έχει δώσει κάπως… άγαρμπα, ένα τέλος στην τεράστια πορεία των Διάφανων Κρίνων, αλλά και με ένα εξαιρετικό ντεμπούτο στην προσωπική δισκογραφία. Το “Ως το τέλος” διαφέρει σημαντικά από τις προηγούμενες δουλειές του, ωστόσο αναδεικνύει μία άλλη πτυχή του εαυτού του, περισσότερο γλυκιά, περισσότερο μελαγχολική, περισσότερο ακουστική, που περιπλανιέται σε ποιητικούς όπως μας έχει συνηθίσει αιθέρες.

Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Η αρχή: Αποτελεί συνηθισμένη υπόθεση η δημιουργία ενός αγγλόφωνου συγκροτήματος στη χώρα μας. Ωστόσο, ουδείς θα μπορούσε να ισχυριστεί το ίδιο και για ένα αντίστοιχο φαινόμενο ιταλικού χαρακτήρα. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου κόντρα στον κανόνα, παρέα με τους φίλους του, όταν ήταν ακόμα έφηβος, σχημάτισαν μία μπάντα με ιταλικό στίχο, αλλά εγγλέζικο όνομα “Crosswords”. To όλο πρότζεκτ δεν προχώρησε, αλλά το ταλέντο του ξεχείλιζε και σύντομα άρχισε να ξεχωρίζει. Στη Γερμανία ως φοιτητής ήταν μπροστάρης σε κινητοποιήσεις εναντίον της δικτατορίας, γνώρισε τον Μίκη Θεοδωράκη και σύντομα συνεργάστηκε μαζί του. Το 1975 πραγματοποίησε το δισκογραφικό του ντεμπούτο (“Τα αγροτικά”). Άλμπουμ προσαρμοσμένο στο ύφος της εποχής και μία καθαρή, δυνατή και στιβαρή φωνή να κυριαρχεί.

Σήμερα: Η αλήθεια είναι ότι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου επέλεξε να ακολουθήσει, εν αντιθέσει με άλλους μεγάλης εμβέλειας καλλιτέχνες, μία σταθερή πορεία, με ένα συγκεκριμένο μοτίβο και μικρές παραλλαγές από δίσκο σε δίσκο. Γεγονός, το οποίο έχει φέρει στο δρόμο του και αντιπάλους και συμμάχους. Εξακολουθεί πάντως, να ακτινοβολεί επί σκηνής, κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Η τελευταία του δουλειά χρονολογείται το 2010. Το όνομα αυτής, “Το παιχνίδι παίζεται” και μάλλον θα συνεχίσει να παίζεται για καιρό ακόμα προς τέρψιν όλων μας…

Μπλε

Η αρχή: Ο σχηματισμός των Μπλε, βασίστηκε στο αυθόρμητο. Η πρόταση έπεσε από τον Γιώργο Παπαστόλου, οι υπόλοιποι δέχτηκαν και με τη Θεοδοσία Τσάτσου στα φωνητικά δημιούργησαν έναν καταπληκτικό δίσκο (“ενοχές”), έχοντας κάθε δικαίωμα να υπερηφανεύονται ότι έχουν πραγματοποιήσει ένα από τα καλύτερα ξεκινήματα στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Ένα άλμπουμ γεμάτο επιτυχίες, με κυριότερες εξ’ αυτών τα “Φοβάμαι”, “Σ’ αγαπώ”, “Εσύ δεν ζεις πουθενά” και “Νοιώθω ενοχές”!

Σήμερα: Τους βρίσκει να έχουν κάνει ένα μεγάλο δισκογραφικό διάλειμμα, όχι όμως και ανενεργούς. Άλλωστε ένας λόγος που οι Μπλε έχουν κατορθώσει να έχουν εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας, στα όσα επιχειρούν, είναι το ότι προχωρούν σε επιλεκτικές, μεθοδικές και σωστά ζυγισμένες κινήσεις. Με διαφορετική τραγουδίστρια (Τζώρτζια Κεφαλά) στο δυναμικό τους, από το δεύτερο άλμπουμ και έπειτα, ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το νέο τους κομμάτι σε συνεργασία με τον Λάκη Παπαδόπουλο…

Domenica

Η αρχή: Πριν σπάσουν το ρόδι στη δισκογραφία, δούλεψαν πολύ. Αυτή τους η προσπάθεια φανερώθηκε και με το παραπάνω στο πρώτο τους άλμπουμ το 1999, μετά από μία δουλειά διάρκειας πέντε χρόνων. Κατόρθωσαν σε μία περίοδο, η οποία είχε αρχίσει να περιορίζει τις δυνατότητες για τα ελληνικά ροκ συγκροτήματα, με το σταδιακό αποκλεισμό τους από το ραδιόφωνο και τη συνολική περιθωριοποίηση τους στο βωμό των ριάλιτι και της νέας άνθησης του σκυλολαϊκόποπ κουλτούρας, να ακουστούν και να εδραιωθούν. Τα “Άχρηστα ρολόγια” αγαπήθηκαν από τον κόσμο και του χάρισαν μία ακόμα μελωδία συνδυασμένα με το δημοφιλές ζευγαράκι ποτού-τσιγάρου.

Σήμερα: Δισκογραφικά απέχουν τρία χρόνια. Η “Λήθη” αποτέλεσε το τελευταίο τους άλμπουμ, το οποίο ήταν μάλλον και αυτό που ακούστηκε λιγότερο, αν και ποιοτικά δεν υστερούσε σε σχέση με τα υπόλοιπα. Μάλλον το αντίθετο, η παραγωγή ήταν καλύτερη, τα video clip πιο προσεγμένα, αλλά έπεσαν πάνω στο παγόβουνο της νέας εποχής, που έχει βουλιάξει τα περισσότερα εκ των πλοίων παρόμοιας ταυτότητας. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι εκτός μίας κατάστασης που δεν βοηθά ούτως η άλλως την άνθηση αυτού του ρεύματος και οι ίδιοι διαφοροποίησαν σημαντικά το στυλ τους. Κινήθηκαν προς τα ύδατα της ξένης new rock, η οποία δεν μοιάζει να πολυταιριάζει στον ελληνικό στίχο. Η τελευταία τους δουλειά πάντως, μόλις κυκλοφόρησε σε CD-Single και μπορείτε να την ακούσετε εδώ.

Νίκος Ζιώγαλας

Η αρχή: Σαν… σταρ του σινεμά. Ο Νίκος Ζιώγαλας έκαψε καρδιές τόσο λόγω μουσικής, όσο και λόγω εμφάνισης, κατορθώνοντας να κλέψει τις εντυπώσεις. Το 1985 κυκλοφόρησε το παρθενικό του άλμπουμ (“Το τζάμπο”), συνοδεύτηκε από εξαιρετικές κριτικές, μεγάλη προώθηση, της οποίας τα αποτελέσματα είναι ορατά ακόμα και σήμερα.

Σήμερα: Τον βρίσκει μεν ενεργό, αλλά όχι ιδιαιτέρως δραστήριο, γεγονός, το οποίο διέπεται από μία λογική. Ο δέκατος και τελευταίος μέχρι στιγμής δίσκος του, δεν κυκλοφόρησε προ αμνημονεύτων. Το 2009  σε συνεργασία με την Τζώρτζια Κεφαλά, τον Πάνο Τόλιο και άλλους σπουδαίους μουσικούς έβγαλε το “Πέφτω Ψηλά”, που ναι μεν δεν γνώρισε επιτυχία, αλλά είναι αξιόλογο και ποιοτικό άλμπουμ.  Η φωνή του δε, πάντοτε νεανική…