Μετρ των επικοινωνιακών παιχνιδιών, επαΐων στο να αναστατώνει ένα ολόκληρο κόμμα, να βγάλει από τα ρούχα του έναν ολόκληρο λαό συμπεριλαμβανομένων και των εναπομεινάντων υποστηρικτών της παράταξης του, καθιστώντας εαυτόν ως την πλέον αντιπαθητική προσωπικότητα, διατηρώντας τον παράλληλα σταθερά στο προσκήνιο. Αυτός είναι ο Θεόδωρος Πάγκαλος…
Ίσως και πολλά περισσότερα που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε στην παρούσα φάση. Όχι πρόθεση του γράφοντα δεν είναι να εξιδανικεύσει τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, ούτε να προχωρήσει σε ένα είδος αυτοβιογραφίας χαρακτηριζόμενο. Σκοπός είναι να προβληματιστούμε και να ψάξουμε το γιατί κάποιος προκαλεί με τον πλέον επιφανειακό τρόπο, θίγοντας τον εγωισμό χιλιάδων, εκατομμυρίων πολιτών; Σε τι αποσκοπεί μία καθαρά επιθετική επικοινωνιακή πολιτική;
Κάποτε ο δάσκαλος που αποπειράθηκε να με μάθει ντραμς μου είχε πει, πως πολλές φορές μπορεί να βλέπουμε μπροστά μας ένα χάος, γεμάτο άλυτα ερωτήματα. Ωστόσο δεν θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με φόβο, αλλά να τοποθετούμε μέσα σε αυτό τα δεδομένα στοιχεία που έχουμε και σταδιακά να το υποχρεώνουμε σε μία διαρκή υποχώρηση μέχρι που πλέον δεν θα υφίσταται.
Ένας άνθρωπος λοιπόν 72 ετών, με ένα παρελθόν ομολογουμένως τεράστιο δεν είναι εύκολο να μελετηθεί και το κυριότερο δεν είναι εύκολο να καταλάβεις απόλυτα τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και πράττει. Διότι ναι μεν βρίσκεται σε ένα χώρο που ασπάζεται πολιτικές με γνώμονα το συμφέρον συγκεκριμένων χωρών, ανθρώπων και στρωμάτων, αλλά από την άλλη μεριά ο Πάγκαλος είναι Πάγκαλος και εκθέτει και εκθέτεται. Είναι μία ιστορία μόνος του, απλώς οι καιροί αλλάζουν και οι χαμαιλέοντες προσαρμόζονται ανάλογα. Έτσι και αυτός. Κάποτε σημαντικότατο στέλεχος του ΚΚΕ, τώρα βασικό γρανάζι του ΠΑΣΟΚ. Αυτός που θα τα πει πιο χύμα, όχι απαραίτητα και πιο σωστά βέβαια. Το είχε πάντοτε αυτό. Tσαμπουκά, καλό λόγο, έξυπνο και χάρη σε αυτόν έκτισε μία συγκεκριμένη πολιτική καριέρα.
Αν και ο όρος πιο σωστά μάλλον είναι ολίγον αδόκιμος, δεδομένου ότι οι εκπρόσωποι του κατ’ όνομα μόνο Σοσιαλιστικού κόμματος, κάπου αλλού έχουν το μυαλουδάκι τους. Φροντίζουν για τις κοιλίτσες τους και εκστομίζουν κουβέντες που εκτός του ότι είναι προκλητικά ανόητες, μετουσιώνονται σε πράξεις που καταπατούν κάθε πιθανό ανθρώπινο δικαίωμα. Μέρα με την μέρα…
Τι έχουμε όμως εδώ; Έναν άνθρωπο που μοιράζει ατάκες, με την ίδια ευκολία που τρώει… Είναι επομένως φυσιολογικό δια στόματος Πάγκαλου να βγαίνουν τα πιο εμπορικά λόγια. “Όλοι μαζί τα φάγαμε”, η πιο γνωστή φράση που προκάλεσε οργή και δικαιολογημένη αγανάκτηση. “Έχει θράσος”, ήταν μία από τις πλέον συνηθισμένες απαντήσεις και εδώ για μένα τίθεται το λογικό ερώτημα μέσω μίας μικρής διαπίστωσης. Ο Πάγκαλος δεν είναι Πεταλωτής, με άλλα λόγια δεν είναι ηλίθιος, που συνεπάγεται ότι δεν έλεγε μία μπούρδα -η παραδοχή του περί μαζεμένων χαζών σχολίων, αποδεικνύει του λόγου το αληθές- απλώς για να την πει.
Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε έναν πίνακa, όπου έχει σχεδιαστεί πάνω του και έχει υπογραμμιστεί το “επικοινωνιακή πολιτική Πάγκαλου”, έχει λίγο πιο κάτω τρία κλαδάκια. Το ένα κάνει λόγο για έναν τύπο που έστω και την ύστατη ώρα προσπαθεί με κάθε τρόπο να προκαλέσει εξέγερση, να εξιλεωθεί να παίξει το ρόλο του καλού και πάλι λίγο πριν το τέλος. Έναν άνθρωπο που επιδιώκει να ξυπνήσει κάπως το υπνωτισμένο πλήθος, χρησιμοποιώντας χοντρόπετσες εκφράσεις. Ένα βελάκι ακολουθεί την ερμηνεία παρουσιάζοντας το αντεπιχείρημα. Αν δεν είχε την κομματική συναίνεση δεν θα μπορούσε να προχωρήσει σε τέτοιου τύπου εκφράσεις. Το βελάκι όμως συνεχίζει και αναφέρει ότι ίσως η κυβέρνηση γουστάρει να υπάρχουν στο μενού και αυτού του τύπου οι τακτικές, ή δεν μπορεί να αγγίξει τον Πάγκαλο (Εδώ με τον Οτζαλάν δεν έγινε τίποτα).
Πάμε στο δεύτερο κλαδάκι, το οποίο οφείλω να παραδεχτώ πως διάβασα στην Ελευθεροτύπια. Ο Πάγκαλος θέλει να ξαναζωντανέψει το κέντρο της Αθήνας, να προκαλέσει μία τεχνική μίνι-εξέγερση προκειμενου να ξεχαστούν η διαφθορά, η εγκληματικότητα, η φτώχεια και όλα τα παρεμφερή, τα οποία βασιλεύουν. Οι μαγαζάτορες για πρώτη φορά δεν διαμαρτύρονται εν μέσω κινητοποίησης και όλα μέλι-γάλα. Βέλακι αντεπιχειρήματος: Πρόκειται για ένα προσωρινό μέτρο, που ενδέχεται να πάρει διαστάσεις αρνητικές για το κράτος και το υπάρχον σύστημα.. Επομένως ή έχουμε να κάνουμε με μία κυβέρνηση που έχει τσακωθεί με έννοιες όπως η εξυπνάδα, η διορατικότητα και η ορθόδοξη στρατηγική ή πολύ απλά δεν υπάρχει τέτοιο σχέδιο.
Πάμε στο τρίτο κλαδάκι… το πιο ακραίο ίσως. Αυτό που λέει ότι θέλω εξέγερση για να… αναγκαστώ να την καταστείλω, προκειμένου να φέρω ειρήνη στην κοινωνία και να συνεχίσω το ορθό έργο υπό την αιγίδα του ΔΝΤ. Παράλληλα θα έχω καταφέρει να σπάσω τον τσαμπουκά, να έχω τη βία που χρειάζεται προκειμένου να αμαυρώσω τον αγώνα των διαδηλωτών και εν τέλει να προπαγανδίσω εκ νέους τις αξίες της ανάθεσης και της στρογγυλοκαθισιάς. Βελάκι για αντεπιχείρημα: Σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν αρκετοί καναπέδες…
ΥΓ: Η στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο θα αναλύσουμε εν καιρώ. Άλλωστε το αριστερό κόμμα βάλλεται από όλο το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο από τον Πάγκαλο.
(10/6/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.