Άμα το γκρί ήταν δρόμος θα ‘χε το όνομά της. Πατησίων.
Η αγαπημένη της Κατερίνας.
Ένα ρημαδιό στο κέντρο της πόλης. Θυμίζει ξεχασμένη αριστοκράτισσα κυρία που γέρασε και την άφησαν μόνη, ο χρόνος και οι άνθρωποι. Μερικές φορές νομίζεις ότι σου φωνάζει «άφησέ με να έρθω μαζί σου».
Δεν θα έρθει ποτέ μαζί σου. Θα μείνει εκεί να δίνει τον ρυθμό της πόλης… κόρνες, αμάξια, φανάρια, μαγαζιά, πολυκατοικίες, Ομόνοια, Πολυτεχνείο, Βικτώρια, ΑΣΟΕΕ, πλατεία Αμερικής, Λέλας Καραγιάννης και πέρα.
Γνωστοί και άγνωστοι οδοί, πλατείες, τετράγωνα…δεκάδες τετράγωνα.
Ξέπεσε η Πατησίων. Άλλοτε σαλόνι της καλής κοινωνίας των Αθηνών και ο εμπορικότερος δρόμος της πόλης, τώρα κατάντησε σκιά του εαυτού της, σκιά της πόλης. Μια ακόμη οδός της φθοράς και της λήθης.
Μερικές φορές νομίζω ότι κανείς δεν την θυμάται. Περαστικοί όλοι. Τους κοιτώ. Βιαστικοί, τρεχάτοι, αγχωμένοι. Κανείς δεν μένει. Μερικοί κοντοστέκονται, κοιτάζουν αδιάφορα καμιά βιτρίνα.
Μια τεράστια ευθεία από την Ομόνοια έως την Νέα Φιλαδέλφεια είναι η Πατησίων, με δεκάδες μαγαζιά, μερικά αμφιβόλου ποιότητας, άλλα έχουν να δουν καιρό πελάτη, πολλά ενοικιάζονται και πωλούνται, τα περισσότερα μαραζώνουν.
Πάνω κάτω, πάνω κάτω η Πατησίων. Τίποτα δεν άλλαξε ως φαίνεται εδώ και καιρό, βρώμικες αφίσσες, σκουπίδια, ένα πεταμένο παπούτσι στην άκρη, μια σπασμένη καρέκλα, ερειπωμένα αρχοντικά μιας παλιάς εποχής, σαπισμένα καταστήματα, κάτουρα στις γωνιές, τα βράδια πιάτσες…
Η ζωή μας είναι σουγιαδιές
σε βρώμικα αδιέξοδα
σάπια δόντια ξεθωριασμένα συνθήματα
μπάσσο βεστιάριο
μυρουδιές από κάτουρα αντισηπτικά
και χαλασμένα σπέρματα. Ξεσκισμένες αφίσσες.
Εμείς εκεί.
Μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε
την ίδια διαδρομή.
Ξεφτίλα-μοναξιά-απελπισία. Κι ανάποδα.
Και σε κάποια σημεία αλλόκοτη ζωή. Ένα ζευγάρι κρατιέται χέρι χέρι, δυο ηλικιωμένοι χαζεύουν την κίνηση στον δρόμο, μια παρέα κοριτσιών συζητά στην στάση, κάποιος διαβάζει ένα βιβλίο σε μια γωνία.
Αν και περαστικούς, τους χωράει όλους η Πατησίων, τόσους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, εθνικότητες, θρησκείες, χαμόγελα και θλίψεις.
Και όπως κάθε πλευρά αυτής τη ζωής έχει και όμορφα στενά η Πατησίων που σε εκπλήσσουν όμορφα. Έχει και ωραία σπίτια η Πατησίων, μαγαζάκια να κάτσεις, σινεμάδες, ζαχαροπλαστεία… Γιατί όπως έλεγε η Κατερίνα..
Πάνω-κάτω. Πάνω-κάτω, η Πατησίων.
Η ζωή μας είναι η Πατησίων.
Κείμενο: Κατερίνα Καραβία
Φωτογραφίες: Κατερίνα Καραβία, Κώστας Παπαντωνίου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.