…ή αλλιώς ‘ένα μικρό -όλα σχετικά είναι σε αυτή την ζωή- μουσικό χρονικό πολιτικής βαναυσότητας και ανοησίας’.
της Πηνελόπης Αγγουριά
Το να μπορείς να γράφεις μουσική και μάλιστα, αυτό το -χωρίς νόρμες- είδος μουσικής που ξυπνάει συνειδήσεις, απελευθερώνει καταπιεσμένα συναισθήματα, εκφράζει ανεξερεύνητα κομμάτια της ψυχής και εμπνέει επαναστάσεις, είναι μια τόσο σπουδαία υπόθεση που στην πραγματικότητα μπορεί να έχει μεγαλύτερη σημασία από οποιαδήποτε -κακή- πολιτική. Κι αυτό γιατί την ξεπερνάει, έχει πολλές φορές την δυνατότητα να την αλλάξει και το πιο σημαντικό ∙ την κάνει αιώνια για να μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς αυτήν στο μέλλον.
Τα τραγούδια λοιπόν που ακολουθούν (μαζί με πολλά ακόμη, βέβαια) αποτέλεσαν και δυστυχώς αποτελούν, ακριβώς αυτό ∙ την κραυγή του ανθρώπου ενάντια στην αδικία, στον θάνατο, στην απόγνωση και στην ανέλπιδη ενατένιση του μέλλοντός του.
All you fascists bound to lose – Woodie Guthrie
Τα τραγούδια του Woodie Guthrie, αυτού του τύπου που με μια κιθάρα που έγραφε «Τhis machine kills fascists» τραγουδούσε και γοήτευε με την μουσική και τους στίχους του, είναι μοναδικά στο είδος τους. Απηχούν στο κοινό ακόμη και σήμερα με την ατμοσφαιρική χροιά τους και με το διακριτικό τους παιχνίδισμα, ενώ καλλιτέχνες όπως ο Bob Dylan επηρεάστηκαν βαθιά τόσο από τα μουσικά τους μοτίβα όσο και από την στιχουργική δυναμική τους. Το All you fascists bound to lose διατηρεί ξεχωριστή θέση στην ιστορία της μουσικής.
Eve of destruction – Barry McGuire
Με στίχους γραμμένους από τον 19χρονο τότε P.F Sloan το τραγούδι Eve of destruction είναι ορόσημο στην κατηγορία των αντιπολεμικών τραγουδιών. Αρχικά, λογοκρίνεται από ραδιοφωνικούς σταθμούς, συνεχίζει ως Νο1 το 1966 και καταλήγει να αποτελεί ύμνο των χίπις της εποχής.
I Feel like I am fixin’ to die – Country Joe McDonald (Woodstock)
1…2…3… What are we fighting for?
Το τραγούδι του McDonald ακούστηκε -και ενθουσίασε 350.00 ανθρώπους που ένωσαν τις φωνές τους για να το φωνάξουν όλοι μαζί- στην ιστορική συναυλία του Woodstock. Ήταν μια από τις καλύτερες εκπλήξεις της διοργάνωσης, αφού δεν ήταν αρχικά προγραμματισμένη εμφάνιση. Με έντονα σαρκαστικό τόνο, το τραγούδι καταδικάζει τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Give peace a chance – John Lennon (1969)
Οι φοιτητές κάνουν κύκλο και όλοι μαζί αρχίζουν να τραγουδούν «All we are saying is give peace a chance» λίγο πριν εισβάλουν στο πανεπιστήμιο οι αστυνομικοί. Ακόμη και όταν τους χτυπούν εκείνοι δεν σταματούν να τραγουδούν (από το «The Strawberry Statement»).
Το τραγούδι αυτό με την απλότητά του θα αποτελέσει το ουσιαστικό σύνθημα μιας ολόκληρης εποχής.
Masters of war – Bob Dylan
Ο Bob Dylan έγραφε τραγούδια για επανάσταση, για πολέμους και καταπίεση. Τα τραγούδια του δεν αντικατόπτριζαν -μόνο- την ιστορία, την έγραφαν κιόλας. Το Masters of war είναι προσωπικό αγαπημένο, κι αυτό γιατί ο λόγος του είναι ευθύς και η κριτική που ασκεί δυνατή∙ στέκεται μπροστά σε κάθε μορφή εξουσίας, της απευθύνει ερωτήματα και της επιρρίπτει ευθύνες με την διάθεση του ανθρώπου που είναι έτοιμος να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις για ένα πραγματικό ιδανικό.
Sunday Bloody Sunday – U2
Χαρακτηριστικό τραγούδι των U2 (άλμπουμ War, 1983) θεωρείται ένα από τα καλύτερα τραγούδια πολιτικής διαμαρτυρίας. Αναφέρεται στην Bloody Sunday του 1972, όπου από αγγλικές δυνάμεις, σκοτώνονται 26 άοπλοι διαδηλωτές και παρευρισκόμενοι μιας πορείας της Northern Ireland Civil Rights Association, στο πλαίσιο των πολύχρονων συρράξεων μεταξύ Αγγλίας-Ιρλανδίας.
Black Boys On Mopeds – Sinéad O’Connor
Το πόσο επίκαιρο είναι το τραγούδι αυτό είναι ενδεικτικό της κατάστασης σήμερα. Η Sinead O’ Connor το έγραψε το 1990 για να θίξει το ζήτημα της αστυνομικής βίας κατά των μαύρων. Ο θάνατος του Nicholas Bramble από αστυνομικούς οι οποίοι τον υποπτεύθηκαν για κλοπή του ίδιου του τού οχήματος και η στάση που κράτησε η πρωθυπουργός της Αγγλίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, ενέπνευσαν την καλλιτέχνη να γράψει αυτό το άκρως αντιρατσιστικό -και αντι-Θατσερικό- τραγούδι.
Zombie – The Cranberries
Είναι 20 Μαρτίου 1993, ο θάνατος δυο παιδιών από βόμβα του IRA συγκλονίζει. H Dolores O’Riordan γράφει το Zombie.
«With their tanks and their bombs… And their bombs and their guns… In your head in your head they are crying»…
Στις 31 Αυγούστου 1994, μετά από μερικές εβδομάδες από την κυκλοφορία του τραγουδιού ο IRA ανακοινώνει παύση πυρός έπειτα από 25 χρόνια συγκρούσεων.
Rage Against The Machine – Killing In the Name
Το Killing In the Name είναι από τα πιο γνωστά τραγούδια των RATM, ενός συγκροτήματος με πολύ δυνατή πολιτική φωνή, του οποίου η μουσική ξεχωρίζει για τον ηλεκτρικό της δυναμισμό. Το τραγούδι τους αυτό αποτελεί μια άγρια δήλωση διαμαρτυρίας κατά του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας. Ο στίχος «Some of those that work forces, are the same that burn crosses» υπονοεί την ανάμειξη προσώπων της εξουσίας με την ρατσιστική οργάνωση της Κου Κλουξ Κλαν.
Neda speaks – The Airbone Toxic Event
Η Neda Agha-Soltan, ο θάνατος της οποίας στάθηκε αφορμή για την δημιουργία αυτού του τραγουδιού, ήταν μια γυναίκα από το Ιράν η οποία σκοτώθηκε κατά τις διαδηλώσεις που ακολούθησαν την πρωθυπουργική εκλογή του 2009 στην Τεχεράνη. Στο βιντεοκλίπ αναπαριστάται το χρονικό της πάλης του ιρανικού λαού για τα πολιτικά του δικαιώματα καθώς και ο θάνατος της Neda.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.