Η υπόθεση συγκάλυψης του βιασμού ενός επτάχρονου παιδιού στο Παπάφειο Ίδρυμα, στο οποίο μάλιστα διευθυντής είναι ο Μητροπολίτης Άνθιμος, αποδεικνύει για άλλη μία φορά την δυσοσμία της εκκλησίας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, η εμπλοκή ιερωμένων σε υποθέσεις παιδοφιλίας και σεξουαλικής κακοποίησης συγκλονίζει. Αυτό συμβαίνει διότι πλέον είναι πολύ πιο εύκολο να «βγουν στο φως» τέτοιες υποθέσεις και να δημοσιοποιηθούν σε σύγκριση με παλιότερα.
Ένα σημείο της δήλωσης του Μητροπολίτη Άνθιμου λέει: «το περιστατικό αυτό είναι μοναδικό στην υπερεκατονταετή ιστορία του Ιδρύματος μας, και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για την δυσφήμιση του έργου μας». Αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι ότι αυτό που φοβούνται είναι η δυσφήμιση και όχι τα ανεξίτηλα τραύματα του παιδιού. Ένα συχνό φαινόμενο σε αυτές τις περιπτώσεις όπου το θύμα τοποθετείται σε δεύτερη κατηγορία μιας και στην πρώτη βρίσκεται η δυσφήμιση του ιδρύματος.
Στην εκκλησία του Άνθιμου, οι ομοφυλόφιλοι είναι ανώμαλοι.
Στην εκκλησία η έκτρωση είναι αμαρτία.
Στην εκκλησία οι μέθοδοι αντισύλληψης είναι αμαρτία.
Στην εκκλησία του Άνθιμου οι βιασμοί και η σεξουαλική κακοποίηση είναι: «συμβαίνουν αυτά…».
Αν κάνουμε μία ιστορική ανασκόπηση μάλιστα, με λύπη, διαπιστώνουμε τις αμέτρητες, χιλιάδες περιπτώσεις βιασμών ανά τον κόσμο. Σε αυτές εμπλέκονται «ιερείς» από όλες τις εκκλησίες ακόμα και από αιρέσεις.
Συγκεντρώσαμε λοιπόν κάποιες ιστορίες σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, είτε εκείνες έλαβαν χώρα από «ιερείς», είτε από προσωπικό ιδρυμάτων, τα οποία ανήκαν στην εκκλησία. Βλέπουμε μάλιστα και περιπτώσεις όπου η «εκκλησία», συγκάλυψε τις υποθέσεις βιασμών και σεξουαλικής κακοποίησης, καθώς κάποιες υποθέσεις έχουν «βγει στο φως» της δημοσιότητας στις μέρες μας αλλά αφορούν περιόδους από το 1930 – 1990.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι περισσότερα από 15.000 παιδιά κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από καθολικούς ιερείς μεταξύ του 1930 – 1990.
Σε στατιστικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν το 2012 στο Βατικανό 100.000 παιδιά στις ΗΠΑ ήταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από καθολικούς παπάδες. Η Φιλαδέλφεια ήταν μια από τις πόλεις με τις περισσότερες περιπτώσεις, 6.400 παπάδες με εμπεριστατωμένες περιπτώσεις κακοποίησης από το 1950 έως το 2013.
Ελλάδα:
Υπόθεση Πέτρου Παπουτσάκη, Ιανουάριος 2000: Με την κατηγορία ότι βίαζε ανήλικα κορίτσια τα οποία είχαν αναζητήσει στέγη στο ίδρυμα για ορφανά και άπορα παιδιά, που διηύθυνε ο υπερήλικας ιερωμένος στην Αγία Παρασκευή. Όλα ξεκίνησαν όταν ένα από τα κορίτσια αποκάλυψε σε μία από τις παιδαγωγούς το συμβάν το 1995. Ακολούθησαν πέντε ακόμα αποκαλύψεις κοριτσιών που διατύπωσαν την ίδια κατηγορία. Σύντομα, το θέμα απασχόλησε τη Δικαιοσύνη και ο κληρικός βρέθηκε κατηγορούμενος για βιασμό και απόπειρα βιασμού εις βάρος των έξι κοριτσιών. Στη διάρκεια της πρωτόδικης δίκης, που διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών, ο Παπουτσάκης άκουσε ατάραχος τις καταθέσεις των έξι κοριτσιών. Κατά την απολογία του, ισχυρίστηκε ότι «όλα τα έχουν φανταστεί, με πληρώνουν με αυτό το φρικτό νόμισμα για όσα καλά έχω κάνει για αυτά τα παιδιά». Οι δικαστές καταδίκασαν τον ιερέα σε κάθειρξη 30 ετών, η οποία έγινε 20 έτη. Ο «ιερέας», οδηγήθηκε στη φυλακή, λίγο καιρό μετά όμως αφέθηκε ελεύθερος καθώς επικαλέστηκε λόγους υγείας. Είχε ασκήσει έφεση μάλιστα. Η δίκη στον δεύτερο βαθμό, δύο χρόνια αργότερα, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Επικαλέστηκε ανήκεστο βλάβη της υγείας του που συντελέστηκε το διάστημα της κράτησής του, με αποτέλεσμα να μην ολοκληρωθεί ποτέ η διαδικασία της δίκης.
Υπόθεση Αρχιμανδρίτη που εκδιδόταν στο διαδίκτυο 2006, κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις στο Φανάρι. Πλέον υπηρετεί σε εκκλησία του εξωτερικού.
Υπόθεση Σωτήρη Παπαδόπουλου, Ίλιον 2007: Η Ειρήνη Τσοπανοπούλου, μαζί με τον σύντροφό της Σπύρο Σουχλέρη, 42 ετών, εξέδιδαν επ΄ αμοιβή τα τρία παιδιά της πρώτης, καθώς και δύο ακόμη ανηλίκους. Ανάμεσα σε εκείνους που κατηγορούνται ότι ασελγούσαν στα παιδιά είναι και ο 65χρονος ιερέας. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι τον «παγίδευσαν» καθώς είχε σταματήσει την βοήθεια προς την οικογένεια. Οι καταθέσεις των θυμάτων όμως τον διέψευσαν.
Υπόθεση Ανδρέα Παπαϊωάννου 2008, για τον βιασμό δύο αγοριών. Ο «ιερέας» στα μέσα της δεκαετίας του 1990 συμμετείχε σε εκδρομή στο Κάιρο και στην Ιερουσαλήμ, που είχε διοργανωθεί από το πνευματικό κέντρο στο οποίο εκτελούσε χρέη συμβούλου. Στην ίδια εκδρομή είχαν πάρει μέρος και τα δύο αγόρια, αδέλφια μεταξύ τους, ηλικίας τότε 11 και 10 ετών. Σύμφωνα με τις καταθέσεις των δύο παιδιών, ο ιερέας τα είχε βιάσει στη διάρκεια αυτής της εκδρομής. Ο ίδιος ο Παπαϊωάννου είχε αρνηθεί τις κατηγορίες, χωρίς όμως να πείσει τους δικαστές. Μάλιστα, είχε προξενήσει εντύπωση ότι ο κατηγορούμενος ιερωμένος είχε εμφανιστεί στη διάρκεια της δεύτερης δίκης, μόνο για να απολογηθεί, χωρίς να παρακολουθήσει την υπόλοιπη ακροαματική διαδικασία.
Υπόθεση στο Αγρίνιο 2009: Δύο εξαδέλφες κατηγόρησαν τον ιερέα του χωριού ότι στη διάρκεια εξομολόγησης τις άρπαξε από το στήθος, κάνοντάς τους αντίστοιχες προτάσεις σεξουαλικού περιεχομένου. Τα κορίτσια κατήγγειλαν το περιστατικό, ο ιερέας καταδικάστηκε προ διμήνου σε τρία χρόνια με αναστολή, αλλά έσπευσε να ασκήσει έφεση, δηλώνοντας την αθωότητά του. «Τις άγγιξα στον ώμο από πατρικό ενδιαφέρον» υποστήριξε στη διάρκεια της απολογίας του.
Υπόθεση Αρχιμανδρίτη Σπάρτης Φωτίου Μακρυστάθη, 2009: εμπλεκόμενος σε κύκλωμα διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας, μάλιστα, σ΄ ένα από τα σκληρότερα κυκλώματα διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας στο Διαδίκτυο.
Υπόθεση Παπα-Θεόκλητου 2012, ασελγούσε σε νεαρά αγόρια με νοητική υστέρηση ο Αρχιμανδρίτης ο οποίος λειτουργούσε στον Ιερό Ναό Κωνσταντίνου και Ελένης στο Μενίδι. Ο «ιερωμένος» ασελγούσε συστηματικά σε βάρος δυο ανήλικων αγοριών αλλά και ενός ενήλικα ο οποίος, όμως, αντιμετωπίζει σοβαρά διανοητικά προβλήματα.
Υπόθεση ιερέα Κύπρος 2015, καταδικάστηκε για 18 μήνες και αφέθηκε ελεύθερος. Τον «ιερέα» κατήγγειλε μία κοπέλα, η οποία ισχυρίστηκε ότι την βίασε όταν ήταν ανήλικη. Η κοπέλα για χρόνια δεν είχε αποκαλύψει τίποτα, ως την στιγμή που επισκέφθηκε ψυχολόγο λόγω σοβαρών προβλημάτων που αντιμετώπιζε λόγω του βιασμού.
Εξωτερικό:
Υπόθεση Η.Π.Α μεταξύ 1950 και 2002: 4.400 καθολικοί ιερείς κατηγορήθηκαν για τη σεξουαλική κακοποίηση 11.000 παιδιών.
Υπόθεση Γαλλίας 2000 – 2001: Τρεις καθολικοί ιερείς καταδικάστηκαν για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων.
Υπόθεση Ιρλανδίας 2006: Ένα από τα σοβαρότερα σκάνδαλα παιδεραστίας στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας της Ιρλανδίας, βλέπει το φως της δημοσιότητας. Μετά από αλλεπάλληλες καταγγελίες παιδιών και γονέων, η ιρλανδική κυβέρνηση διέταξε το 2006 έρευνα που αφορά στις δεκαετίες 1960 έως 1990. Οι αποκαλύψεις έδειξαν ότι 46 ιερείς ασελγούσαν συστηματικά σε βάρος εκατοντάδων παιδιών. Ένας κατηγορούμενος ομολόγησε ότι έχει κακοποιήσει τουλάχιστον 100 παιδιά και ένας άλλος ότι έκανε το ίδιο συστηματικά επί 25 χρόνια.
Υπόθεση Μόναχο, 13 Μαρτίου 2010: Σύμφωνα με την αρχιεπισκοπή Μονάχου και Φράιζινγκ, ένας ιερέας που είχε κατηγορηθεί για κακοποίηση αγοριών, εστάλη για «θεραπεία» και επέστρεψε στα ιερατικά του καθήκοντα, για να επιδοθεί εκ νέου σε ασελγείς πράξεις. Επικεφαλής της αρχιεπισκοπής ήταν τότε ο Πάπας Βενέδικτος, ο οποίος ενέκρινε τη μεταφορά του «αμαρτωλού» ιερέα για «θεραπεία».
Υπόθεση Βελγίου, 28 Αυγούστου 2010: Δύο ηχητικά ντοκουμέντα απέδειξαν την προσπάθεια του πρώην αρχιεπίσκοπου του Βελγίου, Καρδινάλιου Γκόντφριντ Ντάνεελς, να συγκαλύψει τον επίσκοπο Ροζέ Βανγκελούβε, ο οποίος εμπλέκεται σε υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης. Στα δύο ηχητικά ντοκουμέντα καταγράφονται οι συνομιλίες του θύματος του Ροζέ Βανγκελούβε να εκλιπαρεί για βοήθεια.
Υπόθεση Γερμανίας 2011: 300 ενήλικοι κατήγγειλαν ότι υπέστησαν ως παιδιά σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση από καθολικούς ιερείς.
Υπόθεση Αυστραλίας: 107 καθολικοί ιερείς έχουν ήδη καταδικαστεί από τη Δικαιοσύνη για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων.
Υπόθεση Αυστρίας 2011: Στις 8 Μαρτίου, ο επικεφαλής του Αβαείου του Αγίου Πέτρου στο Σάλτσμπουργκ παραιτήθηκε, αφού πρώτα ομολόγησε πως είχε κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί το 1969.
Υπόθεση Βραζιλίας 2011: Σάλο είχε προκαλέσει η κυκλοφορία βίντεο που φέρεται να δείχνει έναν 82χρονο καθολικό ιερέα να κάνει σεξ με ένα 19χρονο παπαδοπαίδι.
Υπόθεση Η.Π.Α., Οκτώβριος 2015: Αποκαλύψεις για ομαδικούς βιασμούς, ακόμη και ανήλικων κοριτσιών, από άτομα που ανήκουν σε παρακλάδι της εκκλησίας των Μορμόνων. Η υπόθεση ήρθε στο φως, μετά από καταγγελία γυναίκας που ήταν μέλος της οργάνωσης, μαζί με τον σύζυγό της. Η γυναίκα φέρεται να είπε ότι κατά την διάρκεια τελετουργικών γονιμοποιήσεων γίνονταν ομαδικοί βιασμοί γυναικών, ακόμη και δεκατετράχρονων κοριτσιών.
Η κακοποίηση ανηλίκων από θύτες κληρικούς δεν είναι πρωτόγνωρη υπόθεση ούτε στην ορθόδοξη, ούτε στην καθολική εκκλησία. Οι υποθέσεις είναι χιλιάδες ανά τον κόσμο. Οι «ιερείς» και οι ανώμαλοι θα συνεχίσουν να πραγματοποιούν τις αρρωστημένες φαντασιώσεις τους. Η ουσία είναι να υπάρξει ενημέρωση και εκπαίδευση στα παιδιά σε μικρές ηλικίες, ώστε να μην γίνουν ποτέ θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και να μπορούν να αναγνωρίσουν τα σημάδια παραβίασης και να αποκαλύπτουν αμέσως το γεγονός.
Ταυτόχρονα, το σύστημα δικαιοσύνης πρέπει επιτέλους να ασκεί πράγματι δικαιοσύνη. Η εκκλησία λόγω της ισχύουσας θέσης της απολαμβάνει ιδιαίτερης μεταχείρισης και επιείκειας για να μην κλονιστεί η δύναμή της. Όσο συνεχίσει να συμβαίνει αυτό, τόσο θα μετράμε την πληγωμένη αθωότητα χιλιάδων παιδιών. Στις περισσότερες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν, κάποιοι γνώριζαν, αλλά σιωπούσαν και συγκάλυπταν την κακοποίηση.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.