Τι; Το τρόλλεϋ. Πού; Στο Σύνταγμα. Μη ρωτάς, δε θελει να έρθει. Ας σκεφτώ κάτι άλλο. Όταν δεν περιμένεις κάτι -λένε- έρχεται πιο εύκολα. Μαλακίες, αλλά βοηθάει να τις πιστεύεις καμιά φορά. Ας φανταστώ κάτι.. Τα ερεθίσματα συνηθισμένα. Η ανυπομονησία μου ισχυρότερη. Φαντάζομαι.. Φαντάζομαι… Δεν μπορώ να ξεφύγω από το στόχο. Πρέπει-Θέλω-να-μπω-στο-τρόλλεϋ. Φαντάζομαι λοιπόν τη δική του ιστορία. Τον οδηγό να παλεύει να το πείσει. Δε θέλει. Φοβάται λέει να έρθει στην πλατεία Συντάγματος. Είναι στοιχειωμένη. “Πώς σου ήρθε αυτό;” θα έλεγε φανερά απορημένος ο οδηγός. “Έχουν πεθάνει άνθρωποι εκεί κι εγώ μπορώ και τους βλέπω” θα απαντούσε το τρόλλεϋ. “Ποιός θυμάται το Δεκέμβρη του 44;” θα έλεγε ο οδηγός, “κι εσύ ήσουν αγέννητο” θα συμπλήρωνε. “Όχι μόνο αυτοί” θα απαντούσε το τρόλλεϋ, “είναι και οι άνθρωποι που πεθαίνουν κάθε μέρα εκεί, περιμένουν, τρέχουν και μετά σκοτώνονται, πέφτουν πάνω μου και τους πατάω κι εσύ δεν πάτησες ποτέ το φρένο”. Αυτή θα μπορούσε να ήταν η ιστορία του μικρού αργοπορημένου τρόλλεϋ. Αργοπορημένο όντως, ακόμη δεν ήρθε. Η ενέργεια στο σώμα μου έχει δεκαπλασιαστεί. Αρχίζω και την ξεσπάω. Το “κλασσικό” περίμενε εναλλάσσεται με ένα “σύγχρονο” ξέσπασμα. Δε με ξέρει κανείς. Αρχίζω και κοπανιέμαι. Χτυπάω το πόδι μου στο έδαφος. Βγάζω τα γυαλιά ηλίου με νεύρα. Δαγκώνω τα χείλη μου. Ενσαρκώνω ρόλο. Το χέρι μου φεύγει δεξιά. Το αριστερό γίνεται γροθιά. Ο αστράγαλός μου σπάει. Γίνομαι χορεύτρια. Το τουριστικό διώροφο λεωφορείο άλλη μία μέρα με πρόλαβε να περιμένω. Το τουριστικό άκαρδο λεωφορείο με κοιτάει που περιμένω ένα τρόλλεϋ με ευαισθησίες. Νιώθω σαν παλιάτσος που διασκεδάζω τους πλούσιους Βορειοευρωπαίους που με κοιτάνε απο ψηλα. Κοιτάξτε πως αλλοτριώνεται ένα σώμα αμόλευτο. Κοιτάξτε πώς καταστρέφεται ένα σώμα αγνό κύριοι μου. Εμείς στο νότο, αγχωνόμαστε συχνά. Εμείς εδώ κάτω κοπανιόμαστε συχνά φίλοι μου.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Η Λίνα Φούντογλου είναι ηθοποιός. Είναι απόφοιτη του Πανεπιστημίου Αθηνών τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και αριστούχα απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη με την υποτροφία της σχολής. Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με το Εθνικό Θέατρο, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, διάφορα Δηπεθέ, και το ελεύθερο θέατρο. Ενδεικτικές παραστάσεις είναι: Μήδεια Σκην. Κάτια Γέρου, Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν Σκην. Νικαίτη Κοντούρη, Το Ξύπνημα της Άνοιξης Σκην. Αντώνης Μόργκαν, Χορεύοντας στη Λούνασα Σκην. Νικαίτη Κοντούρη, Το Τρίτο Κύμα Σκην. Νίκος Αρβανίτης. Το 2022 βραβεύτηκε για την ερμηνεία της στη μικρού μήκους ταινία Wolves ενώ το 2019 είχε βραβευτεί από την Unesco Πειραιώς και Νήσων για τη συνεισφορά της στην τέχνη και τον πολιτισμό. Διηύθυνε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πειραιά ως συνιδρύτρια και ηθοποιός της κινηματογραφικής ομάδας Nail.hitnrun. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «δημιουργικό μηδέν» μέρος της οποίας μεταφράστηκε στα γαλλικά από εκδοτικό οίκο και διατηρεί τη στήλη «απεριορίστων διαδρομών» ως ένα πείραμα επάνω στον γραπτό λόγο και την έκφραση όπως συνήθιζε να κάνει και ως μαθήτρια του ποιητή Νάνου Βαλαωρίτη.

Related Posts

//