Μου προκαλεί τρομερή εντύπωση η διάσταση που έχει πάρει το θέμα της μεταγραφής του Ρόμπιν Φαν Πέρσι από την Αρσεναλ στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μήπως είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο; Δεν νομίζω…
Δεν είναι ο πρώτος
Όσο καιρό θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με το ποδόσφαιρο (και είναι πολλά τα χρόνια), μου έρχονται στο μυαλό διάφορα ανάλογα παραδείγματα. Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, θα διαπιστώσει κανείς ότι είναι πάρα πολύ συχνό φαινόμενο παίκτες να παίρνουν μεταγραφή από μία ομάδα στην μισητή της αντίπαλο, αν όχι και σε Τρίτη «μισητή» αντίπαλο.
Ρεάλ Μαδρίτης σε Μπαρτσελόνα και το αντίστροφο
Πιάνοντας το (για πολλούς) χαρακτηριστικότερο παράδειγμα «αιωνίων αντιπάλων» τα ονόματα που θα γραφτούν θα προκαλέσουν τεράστια εντύπωση στους ποδοσφαιρόφιλους, καθώς είτε δεν το γνώριζαν, είτε δεν το θυμόντουσαν.
Χαβιέρ Σαβιόλα, Σάμουελ Ετό, Ρονάλντο, Λουίς Φίγκο, Λουίς Ενρίκε, Ρόμπερτ Προσινέτσκι, Μίκαελ Λάουντρουπ, Γκιόργκι Χάτζι είναι τα πιο «τρανταχτά» ονόματα παικτών που φόρεσαν και την φανέλα των «μπλαουγκράνα» αλλά και της «Βασίλισσας».
Οι «μισθοφόροι»
Πολλοί είναι επίσης οι παίκτες που έχουν κατηγορηθεί ως «μισθοφόροι» καθώς έχουν παίξει όχι μόνο στους δύο «αιωνίους» μιας χώρας, αλλά στους τέσσερις δύο χωρών. Όπως και σε τρεις της ίδιας χώρας.
Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό αμέσως είναι αυτό του Ρονάλντο και αυτό των Ιμπραϊμοβιτς και Πίρλο. Ο Βραζιλιάνος έχει αγωνιστεί με την φανέλα της Μπαρτσελόνα, της Ρεάλ Μαδρίτης, της Ιντερ και της Μίλαν! Όσο για τον για τον Σουηδό και τον Ιταλό, έχουν φορέσει τα χρώματα των Γουβέντους, Ιντερ και Μίλαν!
Ειδικά στην Ιταλία, το φαινόμενο αυτό είναι σε τρομερή άνθιση τα τελευταία χρόνια και όλες οι περιπτώσεις θα ήταν αδύνατον να καταγραφούν. Ακόμα και αυτές οι μεγάλες ομάδες ανταλλάζουν παίκτες… σαν τα πουκάμισα.
Η περίπτωση Φαν Πέρσι
Όντας Ολλανδός, μόνο «γέννημα θρέμα» της Αρσεναλ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Όπως και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι και η «σημαία» της.
Συγκεκριμένα, ο RVP (Robin Van Persie), έφτασε στο Λονδίνο το 2004 κάνοντας το μεγάλο άλμα στην καριέρα του από την Φέγενορντ. Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν καν βασικός.
Έπρεπε να φτάσει το 2007 για να θεωρηθεί βασικός και αυτό λόγω της αποχώρησης του μεγάλου Τιερί Ανρί για την Μπαρτσελόνα. Από τότε είχε μια ανοδική πορεία εντός αγωνιστικού χώρου, αλλά και στις συνειδήσεις και στις καρδιές των φιλάθλων των «κανονιέρηδων».
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την περασμένη αγωνιστική περίοδο να πάρει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Αυτό του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πετυχαίνοντας 30 γκολ στο πρωτάθλημα πήρε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Premier League.
Σίγουρα δεν είναι ο τελευταίος
Οχτώ χρόνια σε μία ομάδα σίγουρα είναι πολλά. Είναι δύσκολη απόφαση να αποχωρήσεις για έναν άκρως ανταγωνιστικό σύλλογο, αλλά δεν είναι και έγκλημα. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει που επέλεξε μια ομάδα, περισσότερο ανταγωνιστική κατά τον ίδιο.
Οι χαρακτηρισμοί που έχει ακούσει από μερίδα του Τύπου, αλλά και από πρώην συμπαίκτες του, είναι τουλάχιστον υπερβολικές αν όχι χυδαίες για έναν άνθρωπο που ποτέ δεν προκάλεσε και τίμησε την φανέλα που φορούσε.
Ολλανδικό γουρούνι, ένα κομμάτι κρέας, μισθοφόρος είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που του έχουν αποδοθεί, λίγες ώρες μετά την επισημοποίηση της μετακίνησης του. Κάποια στιγμή πρέπει ν όλοι μας να καταλάβουμε ότι είναι ένα φαινόμενο που θα επαναλαμβάνεται και θα πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό χωρίς υπερβολές.
Ειδικές περιπτώσεις
Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους, αν εξαιρέσει κανείς την πρώτη τους μεταγραφή, όταν ήταν ακόμα έφηβοι, φόρεσαν μία και μοναδική φανέλα.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, είναι ο Πάολο Μαλντίνι της Μίλαν. Γέννημα θρέμμα Μιλανέζος, ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής των «ροσονέρι» και έκλεισε την καριέρα του στο Σαν Σίρο όντας αρχηγός για πάρα πολλά χρόνια, χωρίς να έχει φορέσει ποτέ άλλη φανέλα.
Το ίδιο ισχύει και για τον Φραντσέσκο Τόττι της Ρόμα. Ο γεννημένος στην Ρώμη επιθετικός, δεν έφυγε ποτέ από την ομάδα της γενέτειρας του, ακόμα και μετά από πολύ ελκυστικές προτάσεις και είναι ο αρχηγός των «τζιαλορόσι» μέχρι και σήμερα
.
Τέλος, ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, πέρα από την Serie B και την Πάντοβα, δεν αποχωρίστηκε την φανέλα της Γιουβέντους, ακόμα και όταν αυτή υποβιβάστηκε στην Serie B λόγω του σκανδάλου Calciopoli (2006-2007). Σήμερα, στα 37 του χρόνια, αφού του ανακοινώθηκε ότι το συμβόλαιο του δεν θα ανανεωθεί (ντροπή) ψάχνει ακόμα για τον τελευταίο σταθμό της καριέρας του.
Μόνο αν έβλεπα τον Μαλντίνι με την φανέλα της Ιντερ, τον Τότι με αυτή της Λάτσιο και τον Ντελ Πιέρο σε μία από τις Ιντερ ή Μίλαν, θα το θεωρούσα είδηση ή ακόμα και προσβολή.
Για να κλείσει το θέμα. Όπως όταν χωρίσεις από μια μακροχρόνια σχέση, η πρώην κοπέλα σου δεν μπορεί να σου υποδείξει την επόμενη, ή να σου αποκλείσει κάποια άλλη, έτσι και οι οπαδοί και οι διοικούντες μιας ομάδας δεν μπορούν να απαγορεύσουν σε κάθε παίκτη να πάει σε ανταγωνιστική ομάδα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.