“Πάντα πίστευα ότι οι καλές δημιουργίες δεν θέλουν πολύ κόπο και χρήμα για διαφήμιση. Αυτό το έχει δείξει πολλές φορές ο χώρος της παγκόσμιας μουσικής κοινότητας. Το αληθινό θα επικρατήσει. Γι’ αυτό και η μουσική ανθίζει και πάντα θα έχει καινούριους εκφραστές”
Η καινούργια δουλειά του Πέτρου Σαριδάκη με τίτλο «Νάμι» μόλις κυκλοφόρησε από την PROTASIS Music και είναι το τρίτο κατά σειρά album, εκτός των συμμετοχών σε άλλες δισκογραφικές δουλειές. Το «Νάμι» είναι ένας διαρκής αγώνας για δικαίωση, για αποδοχή στη κοινωνική ζωή ενός τόπου. Η φήμη η καλή ή κακή εξαρτάται σε ένα μεγάλο μέρος από την ηθική στάση κάθε ανθρώπου. Έτσι και η μουσική δικαίωση έρχεται μέσα σε ένα μουσικό γράφημα που συγκεντρώνει ανησυχίες και το όραμα μιας νέας εποχής. Της ζητούμενης φρεσκάδας χωρίς γραφικότητες, αλλά μέσα από εμπνευσμένες συνθέσεις του σήμερα και φυσικά του αύριο.
Σε μια εποχή της επανάληψης το Νάμι δίνει φτερά στην παγκόσμια γλώσσα της μουσικής και πρωτοπορεί. Πραγματώνει το κρητικό τραγούδι σε αστικές μελωδίες δημιουργώντας χώρο στον παγκόσμιο χάρτη.
Στο χώρο της δισκογραφίας, έκανε το ντεμπούτο του με το 2004 με την πρώτη προσωπική του δουλειά «Του δικτάμου το χρώμα» και ακολούθησε το 2007 «Ένα παλιό μου όνειρο» σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Μαρκογιαννάκη και το 2010 το album «Από τη ρίζα στην κορφή». Το καινούριο album του Πέτρου Σαριδάκη «Το Νάμι» που μόλις κυκλοφόρησε από την PROTASIS Music παρουσιάζεται ζωντανά στο Booze Upstairs την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου στις 21.00.
Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη μουσική;
Οι μουσικές μου αναζητήσεις ξεκινούν σε πολύ μικρή ηλικία με αφορμή αυτό το ανεξήγητο, αυτή την ανατριχίλα που νιώθεις ακούγοντας κάτι όμορφο. Οι γονείς μου με ξεκίνησαν πολύ νωρίς στην μάθηση της κλασσικής κιθάρας και στη συνέχεια στα δώδεκά μου ζήτησα να ξεκινήσω μαθήματα κρητικής λύρας όπου νομίζω ήταν και καθοριστικά στην μετέπειτα πορεία μου. Ωστόσο πρέπει να πω ότι περιπλανήθηκα με διάφορα μουσικά είδη στην περίοδο της εφηβείας. Με μπάντες, συγκροτήματα ροκ, κ.α. Η λύρα έρχεται σαν ώριμη σκέψη στα δεκαεννιά μου και μπορώ να πω πλέον οτι είχα καθυστερήσει κατά κάποιο τρόπο, έχοντας περάσει τα χρόνια της ποιοτικής μελέτης δηλαδή στα δέκα με δεκαοχτώ σε άλλες μουσικές του κόσμου. Αλλά στη συνέχεια ασχολήθηκα εντατικά με τη λύρα και έτσι από τότε ασχολούμαι μόνο αυτήν.
Κυκλοφόρησες την τελευταία σου δισκογραφική δουλειά «Το Νάμι» πολύ πρόσφατα. Μίλησε μου για αυτό το κόνσεπτ άλμπουμ, για την ιδιαίτερη θεματολογία του.
Την αγαπώ ιδιαίτερα αυτή τη δουλειά. Πάντοτε αναρωτιόμουν πώς θα χωρέσω όλες τις σκέψεις μου σε ένα δισκάκι. Εδώ με μια σιγουριά και εμπειρία καταθέτω αυτό που κατά κάποιο τρόπο έκρυβα μέσα μου. Ήθελα να ταιριάξω νέες ρυθμικές φόρμες και μελωδίες με εκείνο τον τρόπο όμως που θα ήταν ενδιαφέρον σε εμένα, ενορχηστρωτικά! Δεν υπάρχει όμως υπερβολή σε αυτό το γράφημα και το λέω για να σε προλάβω. Απλά όλη η ομάδα που απαρτίζει “Το Νάμι” εργάστηκε γι ´αυτό. Προσέξαμε οτιδήποτε έχει να κάνει με την παράδοση και την απλότητα που κρύβει.
Πως προέκυψε ο τίτλος του;
Α, ναι ! Λέω στη φίλη και στιχουργό Δέσποινα Ξερουδάκη οτι θέλω ένα δίστιχο με γνωμικό χαρακτήρα. Δηλαδή κοινωνικού περιεχομένου. Αυτούς του στίχους που τους ακούς μια φορά και δεν τους ξεχνάς ποτέ. Έτσι σε μια κουβέντα πάνω, μου την είπε και αυτόματα, είπα ότι θα είναι και ο τίτλος του δίσκου. Τ´ανθρώπου τα χαρίσματα είναι από γεννητώντας μας της τιμής κερδίζεται το νάμι πολεμώντας. Το νάμι έχει να κάνει με τη φήμη, με την τιμή. Ακόμα και την υστεροφημία. Το καλό όνομα στην κοινωνία. Έχει καλό νάμι αυτός λένε στην Κρήτη. Ο σεβαστός άνθρωπος.
Πόσο έχει αλλάξει η δισκογραφία από τότε που μπήκες στο χώρο μέχρι σήμερα; Τι χρειάζεται κάποιος για να μπορέσει να φτιάξει μουσική και να την (επι)κοινωνήσει στον κόσμο;
Έχει αλλάξει πάρα πολύ. Ειδικά όταν πλέον δεν υπάρχουν παραγωγές για να στηριχθούν οι ιδέες των καλλιτεχνών. Κάθε χρόνο νομίζω τα πράγματα γίνονται πιο θολά. Νομίζω πλέον αυτό που χρειάζεται είναι οι συλλογικές προσπάθειες και η ομαδικότητα. Άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τη μουσική και έχουν αγάπη και μεράκι γι ‘αυτό που κάνουν. Αυτό που είναι δύσκολο είναι πώς θα κάνεις γνωστές τις δημιουργίες σου στο κοινό και με ποιούς τρόπους διαφήμισης. Πάντα πίστευα ότι οι καλές δημιουργίες δεν θέλουν πολύ κόπο και χρήμα για διαφήμιση. Αυτό το έχει δείξει πολλές φορές ο χώρος της παγκόσμιας μουσικής κοινότητας. Το αληθινό θα επικρατήσει. Γι’ αυτό και η μουσική ανθίζει και πάντα θα έχει καινούριους εκφραστές.
Ποιες οι επιρροές και τα ακούσματα σου;
Έχω πολλές επιρροές από την ελληνική μουσική σκηνή αλλά και από την ξένη. Στην Ελλάδα μ´αρέσει πολύ ο Γιάννης Αγγελάκας και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες. Ασχολήθηκα πάρα πολύ με την ροκ μουσική και έτσι δεν διαχωρίζω τα είδη πλέον. Στην κρητική μουσική ανακαλύπτεις συνέχεια και αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Ο Ψαρονίκος, ο Μουντάκης, ο Σκορδαλός κι ο Κλάδος είναι αυτοί που απασχολούν και θα τους μελετάω συνέχεια. Ο Ross Daly, ο Ζ. Μελεσανάκης και οι Αλεφαντινοί είναι πάντοτε μέσα σε αυτούς που μελετάω.
Η ελληνική μουσική αλλά και ο ντόπιος στίχος τι ρόλο παίζουν για σένα; Είσαι από ένα νησί όπου η παράδοση ανθίζει συνεχώς και ολοένα και περισσότεροι μουσικοί στρέφονται σε αυτή δημιουργώντας καινούργιο υλικό.
Η Κρήτη είναι η χαρά της δημιουργίας. Πάρα πολλοί νέοι μουσικοί ασχολούνται με αυτό το είδος και είναι σημαντικό οτι όλες οι προσπάθειες βρίσκουν και δημιουργούν το κοινό τους. Επίσης έχουμε πολλούς ποιητές και κατά κάποιο τρόπο τους βλέπω σαν σύγχρονους φιλοσόφους. Είναι πολύ δύσκολο κατά τη γνώμη μου να συγκεντρώνεις σε ένα στίχο τόσο μεγάλο νόημα. μια μαντινάδα αποτελεί το μέσο επικοινωνίας για τον κρητικό. Και πίστεψε με ο κόσμος έχει ανάγκη από αλήθειες, σε ένα κόσμο που δοκιμάζεται από δυσκολίες και ανέχειες.
Εν αρχή ην ο στίχος ή η μουσική για σένα;
Σχεδόν πάντα ασχολούμαι με τις μελωδίες. Λίγες φορές είναι αυτές που θα ξεκινήσω με στίχο. Αυτά όμως τα πράγματα είναι ρευστά. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα προκύψει στην διάρκεια μιας διαδικασίας για τη δημιουργία ενός τραγουδιού. Υπάρχει και η περίπτωση να με κεντρίσει ο στίχος.
Υπάρχει κάποιο άλμπουμ που να ξεχώρισες μέσα στο 2015 αλλά και τις πρώτες μέρες του 2016 που διανύουμε;
Μ´αρέσει πολύ το Xilouris-White.
Διαδίκτυο και μουσική… Το πρώτο αποτελεί πια τον πομπό όπου φεύγει το «σήμα» της επικοινωνίας αν συνυπολογίσουμε και το καθόλου ή ελάχιστο οικονομικό κόστος που απαιτείται για τη συντήρηση του;
Πλέον ότι καινούριο προκύπτει ανεβαίνει και αυτόματα στο διαδίκτυο. Ψηφιακοί δίσκοι ωστόσο δημιουργούνται. Δεν παύει να υπάρχει η ανάγκη της επικοινωνίας αν δεν πάρεις το δίσκο στα χέρια σου. Είναι αρκετά ρομαντικό πλέον όμως προσωπικά μου αρέσει ακόμα αυτή η διαδικασία. Πιστεύω οτι κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσουμε σε αυτή τη πλευρά της άμεσης λειτουργίας των cd και δεν ξέρω αν θα λέγεται κασέτα ή δίσκος αλλά κάτι θα βρεθεί που θα αντικαταστήσει όλη αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα το ίντερνετ θα είναι ο τρόπος δημιουργίας των μουσικών έργων.
Ζούμε σε παράξενες μέρες. Όλη αυτή η αβεβαιότητα –από όλες τις απόψεις- σε τρομάζει; Η τέχνη που μπαίνει σε όλο αυτό και πως προχωράει;
Σε δύσκολους καιρούς έχω την εντύπωση πως οι τέχνες παίζουν καταλυτικό παράγοντα στην διαμόρφωση της κοινωνίας. Αν μη τι άλλο ξεπηδούν καινούργια πράγματα και εναντιώνονται στις παράξενες απαιτήσεις των καιρών. Είναι η ελπίδα που πηγάζει μέσα από την τέχνη και ειδικά το κοινωνικό τραγούδι. Αφορά όλους. Οι μουσικοί μας στην Ελλάδα πρέπει να πούμε οτι δυσκολεύονται και έχουν ανάγκη για δουλειά. Ελαττώνονται τα βράδια και αυτό αποτελεί βραχνά για όλους.
Στον αντίποδα των παραπάνω που προαναφέραμε ζούμε επίσης σε μια εποχή όπου με ένα χαμηλό σχετικά μπάτζετ μπορεί κάποιος να φτιάξει μόνος του (d.i.y) αλλά και να κυκλοφορήσει μόνος του μια δουλειά. Αυτή η ελευθερία αλλά και η ευθύνη που χρεώνεται ο δημιουργός είναι κάτι που ωφελεί τελικά;
Νομίζω ότι αυτές οι πιο εναλλακτικές προσπάθειες είναι αυτή η δύναμη που παίρνει ο κάθε ενδιαφερόμενος να δείξει τη δουλειά του. Έχει ενδιαφέρον να πούμε πως έχει μέσα του, την άποψη και τη γνώμη του κόσμου. Δηλαδή φαίνεται η αγάπη του κόσμου μέσα από τα social media. Ωφελεί ναι. Δίνει δυνατότητες να βρεθείς μουσικά στην άλλη πλευρά του κόσμου. Η δύναμη της world music. Κάποτε το λέγαμε ethnic. Ανεξάρτητες παραγωγές μέσα από φιλίες. Από στοχευμένες προσπάθειες.
Στις 18 Φεβρουαρίου θα εμφανιστείς στο BoozeCoperativa όπου θα παρουσιάσεις το καινούργιο σου άλμπουμ…
Ναι την Πέμπτη 18/02 στις 21:00 στο Booze θα παίξουμε ζωντανά τα κομμάτια του cd. Θα μιλήσουμε γι αυτό και θα χαρώ να σας δω όλους εκεί. Είναι μια σημαντική στιγμή για όλα τα παιδιά που συμμετέχουν σε αυτή τη δουλειά. Θα είναι μαζί μας και θα μιλήσει ο Πανταζής Τσάρας (συντονιστής της Ερα), ο Νίκος Ανδρουλάκης (τραγουδιστής) και ο Μανώλης Σκανδάλης( δημοσιογράφος).
Τα επόμενα σχέδιά σoυ;
Έχουμε κάποιες εμφανίσεις μέσα στο χειμώνα και την Άνοιξη. Ο κόσμος μπορεί να ενημερώνεται από την προσωπική μου σελίδα στο f :Πέτρος Σαριδάκης/ Πέτρος Σαριδάκης. Κάποιες σημαντικές εμφανίσεις σε κάποια φεστιβάλ θα ανακοινωθούν σύντομα. Δισκογραφικά είναι νωρίς ακόμα το Νάμι είναι ακόμα φρέσκο.
Info:
Παρουσίαση «Το Νάμι»
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου | 21.00
Booze Upstairs: Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα, τηλ. 211 4053733
Free Entrance
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.