Ήταν 12 Δεκεμβρίου του 2008 όταν ο τότε πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας από τη Μυτιλήνη, ζητούσε αφοπλισμό της αστυνομίας και κατάργηση των ΜΑΤ. Ήταν οι ημέρες της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Οι μέρες που είχε προηγηθεί η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκωνέα.
Ο Α. Τσίπρας χαρακτήριζε τότε τα ΜΑΤ παρακρατικές συμμορίες και ζητούσε ακόμη «να σπάσει κάθε υπόγεια διασύνδεση της αστυνομίας με ακροδεξιές ομάδες και να ληφθούν άμεσα μέτρα αναδιοργάνωσης».
Τότε ο Συνασπισμός ήταν ένα μικρό κόμμα της αριστεράς που οριακά κατάφερνε να μπει στη Βουλή. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ανέβαινε ποτέ στην κυβέρνηση. Και ακόμη περισσότερο κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι στην περίπτωση που θα τα κατάφερνε, δεν θα τηρούσε ένα μίνιμουμ θέσεων σε σχέση με την αστυνομία, έστω και για συμβολικούς όρους.
Δέκα χρόνια μετά ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρόεδρος ενός μεγάλου πια σε απήχηση κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι επίσης πρωθυπουργός εδώ και τέσσερα χρόνια και μάλιστα ο μακροβιότερος με μνημόνιο στην πλάτη. Κι είναι ακόμη ένας που δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο στην αστυνομία.
Αν και είναι πια στη θέση που μπορεί να εκπληρώσει όλα όσα τότε ζητούσε ανοιχτά και δημόσια στη Μυτιλήνη, σε πόσα ακόμη μέρη της χώρας και σε πόσες ακόμη περιστάσεις, δεν έχει υλοποιήσει το παραμικρό. Αν και θα μπορούσε να το πράξει, στο πλαίσιο έστω μια αντισταθμιστικής πολιτικής απέναντι σε αυτή των περικοπών, έχει κινηθεί εντελώς αντίθετα.
Τα μοναδικά μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για την αστυνομία είναι.. η ελεύθερη πρόσβαση των αστυνομικών στα ΜΜΜ και η καταβολή αναδρομικών χιλιάδων ευρώ.
Εξαίρεση, αποτελεί η κατάργηση της ομάδας ΔΕΛΤΑ που λειτουργούσε με όρους συμμορίας, κυρίως στα Εξάρχεια. Οι αστυνομικοί της ωστόσο έχουν απορροφηθεί στα υπόλοιπα σώματα και είναι εξαιρετικά αμφίβολο κατά πόσο έχουν βελτιωθεί οι πρακτικές και η συμπεριφορά τους.
Κατά τ’ άλλα η κυβέρνηση αφήνει την αστυνομία να λειτουργεί όπως και παλιότερα. Με γκλοπιές, κλωτσιές και ρίψεις χημικών. Αλλά και με αύρες πλέον στον δρόμο.
Το αποτέλεσμα είναι να τραυματίζονται διαδήλωση παρά διαδήλωση άνθρωποι με τους οποίους στο κάτω-στο κάτω, κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν δίπλα στον δρόμο.
Επί κυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να προκαλεί τον ίδιο φόβο ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά αν κατέβεις σε διαδήλωση. Και δυστυχώς πάει. (Φυσικά προκαλεί και το ίδιο, ή μεγαλύτερο πείσμα για αντίσταση όπως αποδεικνύουν οι εκπαιδευτικοί αυτές τις ημέρες.)
Κανείς επίσης δεν αισθάνεται ότι η αστυνομία έχει όριο. Ποιος αλήθεια μπορεί να αποκλείσει, βλέποντας τις σημερινές εικόνες που είναι εξαιρετικά όμοιες με εκείνες πριν 10 χρόνια, ότι θα επαναληφθεί το χειρότερο σενάριο που είναι μια δολοφονία από τα όργανα καταστολής; Ούτε αυτό το ελάχιστο, αλλά τόσο θεμελιώδες όσο το να προστατευθεί το δικαίωμα στη διεκδίκηση, δεν μπορεί να διασφαλιστεί από τη σημερινή κυβέρνηση.
Κι όμως, εκεί που λες ότι δεν μπορεί να πάει χειρότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ το κατορθώνει. Μετά από κάθε διαδήλωση που πέφτει ξύλο, στελέχη, τμήματα του κόμματος και υπουργοί καταδικάζουν την αστυνομική βία. Δεν φτάνει δηλαδή που παραδέχονται στην ουσία την αδυναμία ή κεκαλυμμένα την απροθυμία τους να ελέγξουν τον αυταρχισμό της αστυνομίας, υπερτονίζουν και το πόσο γελοία μπορεί να σταθεί κάποιος απέναντι όχι μόνο στους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν, αλλά απέναντι στο ίδιο του το παρελθόν, στον ίδιο του τον εαυτό.
Μια παρακαταθήκη ρηχή, που φαίνεται ακόμη φτωχότερη, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν τέσσερα χρόνια αυτό το κόμμα ανέβαινε στην εξουσία με σύνθημα “η ελπίδα έρχεται” και με αυτές τις θέσεις για την αντιμετώπιση της αστυνομικής καταστολής.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.