Αν κάτι έχει αποδειχθεί περίτρανα, σε συνθήκες τέτοιας κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, είναι ότι πολύ εύκολα επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Έναν νόμο που το προωθούν με μεγάλη επιτυχία τα σισσίτια και οι αιμοδοσίες της Χρυσής Αυγής, που διακρίνουν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από το χρώμα τους και που πραγματοποιούνται όχι για να απαλύνουν τον πόνο των ανθρώπων -άλλωστε πως μπορεί να απαλυνθεί με ένα συσσίτιο όταν ο κόσμος συνεχίζει να είναι άνεργος και φτωχός- αλλά για το θεαθήναι που φέρνει ψήφους.
Στον αντίποδα όλων αυτών, κάπου εκεί ξεχασμένα από όλα τα Μίντια, τα κοινωνικά δίκτυα αλληλεγγύης ξεφυτρώνουν ολοένα και σε περισσότερες γειτονιές. Κινήσεις αλληλεγγύης πολιτών που λειτουργούν σχεδόν σε καθημερινή βάση και που βοηθούν με κάθε τρόπο τον συνάνθρωπο τους χωρίς διακρίσεις, χωρίς όφελος. Η απόδειξη πως όταν οι άνθρωποι οργανώνονται μεταξύ τους μπορούν να προσφέρουν στον δίπλα τους και αντίστροφα.
Κοινωνικό Παντοπωλείο Νέας Ιωνίας
Κάνοντας μια βόλτα στην Νέα Ιωνία, που κάποτε έσφυζε από εμπορική δραστηριότητα, αντικρίζεις εκατοντάδες κλειστά καταστήματα και τις βιοτεχνίες να υπολειτουργούν. Κάπου λοιπόν, ανάμεσα στα λουκέτα έχει στηθεί και το κοινωνικό παντοπωλείο που αποτελεί στήριγμα και ελπίδα για 1.150 ανθρώπους. Τα δεκάδες λουκέτα ήταν -όπως είπε στο 3point ο Ιωάννης Κολμανιώτης αντιδήμαρχος της Ν.Ιωνίας- «το αποτέλεσμα να έχουμε πολλούς νεόπτωχους που πριν την κρίση δεν είχαν καμία ανάγκη οικονομική και λόγω αυτού του γεγονότος από την αρχή είχαμε δει ότι η αναγκαιότητα ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Είχαμε συνεχώς παρακλήσεις στην κοινωνική υπηρεσία του δήμου από ανθρώπους που δεν είχαν τα απαραίτητα για να ζήσουνε».
Έτσι ξεκίνησε η λειτουργία του κοινωνικού παντοπωλείου που στηρίζεται αποκλειστικά στους εθελοντές. Κάποια έξοδά του βγαίνουν από τον προϋπολογισμό του δήμου και έτσι συνεχίζει να λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο. «Δεν έχουμε αλλάξει τον τρόπο που δουλεύουμε, έχουμε αποφασίσει να κινείται πάνω σε εθελοντές γιατί ακριβώς δεν θέλουμε να επιβαρύνουμε το κόστος της λειτουργίας του παντοπωλείου με πολλά λειτουργικά έξοδα. Το κτίριο μας το δώσανε οι εμποροβιοτέχνες» ανέφερε ο κ. Κολμανιώτης. Κάθε μήνα περίπου 80 εθελοντές εξορμούν στα σούπερ μάρκετ της πόλης και μαζεύουν προϊόντα. Αυτά μετέπειτα δίνονται σε 550 οικογένειες με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια. Κάθε οικογένεια δικαιούται 18 βασικά προϊόντα.
Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα και εύκολα. Ο κ.Κολμανιώτης εξηγεί «μέρα με την μέρα ο όγκος των αιτήσεων συνεχώς αυξάνεται. Από το 2009 μέχρι τώρα η κρατική επιχορήγηση έχει μειωθεί κατά 70%, αν κοπούν κι αυτά τότε δεν έχει νόημα να κάνουμε πολιτική, ο δήμος θα λειτουργεί μόνο για να δίνει τα απαραίτητα χαρτιά. Θέλουμε να βοηθήσουμε. Αυτό θέλουμε και αυτό θα κάνουμε».
Η κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία είναι πραγματικά ζοφερή. Ο κ. Κολμανιώτης περιγράφει μόνο αυτά που αντικρίζει καθημερινά. «Το 2011 ερχόταν ο κόσμος και παρακαλούσε. Όχι για τροφή, αλλά για να του βρει ο Δήμος κάποια δουλειά. Αυτό δεν μπορούσαμε να το κάνουμε. Ήταν αδύνατο γιατί δεν υπάρχουν και δουλειές. Αυτό που βλέπαμε στον κόσμο ήταν μια έντονη ψυχολογική κατάπτωση (καταθλίψεις, νευρώσεις κλπ). Αντιμετωπίζουμε πολλά τέτοια ζητήματα. Έριχναν στον εαυτό τους ευθύνες για το ότι δεν είχαν δουλειά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι έρχονταν πατεράδες και όχι μανάδες. Πατεράδες με μικρά παιδιά στην αγκαλιά και ζητούσαν οποιαδήποτε δουλειά και λέγανε “εγώ δεν είμαι τεμπέλης, είχα μια δουλειά, αλλά μου την πήραν και θέλω να βρω άλλη”.
Ο κόσμος γίνεται πολύ επιθετικός. Αυτή η βία εκδηλώνεται και μέσα από τη Χρυσή Αυγή. Κυριαρχεί έντονη μιζέρια και αντί να επικρατεί αλληλεγγύη, επικρατεί η βαρβαρότητα».
Όσο για την Χρυσή Αυγή που προσπαθεί τον τελευταίο καιρό να πείσει για το κοινωνικό της προφίλ και στήνει αντίστοιχες κοινωνικές δομές μόνο για Έλληνες ο κ. Κολμανιώτης βάζει τα πράγματα στην θέση τους και τονίζει «Είναι αστείο. Αυτό που με εξοργίζει είναι ότι υπάρχουν δεκάδες δήμοι που κάνουν τα ίδια πράγματα και αυτό δεν βγαίνει προς τα έξω. Επικρατεί μια απόλυτη σιωπή για τέτοιου είδους προσπάθειες και είναι απαράδεκτο να θεωρείται ότι η Χ.Α έχει κοινωνικό πρόσωπο».
Σε αντίθεση με ένα συσσίτιο της Χρυσής Αυγής, το κοινωνικό παντοπωλείο της Νέας Ιωνίας-όπως και ανάλογα εγχειρήματα-παραμένει ξεχασμένο από τα μεγάλα μέσα ενώ το μέλλον του βρίσκεται στα χέρια των πολιτών και μόνο.
«Τώρα με τα νέα μέτρα δεν ξέρουμε αν θα καταφέρουμε να διατηρήσουμε τις υπάρχουσες δομές, γι’ αυτό και προσπαθούμε να διατηρήσουμε οποιαδήποτε κοινωνική παροχή στα πλαίσια της κοινωνικής πολιτικής που υιοθετούμε. Επιπλέον γίνονται προσπάθειες να ενισχυθεί αυτό το εγχείρημα και από μεγάλες ελληνικές εταιρείες, όπως επίσης στέλνουμε επιστολές στην ομογένεια και σε ομοσπονδίες Ελλήνων στο εξωτερικό. Γιατί καταλαβαίνουμε ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ακόμα πιο δύσκολα».
Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού
Μεταξύ της ανυπαρξίας του ασφαλιστικού συστήματος και του υπό κατάρρευση ΕΟΠΥΥ το κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού- μαζί και με άλλα κοινωνικά ιατρεία που ξεφυτρώνουν στις γειτονιές μέρα με την μέρα-προσφέρει στους πολίτες το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα στην υγεία.
Καθημερινά το ιατρείο δέχεται 60 με 70 πολίτες που χρήζουν ιατρικής περίθαλψης. Όπως ανέφερε και στο 3pointmagazine.gr ο Χρήστος Σιδέρης, υπεύθυνος επικοινωνίας του Ιατρείου, «εξυπηρετούμε αποκλειστικά και μόνο ανασφάλιστους, άπορους και άνεργους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη καθώς υπάρχουν ασθενείς που δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα για τις απαραίτητες εξετάσεις και κάποιοι χρήζουν άμεσης βοήθειας και τους έχουμε βοηθήσει και να κάνουν τις εξετάσεις τους ακόμα και να νοσηλευτούν. Μιλάμε για ανθρώπους που πριν δυο χρόνια είχαν τις δικές τους επιχειρήσεις που φαλίρισαν και οι οποίοι δυσκολεύονται όχι μόνο να πάρουν τα φάρμακά τους αλλά και να έχουν ένα πιάτο φαγητό. Μεμονωμένα άτομα μας έχουν πει ότι θα αυτοκτονούσαν κιόλας και δεν είναι καθόλου υπερβολή αυτό που λέω. Μιλάμε για μια κοινωνία που αυτή την στιγμή διαλύεται».
Το κοινωνικό ιατρείο λειτουργεί κυρίως με την εθελοντική προφορά 100 γιατρών , οι οποίοι εκτός του ότι βοηθούν στα διαδικαστικά, προσφέρουν υλικά και φάρμακα. Επιπλέον γίνονται και δωρεές από ιδιωτικά νοσοκομεία. Όσο περνάει ο καιρός το κοινωνικό ιατρείο προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες του κόσμου που αυξάνονται μέρα με την μέρα. «Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα είχε τόσες πολλές ανάγκες ο κόσμος. Πριν από καιρό διαπιστώσαμε ότι είχαμε βρέφη τα οποία μας φέρνανε στο ιατρείο να εξεταστούν και τα οποία ήταν υποσιτισμένα οπότε έχουμε προσθέσει σίτιση βρεφών, ακόμα κανονίζουμε και εξετάσεις» τονίζει ο κ.Σιδέρης. Όσο για τη στάση του κράτους απέναντι εθελοντικό ιατρερίο είναι “αδιάφορη. Αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και μάλιστα τον τελευταίο καιρό είναι αυξανόμενες, μπορώ να σας πω ότι μας βλέπουν κάπως εχθρικά όπως βλέπουν και τους πολίτες που είναι ανασφάλιστοι».
Λόγω του μεγάλου αριθμού του κόσμου που έχει ανάγκη από ιατρική περίθαλψη το κοινωνικό ιατρείο τον τελευταίο καιρό λειτουργεί 10 ώρες κάθε μέρα και 5 ώρες το Σαββατοκύριακο.
“Στόχος μας είναι να προτάξουμε την αλληλεγγύη στους δύσκολους αυτούς καιρούς”. Όσο για τις αιμοδοσίες και τις εθελοντικές προσφορές στον κόσμο με τον διαχωρισμό “εσύ είσαι Έλληνας, εσύ είσαι ξένος” ο κ. Σιδέρης αναφέρει «Εμείς δεν κάνουμε διαχωρισμούς. Είναι ενάντια στο ιατρικό επάγγελμα και στον όρκο του Ιπποκράτη που χουν δώσει οι γιατροί».
Κάμπινγκ – Κοινωνικός χώρος Βάρης-Βουλιαγμένης
Πέρα όμως από τις βασικές ανάγκες επιβίωσης των ανθρώπων μέσα στην κρίση, όπως είναι η ανάγκη για τροφή και ιατρική περίθαλψη, άκρως σημαντικές θεωρούνται και οι διέξοδοι από τη δύσκολη καθημερινότητα και η αναψυχή. Κάτι τέτοιο επιχειρεί και ο κοινωνικός χώρος της Βάρης-Βουλιαγμένης ή αλλιώς το εγκαταλελειμμένο για 25 χρόνια κάμπινγκ του ΕΟΤ. Σύμφωνα με τον Μάκη Σταύρου, εκπρόσωπο της «Εναλλακτικής Δράσης», κάτοικοι και φορείς της περιοχής έχουν «καταλάβει» το κάμπινγκ και έχουν αναλάβει την ανάπλασή του, μετατρέποντάς το σε έναν κοινωνικό χώρο ο οποίος αφενός επιτρέπει στους πολίτες τη δωρεάν πρόσβαση στην παραλία και αφετέρου φιλοξενεί δραστηριότητες στις οποίες μπορεί να λάβει μέρος ο καθένας.
Κόντρα στην «πολιτική» της περιοχής, όπου για να πατήσεις άμμο σε κάποια πλαζ πρέπει να βάλεις πρώτα το χέρι στην τσέπη, το κάμπινγκ της Βάρης φέτος το καλοκαίρι διασφάλισε το αυτονόητο. Το δικαίωμα του καθενός για πρόσβαση στη θάλασσα. Όπως τόνισε ο Μάκης Σταύρου, κάποια Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού, το κάμπινγκ έφτασε να φιλοξενεί 2.000 πολίτες, ενώ όλο αυτό το διάστημα έγιναν στον χώρο προβολές ταινιών (εν είδη θερινού κινηματογράφου), βραδιές συλλογικής κουζίνας. Ακόμα στον χώρο του κάμπινγκ έχει δημιουργηθεί αστικός αγρός σε συνδυασμό με τον Σύλλογο Βιοκαλλιεργητών, ενώ επιχειρείται και το άνοιγμα κάποιων κτιρίων, ώστε αυτά να μετατραπούν σε χώρους κοινωνικών φροντιστηρίων και εργαστηρίων.
Στόχος σύμφωνα με τον Μάκη Σταύρου είναι η δημιουργία ενός κάμπινγκ ανέργων-νέων, ώστε το ερχόμενο καλοκαίρι το σχέδιο αυτό να γίνει πραγματικότητα. «Για κάτι τέτοιο βέβαια χρειάζονται πόροι ώστε να φτιαχτούν οι υποδομές για τους χώρους υγιεινής, κάτι που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να γίνει».
Στον αγώνα που κάνουν οι κάτοικοι της περιοχής για την ανάπλαση του χώρου, έχουν και τη στήριξη του ΠΙΚΠΑ που βρίσκεται ακριβώς από δίπλα και απειλείται και αυτό με «μεταφορά-συγχώνευση» στον Ασπρόπυργο. Έτσι λοιπόν τα παιδιά του ιδρύματος ανέβασαν τον Σεπτέμβριο δύο μονόπρακτα του Τσέχοφ, μετατρέποντας τον χώρο αυτό πέρα από χώρο έμπρακτης αλληλεγγύης και σε πολιτιστικό χώρο.
Σύλλογος κατά της αυθαιρεσίας τραπεζών και δημόσιας διοίκησης
Για τους περισσότερους εντελώς άγνωστο, εξαιρετικά αναγκαίο όμως, ειδικά για όσους έχουν «συναναστροφές» με τις τράπεζες και την εφορία (για την πλειοψηφία δηλαδή του ελληνικού λαού). Εκ των ιδρυτών του Συλλόγου, η Φλώρα Νικολιδάκη, μας μίλησε για την ομάδα αυτή δικηγόρων, οικονομολόγων, τραπεζικών που δραστηριοποιείται από το 2009.
«Ο Σύλλογός μας εδρεύει στη Νέα Ιωνία και προσπαθεί να εξυπηρετήσει όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους τόσο στην Αθήνα, όσο και την επαρχία. Η ίδρυσή μας έγινε όταν τη διακυβέρνηση του τόπου ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, στις 4/10/2009 και ιδρύθηκε το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Μετά από αυτή την ενέργεια διάφοροι φίλοι και γνωστοί αποφασίσαμε να φτιάξουμε τον Σύλλογο, έχοντας σαν στόχο την αντίσταση στην αυθαιρεσία που συνοδεύει κάθε ενέργεια και πρακτική της οικονομικής ολιγαρχίας και ιδιαίτερα του Τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο με τους καταχρηστικούς όρους δανειοδότησης, το φακέλωμα στον Τειρεσία και την κατηγοριοποίηση των πολιτών ανάλογα με την πιστοληπτική τους ικανότητα συνθλίβει τους οικονομικά ανίσχυρους, παρεμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη σε μικροκλίμακα, αφαιρεί κάθε ικμάδα από την αυτενέργεια των πολιτών και έχει αναγάγει σε αξίωμα τον κανόνα «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».
Ένα παράδειγμα δράσης του Συλλόγου είναι ρυθμίσεις που επιβάλλεται να παρέχει μία τράπεζα σε έναν δανειολήπτη, του οποίου ο μισθός μειώνεται. «Αν για παράδειγμα γίνει μείωση μισθού, η τράπεζα είναι υποχρεωμένη να μειώσει και το δάνειο. Κάτι τέτοιο δεν το γνωρίζει πολύς κόσμος και είναι κρίμα, από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η δυνατότητα».
Αυτή τη στιγμή ο Σύλλογος αριθμεί περί τα 70 μέλη και έχει εξυπηρετήσει εκατοντάδες πολίτες τα τρία τελευταία χρόνια. Η καταβολή χρημάτων είναι προαιρετική, ωστόσο και αναγκαία για την επιβίωσή του. «Από κάποιον που αποδεδειγμένα δεν έχει τη δυνατότητα δεν ζητάμε τίποτα, ωστόσο όσοι έχουν εισόδημα μπορούν να δώσουν έστω τα 25 ευρώ από το δικόγραφο που καταβάλει ο δικαστικός μας επιμελητής» (ένα δικόγραφο κοστίζει γύρω στα 75 περίπου ευρώ, μέσω του Συλλόγου όμως το ποσό πέφτει στο 1/3). Η συναναστροφή με φορείς όπως οι τράπεζες ή η εφορία ή δημόσιες υπηρεσίες μόνο… ευχάριστη δεν μπορεί να είναι, έτσι «έρχονται σε μας άνθρωποι με πολύ σημαντικά ψυχολογικά προβλήματα και ζητούν τη βοήθειά μας. Όταν έχεις χρέη και μάλιστα η τράπεζα απειλεί να σου πάρει το σπίτι, τότε η ψυχολογική σου κατάσταση, ειδικά στους άνδρες, είναι τραγική. Ωστόσο εμείς από την πλευρά μας κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και θέλουμε να γίνει ακόμη περισσότερο γνωστός ο Σύλλογός μας, γιατί όλο και περισσότεροι πια αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα».
Ρεπορτάζ των Σοφιάννα Μπονοβόλια και Κατερίνα Καραβία
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.