Ναρκωτικά, αγοραίος έρωτας, σεξουαλική καταπίεση, κοινωνική καταπίεση. Θέματα ταμπού για την ελληνική κοινωνία. Θέματα που κάνουν “τζιζ” και προκαλούν αντιδράσεις σε μεγάλο μέρος του κόσμου. Όταν μάλιστα αυτά τα θέματα γίνονται τραγούδι στα χείλη καλλιτεχνών, τότε οι αντιδράσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες και οι επιθέσεις ακόμη πιο σφοδρές.
Κι όμως αυτά τα τόσο ευαίσθητα θέματα όταν αναλύονται ή όταν εμπεριέχονται σε έναν στίχο από σπουδαίους ανθρώπους (συνθέτες, στιχουργούς, τραγουδιστές, ποιητές), γίνονται ύμνος και σπάνε τα ταμπού της ούτως ή άλλως συντηρητικής ελληνικής κοινωνίας.
Το 3point παρουσιάζει κάποια από αυτά τα τραγούδια που την εποχή που πρωτοακούστηκαν, προκάλεσαν τη μήνη θεσμικών, θρησκευτικών, κοινωνικών φορέων, αλλά παράλληλα απελευθέρωσαν και ενέπνευσαν νέες γενιές καλλιτεχνών αλλά και απλό κόσμο που βρήκε φωνή μέσα από τα τραγούδια αυτά.
Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Ευτυχώς
Στον δίσκο που κυκλοφόρησε το 1997 “Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ” ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμηνεύει το τραγούδι “Ευτυχώς” σε στίχους του Βασίλη Γιαννόπουλου. Θέμα του τραγουδιού ο πληρωμένος έρωτας, με τον στιχουργό να μην “κολλάει” στους τύπους και να βάζει τη λέξη πουτάνες στο ρεφραίν του τραγουδιού.
Νικόλας Άσιμος – Ούζα / Δωμάτιο στο Άμστερνταμ
Το τι πρεσβεύει ο Νικόλας Άσιμος, ποιες αρχές υπηρέτησε και ποιους ύμνησε είναι λίγο πολύ γνωστά. Ασυμβίβαστος, βαθιά πολιτικοποιημένος, αντισυμβατικός στον τρόπο ζωής και υμνητής του λούμπεν στοιχείου σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς του. Το πρώτο τραγούδι που αναφέρουμε είναι τα “Ούζα”, όπου για πρώτη φορά γίνεται αναφορά στη λέξη παρτούζα (Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή και σου πρότεινα παρτούζα παρανοϊκή) αλλά και στη λέξη παπάρα (Την έχεις δέσει τη γαϊδάρα σου κι εσύ, συντηρητικιά παπάρα κουκουέδικη).
Το δεύτερο τραγούδι είναι το “Δωμάτιο στο Άμστερνταμ”, όπου γίνεται αναφορά στο χασίς (Δωμάτιο, δωμάτιο στο Άμστερνταμ χασίς και μια, χασίς και μια γυναίκα), αλλά και στα αρχίδια (και νόμιζες πως θα ‘πιανες και τον παπά, και τον παπά απ’ τ’ αρχίδια).
Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας – Φάνης
Ένα βαθιά συγκινητικό τραγούδι των δύο αδερφών από τον δίσκο “Ζεστά Ποτά” που κυκλοφόρησε το 1985 και σόκαρε την ελληνική κοινωνία καθώς μιλούσε για πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, για φυλακή, για βιασμό, για θάνατο και βεβαίως για τον άγνωστο τότε σε πολλούς, τρόπο χρήσης της ηρωίνης, αλλά και της κοκαΐνης (φωτιές σου καίνε το κορμί, κουτάλι και βελόνα – σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δεν φταις εσύ).
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας / Γιώργος Νταλάρας – Διδυμότειχο Μπλουζ
Και αυτό προχωρημένο τραγούδι για την εποχή του, που καταδικάζει ευθέως τον στρατό, παρουσιάζοντας με ανατριχιαστικό τρόπο τη θητεία των φαντάρων στο Διδυμότειχο. Οι στίχοι είναι του Γιάννη Σπυρόπουλου και σίγουρα “αγγίζει” όσους έχουν κάνει τη θητεία τους στον Έβρο. Το τραγούδι ξεσήκωσε τότε τους κατοίκους αλλά και τον δήμαρχο του Διδυμότειχου, ο οποίος κατέθεσε και μήνυση στους δύο τραγουδιστές. Πιο επίμαχο σημείο και λέξη ταμπού το φινάλε του (Διδυμότειχο blues αδειανή φωτογραφία του παράλογου η θητεία αγχωμένη μαλακία).
Παύλος Σιδηρόπουλος – Κρίμα το παιδί
Άλλος ένας ασυμβίβαστος του ελληνικού τραγουδιού. Ο Πρίγκιπας του ροκ σε δικούς του στίχους και μουσική έβρισκε πάντα τον τρόπο να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και το έκανε πάντα με το δικό του χαρακτηριστικό στυλ. Σίγουρα ο στίχος “Η γκόμενα σου είναι χαζή και συ μοιάζεις με τσόντα” θα σόκαρε αν ακουγόταν από τα χείλη κάποιου άλλου καλλιτέχνη. Από τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως φαντάζει ως κάτι απόλυτα φυσικό.
Δημήτρης Μητροπάνος – Λαδάδικα
Τραγούδι που έχει ακουστεί ίσως περισσότερο από όλα τα παραπάνω και παρουσιάζει με έναν μοναδικό τρόπο τον αγοραίο έρωτα (στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα). Οι στίχοι είναι του Φίλιππου Γράψα και η ερμηνεία του μοναδικού, εκλιπόντα πια, Δημήτρη Μητροπάνου. Λέξη ταμπού δεν υπάρχει, ωστόσο ο στίχος “πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζιλίκι τους” περιγράφει με τον πιο απλό και πιο αληθινό τρόπο μια πραγματικότητα που αποτελεί αδιαμφισβήτητα θέμα ταμπού για τους νέους, και όχι μόνο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.