Δε θα κάνουμε καμιά εισαγωγή στο θέμα. Είμαστε οι συμβασιούχες/οι δασκάλες/οι που κλειστήκαμε μέσα στην Πρυτανεία, στο κέντρο της Αθήνας, το χειμώνα που μας πέρασε. Θυμάστε; Οι βολεμένες/οι που κάνουμε τρεις μήνες ανεργίας το καλοκαίρι – και τέσσερις και πέντε μη σας πω, χωρίς ασφάλιση. Είμαστε οι έγκυες που φεύγουμε μακριά από τους δικούς μας, με την κοιλιά να έχει φτάσει στους αστραγάλους, στριμωγμένες μέσα σε ένα μεταχειρισμένο γιάρις κάθε πρωί από τις 7 μαζί με άλλες/ους 4 στην ίδια μοίρα. Είμαστε αυτοί που μας καταγγέλλουν οι γονείς όταν μιλάμε στα παιδιά για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους αδύναμους. Είμαστε εμείς που ξέρουμε από εργασιακή ανασφάλεια και παλεύουμε να την ανατρέψουμε για όλους-ες. Εμείς λοιπόν, είμαστε πάλι εδώ να μιλήσουμε ανοιχτά και να πάρουμε θέση απέναντι στην εισβολή του καπιταλισμού στο δάσος του Αμαζονίου.
Η μάχη απέναντι σε μια τέτοια εισβολή, στη ζωή χιλιάδων αυτοχθόνων πληθυσμών αλλά και άγριων ζώων που ακουμπάνε όση αξιοπρέπεια τους απέμεινε στις πλάτες των διασωστών, δε λύνεται με το να φοράμε ρούχα από ακατέργαστα υλικά, να τρώμε μόνο ότι φυτρώνει και να ποστάρουμε ασύστολα εξυπνάδες. Αυτά είναι μέσα διαχείρισης που έχει επινοήσει ο ίδιος ο καπιταλισμός για να αφήσουμε τους εκφραστές του στην ησυχία τους.
Η φωτιά αυτή είναι ένα μεγάλο καμπανάκι, τα είδαμε στη Σιβηρία, τα βλέπουμε στην Ελλάδα σε άλλα μεγέθη, άλλες κλίμακες. Οι καπιταλιστές φασίστες του Μπολσονάρο, αναγνωρίζουν αυτή τη φωτιά ως κάτι φυσιολογικό για την εποχή που διανύουμε, εννοώντας ότι είναι η φυσιολογική περίοδος των πυρκαγιών. Είναι ακριβώς το σημείο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο καπιταλισμός πρέπει να ανατραπεί και όχι να διαχειριζόμαστε τις συνέπειες του. Είναι τώρα η ώρα η παγκόσμια κοινότητα να προβληματιστεί συλλογικά. Να ταχθούμε με την πλευρά των αδυνάμων και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Ο Μπολσονάρο καίει τον Αμαζόνιο σκόπιμα, στο όνομα του κέρδους και του Κεφαλαίου. Είναι αυτός που προεκλογικά δήλωνε τον θαυμασμό του για το Αμερικάνικο Ιππικό σώμα που εξολόθρευσε τους Ινδιάνους ενώ παρομοίασε τους αυτόχθονες με ζώα σε ζωολογικούς κήπους. Η θέση μερικών που υποστηρίζουν ότι πρέπει να θεσπιστούν νόμοι εκ νέου προς υπεράσπιση των δασικών εκτάσεων στη Βραζιλία, είναι απολίτικη και άτοπη. Να έχουμε στο μυαλό μας ότι η οικολογική πολιτική είναι πολιτική διαχείρισης και δεν πρέπει να είναι αυτό το αίτημα μας. Να μην ξεχνάμε ότι η χώρα προέλευσης της Βολγκσβαγκεν, που είναι η νούμερο ένα υποψήφια εταιρεία -μαζί με την Καρφούρ, εκμετάλλευσης των εκτάσεων του Αμαζονίου, είναι μια χώρα που εφαρμόζει οικολογική πολιτική απαγορεύοντας τη χρήση πλαστικής σακούλας και καλαμακίων. Αλήθεια τώρα;
Η φύση – όπως έχει διατυπώσει ο Μαρξ, μέσα στον καπιταλισμό παύει να αναγνωρίζεται σαν δύναμη για τον εαυτό της ενώ η θεωρητική ανακάλυψη αυτοτελών νόμων που την αφορούν, είναι απλά τεχνάσματα. Στις κυβερνήσεις αυτές που μας ταυτοποιούν ως παράνομες/ους όλες/ους όλες/ους εμάς που έχουμε υπερασπιστεί τα δικαιώματα μας και αγωνιστήκαμε υπέρ των αδυνάμων δηλώνουμε πως ταζόμαστε παράνομες/οι και αλληλέγγυοι με τους αδύναμους και καταπιεσμένους αυτού του κόσμου.
Θα βρεθούμε στο δρόμο του αγώνα προς υπεράσπιση του δικαιώματος μας στο οξυγόνο και το νερό, στον αγώνα για την ανατροπή. Είμαστε στο πλευρό των ζώων, των Ιθαγενών, των προσφύγων, των γυναικών, των μαθητών μας, όλων των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου.
Νατάσα Σπανούδη,
αναπληρωτρια δασκάλα,
μέλος της Πρωτοβουλίας Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.