Ένα κινητό δονείται στα γραφεία μιας εφημερίδας. Ένα SMS από τη ΓΑΔΑ ενημερώνει επιγραμματικά τον αστυνομικό συντάκτη για το συμβάν. Λίγο αργότερα, η Αστυνομία εκδίδει ένα δελτίο τύπου, που δημοσιεύεται λίγο-πολύ αυτούσιο στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Αν δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό, ο αστυνομικός συντάκτης κάνει copy-paste το δελτίο τύπου και το “ανεβάζει” στην ιστοσελίδα της εφημερίδας. Καμιά φορά, έτσι για το “ξεκάρφωμα” που λένε, προσθέτει και ένα “σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές της Αστυνομίας”, εννοώντας τον εαυτό του. Κάπως έτσι γίνεται το αστυνομικό ρεπορτάζ στις μέρες μας. Παρόλα αυτά, το αστυνομικό δελτίο έχει το ενδιαφέρον του- ειδικά σε σχέση με το πολιτικό, που έχει καταντήσει αηδία. Έχει δράση, κυνηγητά, “καλούς” και “κακούς” – καμιά φορά έχει και “κακούς καλούς”: όταν η αστυνομία είναι απούσα ή δεν κάνει αυτό για το οποίο την πληρώνουμε.
Μία τέτοια είδηση μου τράβηξε την προσοχή καθώς έπαιρνα μία ιδέα της επικαιρότητας από τα ενημερωτικά site. “Επεισόδια σε καταυλισμό Ρομά στη Νάουσα” ήταν ο τίτλος του άρθρου, σύμφωνα με το οποίο περίπου 300 κάτοικοι των χωριών Άνω Ζερβοχωρίου και Αγγελοχωρίου συγκεντρώθηκαν στον καταυλισμό που βρίσκεται στην περιοχή, ζητώντας την αποχώρηση των Ρομά. Κάποια μικροσυμπλοκή στάθηκε αφορμή να ξεκινήσει ένα μίνι πογκρόμ: “[…] Με την έλευση των συγκεντρωθέντων, οι Ρομά εγκατέλειψαν τον καταυλισμό, εκτός από κάποιες γυναίκες με τα παιδιά τους που ‘οχυρώθηκαν’ σε μία παράγκα. Αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο εμπόδισαν τους κατοίκους να κινηθούν κατά των Ρομά. Δεν μπόρεσαν, όμως, να αποτρέψουν τους βανδαλισμούς που σημειώθηκαν στον καταυλισμό. Όπως ανακοινώθηκε, προκλήθηκαν εκτεταμένες φθορές σε πέντε παράγκες, πέντε φορτηγά κι ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο […] Από την αστυνομία δεν αναφέρθηκε καμία σύλληψη”.
Αναρωτιέται κανείς πόσο επικίνδυνοι και καλά οπλισμένοι ήταν αυτοί οι 300 κάτοικοι, ώστε η Αστυνομία να μην μπορεί να αποτρέψει τους βανδαλισμούς, αλλά ούτε και να προβεί σε κάποια σύλληψη. Είχαν άραγε πολυβόλα, εκτοξευτές ρουκετών, χειροβομβίδες; Ή μήπως η Αστυνομία δεν ήθελε να τα βάλει με τους “αγανακτισμένους” ντόπιους;
Την ίδια ημέρα έγινε γνωστό ότι η Ελλάδα καταδικάστηκε για πολλοστή φορά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η χώρα μας δεν ανανέωσε έγκαιρα την άδεια παραμονής νόμιμου μετανάστη από την Αλβανία, με αποτέλεσμα αυτός να συλληφθεί, να κρατηθεί και στη συνέχεια να απελαθεί. Ο μετανάστης ανανέωνε νόμιμα την άδεια παραμονής του από το 2003 μέχρι το 2010. Η άδειά του έληξε ενώ νοσηλευόταν σε νοσοκομείο – γεγονός που δεν πτόησε τις ελληνικές αρχές, οι οποίες προχώρησαν στη σύλληψη και την απέλασή του. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ελλάδα παραβίασε, μεταξύ άλλων, τις διατάξεις που απαγορεύουν την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, και επιδίκασε αποζημίωση στον μετανάστη, δύο χρόνια μετά τον άδικο διωγμό του.
Μία εβδομάδα νωρίτερα είχε δημοσιευτεί έκθεση της οργάνωσης Human Rights Watch με τίτλο “Μίσος στους Δρόμους: Ξενοφοβική Βία στην Ελλάδα”. Σύμφωνα με την έκθεση, συμμορίες Ελλήνων “επιτίθενται σε μετανάστες σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και αλλού στη χώρα με τρομακτική συχνότητα”. “Ως ανθρώπινα όντα, δεν θα έπρεπε να μας μεταχειρίζονται έτσι […]. Δεν είμαι ζώο για να με κυνηγάνε με ξύλα”, είπε σε στέλεχος της οργάνωσης ο Ντάγκλας Κέσσε, Γκανέζος που έχει ζητήσει άσυλο στη χώρα μας.
Η έκθεση της HRW δεν είναι η πρώτη που καταδικάζει την ξενοφοβία και την ανικανότητα του κράτους να προστατέψει τη διαφορετικότητα. Σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Ελλάδα είναι καιρό τώρα το μαύρο πρόβατο της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια όμως, όσο ο δημόσιος διάλογος μονοπωλείται από τη συζήτηση για τη δανειακή σύμβαση και τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, τα θέματα αυτά περνάνε “στα ψιλά”.
Θα έπρεπε να είναι σαφές: δεν είναι ο περιορισμός των ελλειμάτων, οι αποκρατικοποιήσεις και το κοινό μας νόμισμα αυτά που μας ενώνουν με τους εταίρους μας. Αυτά αποτελούν επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στρατηγικές μεν, αναστρέψιμες δε. Αντιθέτως, ο σεβασμός στη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με λίγα λόγια η υποχρέωση κάθε κράτους να παρέχει ελευθερία, ασφάλεια και αξιοπρεπή ζωή στους πολίτες του, είναι αδιαπραγμάτευτη ιδρυτική αρχή της Ένωσης. Ακόμη κι αν παραμείνουμε στη ζώνη του Ευρώ, αν συνεχίσουμε να αδιαφορούμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, σύντομα θα έχουμε χάσει όσα μας κάνουν Ευρωπαίους.
ΥΓ. Σε άλλα νέα, “τα ΜΜΕ που μας αξίζουν” συνεχίζουν ακάθεκτα: η επιστολή μίας παρανοϊκής δασκάλας περί δήθεν κατάργησης φωνηέντων από τη σχολική γραμματική της Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού έγινε σχεδόν πρώτο θέμα (με πρωτοπόρα, όπως πάντα, τα “αποκαλυπτικά” blogs και sites). Τι κι αν 140 (εκατόν σαράντα) γλωσσολόγοι υπέγραψαν κείμενο όπου εξηγούν ότι ούτε η ίδια η δασκάλα δεν καταλαβαίνει καλά-καλά τη διαφορά φθόγγων και γραμμάτων; Ακόμα και ο βουλευτής, πρώην υπουργός και Πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας καλεί τους “Συνέλληνες” σε… πόλεμο για τα φωνήεντα.
*Ευχαριστώ τη Stamatia Matina που με ενημέρωσε για την έκθεση της HRW.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.