Οι σινεφίλ συνηθίζουν να μην δίνουν μεγάλη βάση στα κινηματογραφικά βραβεία και ειδικά στα Όσκαρ. Όπως και να το κάνουμε, όμως, τα τελευταία προσδίδουν ένα ιδιαίτερο πρεστίζ στους κατόχους τους και επίσης έχει πλάκα να συζητάμε για τις κατά καιρούς γκάφες και αδικίες της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών (γκουχ γκουχ Pulp Fiction γκουχ γκουχ).
Οι υποψηφιότητες για τη φετινή τελετή απονομής, που θα γίνει την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου, έχουν ανακοινωθεί εδώ και καιρό, αλλά λίγο με τις γιορτές, λίγο με τις εκλογές, έχουμε επίσης καιρό να τα πούμε από το 3pointmagazine. Επειδή ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς ή πολύ αργά για τέτοια αγαπημένα θέματα, πάμε να δούμε ποια είναι τα φαβορί στις οκτώ βασικές κατηγορίες, όπως και το ποιοι, κατά τη γνώμη μου, δικαιούνται περισσότερο τα αγαλματίδια.
ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Ποια το αξίζει: “Μεγαλώνοντας”
Έχω ήδη γράψει τη γνώμη μου για το έργο του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, το οποίο συνοπτικά θεωρώ αριστουργηματικό επίτευγμα. Όχι μόνο είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς, αλλά πιθανόν να μην ξεπεραστεί από άλλη ως το τέλος της δεκαετίας.
Ποια θα το πάρει: “Μεγαλώνοντας”
Ο μεγάλος αντίπαλος είναι το “Birdman”, μια χαρισματική και ανοιχτή σε ερμηνείες ταινία, που ακροβατεί μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, σφάζοντας με το βαμβάκι τους συντελεστές, τους κριτικούς και το κοινό σε θέατρο και σινεμά – όχι δηλαδή απ’ αυτές που συνήθως παίρνουν τέτοια βραβεία. Αντίθετα, το “Μεγαλώνοντας” είναι πολύ πιο Oscar-friendly σε θεματολογία, καθώς στηρίζεται στην αμεσότητα και αγγίζει καθημερινά συναισθήματα.
Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ
Ποιος το αξίζει: Τζέικ Τζίλενχαλ (“Νυχτερινός Ανταποκριτής”)
Ξέρω, ξέρω. Ο Τζίλενχαλ δεν είναι ΚΑΝ υποψήφιος. Αντ’ αυτού η Ακαδημία αποφάσισε να βάλει μέσα τον νέο της αγαπημένο, Μπράντλεϊ Κούπερ (“American Sniper”). Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις λέω ότι υπάρχουν πάντα και χειρότερα. Όπως τη χρονιά που ο “Ρόκι” κέρδισε τον “Ταξιτζή”, κάποιος Άβιλντσεν προτιμήθηκε έναντι των Λουμέτ, Πάκιουλα και Μπέργκμαν, και ο Σκορσέζε δεν πήρε ούτε υποψηφιότητα.
Ποιος θα το πάρει: Έντι Ρέντμεϊν (“Η Θεωρία Των Πάντων”)
Ή Μάικλ Κίτον (“Birdman”). Η πιο αμφίρροπη μάχη της φετινής βραδιάς.
Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ
Ποιος το αξίζει: Μαριόν Κοτιγιάρ (“Δύο Μέρες, Μια Νύχτα”)
Οι αδερφοί Νταρντέν αρνούνταν πεισματικά να χρησιμοποιήσουν ευρέως γνωστούς ηθοποιούς στις ταινίες τους, μέχρι που συνάντησαν την Κοτιγιάρ. Η Γαλλίδα σταρ απέδειξε εδώ ότι διαθέτει μεγάλο εύρος υποκριτικής, αλλά δυστυχώς η ταινία των Βέλγων παραείναι καυστική στον σχολιασμό της εργασιακής πραγματικότητας για να την αγκαλιάσουν οι σύγχρονοι Αμερικανοί.
Ποιος θα το πάρει: Τζούλιαν Μουρ (“Still Alice”)
Το φετινό ρεσιτάλ της Μουρ ήταν στο βιτριολικό “Maps To The Stars” του Κρόνεμπεργκ. Θα το κερδίσει για το σχετικά κοινότοπο “Still Alice”, όμως δεν έχω μεγάλα παράπονα, με την έννοια ότι είναι εδώ και χρόνια μία από τις τοπ ερμηνεύτριες του Χόλιγουντ.
Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ
Ποιος το αξίζει: Τζέι Κέι Σίμονς (“Χωρίς Μέτρο”)
Το “Whiplash” ήταν η ταινία-έκπληξη της χρονιάς. Ήξερε πότε να τσιτώσει και πότε να χαλαρώσει χωρίς να βγαίνει εκτός ρυθμού, όπως ένα καλοδουλεμένο μουσικό κομμάτι. Η επιτυχία του οφείλεται κυρίως στον Σίμονς, η παρουσία του οποίου επισκίαζε όλα τα υπόλοιπα σε κάθε σκηνή που συμμετείχε.
Ποιος θα το πάρει: Τζέι Κέι Σίμονς (“Χωρίς Μέτρο”)
Δεν νομίζω πως χωράει αμφιβολία τι πρόκειται να συμβεί εδώ. Να σημειώσω μόνο την ατυχία του Μάρκ Ράφαλο. Οι υποκριτικές του επιδόσεις στο Foxcatcher θα ήταν ικανές να του χαρίσουν το βραβείο σχεδόν οποιαδήποτε άλλη χρονιά.
Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ
Ποια το αξίζει: Πατρίσια Αρκέτ (“Μεγαλώνοντας”)
Ο θρίαμβος του νεο-ρεαλισμού προσωποποιημένος. Στην προσπάθειά της να κρατήσει την επί της οθόνης οικογένειά της σφιχτά δεμένη, η Αρκέτ κάνει το ίδιο για ολόκληρη την ταινία.
Ποια θα το πάρει: Πατρίσια Αρκέτ (“Μεγαλώνοντας”)
Όσοι παίζουν στοίχημα, αναφέρονται σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις ως “άχαστο”. Ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς πόσο μη εντυπωσιακές είναι οι υπόλοιπες υποψηφιότητες. Παρεμπιπτόντως, θέλω να βγάλει μια ταινία η Μέριλ Στριπ που μόνο να βήχει ή να χασμουριέται – για ευνόητους λόγους.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ
Ποιος το αξίζει: Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου (“Birdman”)
Ο Μεξικανός είναι μεγάλος σκηνοθέτης και ως τέτοιος, όχι μόνο βγάζει το καλύτερο από τους ηθοποιούς του, αλλά επίσης δεν φοβάται να πάρει ρίσκο. Έστω κι αν κλέβει ιδέες από καταξιωμένους στον χώρο του art-house σινεμά συναδέλφους του, όπως τον Τζιμ Τζάρμους και τον Ντέβιντ Λιντς, καταφέρνει να επικοινωνήσει στο κοινό ένα βαθιά προσωπικό του όραμα χωρίς να κομπιάζει, πράγμα καθόλου, μα καθόλου εύκολο. Ρωτήστε και τους άλλους που προανέφερα.
Ποιος θα το πάρει: Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου (“Birdman”)
Έχω την αίσθηση ότι η Ακαδημία θα μοιράσει τα δύο πιο σημαντικά της βραβεία μεταξύ του “Birdman” και του “Μεγαλώνοντας”, χωρίς πάντως να αποκλείεται νικητής και εδώ να είναι ο Λινκλέιτερ. Από τις υποψηφιότητες λείπει ο μετρ της ατμόσφαιρας Ντέβιντ Φίντσερ, ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να είχε προταθεί αντί του Μπένετ Μίλερ ή του Μόρτεν Τίλντουμ.
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ
Ποια το αξίζει: “Ξενοδοχείο Grand Budapest”
Ομολογώ ότι το στιλ και η θεματολογία του Γουες Άντερσον, με τα φαντασιακά του παραμύθια για μεγάλους, είναι από τα λιγότερα αγαπημένα μου. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την οξυδέρκεια που είχαν το στόρι και οι διάλογοι αυτής της ταινίας του.
Ποια θα το πάρει: “Birdman”
Η κατηγορία φαντάζει αρκετά ανοιχτή, καθώς και ο “Νυχτερινός Ανταποκριτής” έχει ελπίδες για τη διάκριση, όμως η Ακαδημία δεν μας έχει συνηθίσει να απλώνει τόσο πολύ τα βραβεία. Οπότε, “Birdman” it is.
Σημείωση: Ποτέ μου δεν κατάλαβα γατί να υπάρχουν δύο κατηγορίες σεναρίου και με ποια κριτήρια αξιολογείται η του διασκευασμένου. Έτσι δεν θα αναφερθώ καθόλου σε αυτή.
ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Ποια το αξίζει: “Ida”
Ας μην ανοίξω το θέμα του πόσες ποιοτικές ταινίες λείπουν από την τελική λίστα των πέντε, γιατί θα το ξημερώσουμε. Από τις υπάρχουσες ξεχωρίζει το δράμα εποχής του Πάβελ Παβλικόφσκι. Ένας σκηνοθέτης με απέριττη δημιουργική ματιά, ο οποίος κατορθώνει να συμπυκνώνει πολλά σε μετρημένα πλάνα, στην καλύτερή του ταινία ως σήμερα.
Ποια θα το πάρει: “Ida”
Μπορεί το “Λεβιάθαν” του Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ να πήρε τη Χρυσή Σφαίρα, ωστόσο κάτι μου λέει πως το φετινό Όσκαρ θα πάει Πολωνία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.