Πήγαμε για “μονό” με τον Γιάννη Αθηναίου στο Ψυχικό

“Θα δώσουμε και τη ψυχή μας για την υπέρβαση”

Ο Γιάννης Αθηναίου, διεθνής μπασκετμπολίστας, αγωνίζεται με τη φανέλα της ΑΕΚ. Στα είκοσι έξι του χρόνια, έχει καταφέρει να αγωνιστεί σε μεγάλες ομάδες όπως ο Πανιώνιος, ο Άρης και η Αρμάνι Μιλάνο, ενώ από φέτος τον βλέπουμε να πρωτοστατεί στην προσπάθεια που καταβάλει η “Ένωση” να επιστρέψει στο δρόμο των επιτυχιών. Τον συναντήσαμε λίγο πριν την πρωινή προπόνηση της ομάδας, στο Αθλητικό Κέντρο Νέου Ψυχικού, στο “μπασκετάκι” που πέρασε ατελείωτες ώρες όταν ήταν παιδί, αγωνιζόμενος στην ομάδα του Ποσειδώνα Νέου Ψυχικού. Στο διπλανό γήπεδο έκαναν προπόνηση μικρά παιδιά, αθλητές της ομάδας, που συνέχισαν απρόσκοπτα το παιχνίδι τους, μη αντιλαμβανόμενα την παρουσία του αθλητή.

Ο Αθηναίου μας μίλησε μεταξύ άλλων για τους φετινούς στόχους της ΑΕΚ, την αρχή της επαγγελματικής του καριέρας, την Εθνική ομάδα και τη βία στα γήπεδα. Λίγο πριν το τέλος της συνέντευξης ο Λευτέρης Παπαμιχαήλ, προπονητής του Αθηναίου στα παιδικά και τα εφηβικά τμήματα του Ποσειδώνα, όπου ο Αθηναίου πραγματοποίησε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα, φαινόταν περιχαρής που συναντούσε για ακόμα μια φορά τον παλιό του παίχτη.

Έρχεσαι συχνά εδώ, στο “μπασκετάκι”;

Δυστυχώς πλέον, λόγω πολλών υποχρεώσεων, δεν προλαβαίνω να έρχομαι τόσο συχνά, αλλά τα καλοκαίρια μερικές φορές έρχομαι για να παίξω, να δω παλιούς φίλους και να κάνω και εγώ κάποια σούτ με τον αδερφό μου το καλοκαίρι που είμαστε λίγο πιο χαλαροί.

Μικρός περνούσες πολλές ώρες παίζοντας μπάσκετ;

Η θεία μου, η Γιασεμή Σαμαντούρα ήταν παίχτρια του μπάσκετ και τώρα είναι προπονήτρια -πέρσι στον Παναθηναϊκό φέτος στον Αθηναϊκό-. Αναμενόμενα, ήμουν πάρα πολλές ώρες μέσα στο γήπεδο, είτε βλέποντας προπονήσεις γυναικείου μπάσκετ είτε παίζοντας στις παιδικές ομάδες του Ποσειδώνα. Όποτε μπορώ να πω ότι περνούσα παραπάνω χρόνο στο γήπεδο παρά στο σχολείο.

Δεν θα σε ρωτήσω αν ήλπιζες σαν παιδί να γίνεις επαγγελματίας, γιατί σχεδόν όλα τα παιδιά το ονειρεύονται, αλλά σου πέρασε σε κάποια στιγμή από το μυαλό, ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί;

Μου άρεσε το επαγγελματικό μπάσκετ, όπως το έβλεπα μέσα από τη δουλειά της θείας μου. Όταν όλοι ξεκινάμε να ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, βλέπουμε στην τηλεόραση τους παίχτες και θέλουμε να γίνουμε σαν αυτούς. Όλα τα παιδιά έχουν τις ίδιες φιλοδοξίες όταν ξεκινάνε κάποιο άθλημα. Τώρα το ποίος θα φτάσει σε αυτό το επίπεδο, χρειάζεται τύχη, σκληρή προσπάθεια, ταλέντο, χρειάζονται πάρα πολλά. Δεν θα κρύψω ότι το ήθελα, αλλά δεν ήξερα αν θα καταφέρω να φτάσω σε αυτό το επίπεδο, γιατί οι στόχοι και το πόσο καλός είσαι αλλάζουν χρόνο με το χρόνο. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευλογημένο που έζησα και συνεχίζω να ζω όλες αυτές τις εμπειρίες, κάνοντας ως επάγγελμα αυτό που αγαπώ.

Το 2006 ήρθε η πρόταση από τον Ηλυσιακό. Πώς βίωσες εσύ αυτή την εμπειρία, Ποία ήταν τα τότε συναισθήματά σου;

Το ότι ήρθε η πρόταση από τον Ηλυσιακό που εκείνη τη χρονιά είχε αρχίσει να φτιάχνει ένα πάρα πολύ καλό σύνολο για να χτυπήσει το πανελλήνιο πρωτάθλημα των εφήβων, όπως και έγινε -τη δεύτερη χρονιά που ήμουν εκεί-, αλλά και η προοπτική να αγωνιστώ στο αντρικό τμήμα μαζί με έμπειρους παίχτες που αγωνίζονταν στην Α2, ήταν μια προοπτική που μου άρεσε πάρα πολύ και ήθελα να την αρπάξω από τα μαλλιά.

Ποιά στοιχεία του παιχνιδιού σου χρειάστηκε να βελτιώσεις στα πρώτα χρόνια της καριέρας σου, και πως άλλαξε η αντίληψή σου για το άθλημα;

Στον Ποσειδώνα και τον Ηλυσιακό έπαιζα στη θέση του σούτινγκ γκάρντ. Όταν πλέον άρχισα να αγωνίζομαι στο ανδρικό τμήμα του Ηλυσιακού, οι προπονητές μου με προέτρεπαν να ξεκινήσω να αγωνίζομαι σαν πλέι μέικερ γιατί αυτό θα με βοηθούσε στην καριέρα μου. Από εκείνο το σημείο λοιπόν ξεκίνησα να μαθαίνω τη θέση του “άσσου” και θεωρώ ότι αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Βλέπουμε ότι πλέον δεν υπάρχουν θέσεις στο μπάσκετ, οι περισσότερες ομάδες παίζουν με παίχτες που μπορούν να ανταποκριθούν και στη θέση “1” και “2”, ώστε να υπάρχει καλύτερη δημιουργία. Το να γνωρίζω λοιπόν να ανταποκρίνομαι και στις δύο θέσεις με βοήθησε πολύ και είναι κάτι που το καταλαβαίνω τώρα.

Έχοντας αγωνιστεί πλέον σε πέντε ελληνικές ομάδες πως βλέπεις το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος και τί πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει για να βελτιωθεί;

Το πρωτάθλημα μπορεί να έχει αποδυναμωθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κατάστασης από εκεί και πέρα όμως θεωρώ ότι είμαστε σε πάρα πολύ καλό επίπεδο και αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς από το γεγονός ότι έρχονται πολλοί καλοί ξένοι παίχτες οι οποίοι μετά κάνουν καριέρα σε ομάδες του εξωτερικού, όπως ο Τζέιμς του Κολοσσού που πλέον πρωταγωνιστεί στη Λαμποράλ Κούτσα, ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκας. Όλες οι μεγάλες ομάδες παρακολουθούν το ελληνικό πρωτάθλημα. Το πρωτάθλημά μας βασίζεται πολύ στη δύναμη και την τακτική, όποτε αναγκαστικά ο εκάστοτε προπονητής πιστεύει ότι ένας παίχτης που μπορεί να αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να αγωνιστεί παντού, γιατί είναι μαθημένος στο σκληρό παιχνίδι, τα συστήματα, στο να παίζει με το μυαλό.

Ποιό από τα τρία πρωταθλήματα που έχεις αγωνιστεί ταιριάζει πιo πολύ στο στυλ παιχνιδιού σου;

Θεωρώ ότι το ελληνικό πρωτάθλημα μου ταιριάζει πιο πολύ, γιατί έχω μάθει να αγωνίζομαι, να προσπαθώ να παίξω δυνατά και να σκέφτομαι την κάθε μου κίνηση. Η εμπειρία μου από την Ιταλία, όπου αγωνίστηκα στην Αρμάνι Μιλάνο ήταν αρκετά πρωτόγνωρη, αφού χρησιμοποιούσαν πολλούς αμερικανούς παίχτες που αρέσκονταν να παίζουν σε ελεύθερο στυλ παιχνιδιού, ψάχνοντας καταστάσεις “ένας εναντίον ενός” χωρίς να υπάρχει ουσιαστική κατεύθυνση από τον “πάγκο”. Ίσως γι’ αυτό έκανα αρκετό καιρό να καταλάβω τον τρόπο παιχνιδιού και το τι ζητούσαν οι προπονητές μέσα στο παιχνίδι. Από την άλλη, στην Τουρκία, όπου αγωνίστηκα πέρσι στην Εσκισεχίρ, αν εξαιρέσεις τις πρώτες τρίτες-τέσσερις ομάδες, οι υπόλοιπες είναι αρκετά πίσω όχι μόνο οργανωτικά αλλά και σε άλλους τομείς. Δεν τους λείπει το χρήμα, αλλά τους λείπουν άλλα χαρακτηριστικά που μπορούν να κάνουν μια ομάδα να θεωρηθεί “μεγάλη”. Αντίθετα, οι ελληνικές ομάδες που υπολείπονται σε οικονομική δυνατότητα, έχουν καλύτερη οργάνωση, σχηματίζοντας έτσι πιο δουλεμένες ομάδες.

Ποιόν τομέα θέλεις να βελτιώσεις στο παιχνίδι σου και ποιό θεωρείς ως το σημαντικότερο σου πλεονέκτημα;

Προσπαθώ να βελτιώνομαι σε όλους τομείς. Όσο ο αθλητής παίζει, η βελτίωσή του δε σταματάει. Τα καλοκαίρια, όταν και δεν υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα ασχολείσαι ουσιαστικά με τον εαυτό σου ώστε να γίνεις καλύτερος και σαν αθλητής. Όσον αφορά την αγωνιστική περίοδο, προσπαθώ να κάνω κτήμα μου τις συμβουλές του εκάστοτε προπονητή, βάζοντας στο παιχνίδι μου στοιχεία που θα με βοηθήσουν σε όποια θέση και αν αγωνίζομαι.

Έχει υπάρξει κάποιος αντίπαλος που να έχεις πει την ώρα του παιχνιδιού “αυτός δεν παίζεται”;

Έχω αγωνιστεί ως αντίπαλος με αρκετά καλούς παίχτες. Δεν γίνεται όμως να πεις την ώρα του παιχνιδιού ότι “θέλω να σταματήσω”, γιατί τότε έχεις χάσει το παιχνίδι, γι’αυτό και δεν τα έχω βάλει ποτέ κάτω την ώρα του αγώνα. Σίγουρα έχω δυσκολευτεί πολλές φορές, προσπαθώ όμως να βρίσκω τη λύση.

Ας περάσουμε τώρα στην ΑΕΚ. Ήρθες σε μια περίοδο που δεν διαφαινόταν ότι η ομάδα θα ενισχυθεί τόσο πολύ. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;

Όταν μου έγινε η πρόταση είχαν αρχίσει να υπάρχουν προβλήματα στην Εσκισεχίρ. Αλλάξαμε προπονητή και το στυλ που ήθελε να βάλει ο νέος προπονητής στην ομάδα θεωρούσα ότι δεν μου ταίριαζε καθόλου. Από εκεί και πέρα δεν μου άρεσε ούτε η απόδοση της ομάδας, ούτε η συμμετοχή μου σε αυτή. Εκείνη τη στιγμή, ήταν τέλειο το τάιμινγκ για να επιστρέψω στην Ελλάδα. Εκτός από την ΑΕΚ μου έκανε πρόταση και ο ΠΑΟΚ και έτσι κλήθηκα να επιλέξω. Ο μάνατζερ μου με ενημέρωσε για το όραμα και για το τι ήθελε να φτιάξει ο κ. Αγγελόπουλος, ο πρόεδρος της ΑΕΚ, ο οποίος είχε πρόσφατα έρθει στην ομάδα. Ο προπονητής της ομάδας, Ντράγκαν Σάκοτα, με τον οποίο μιλούσα καθημερινά, μου έλεγε πόσο απαραίτητος πιστεύει ότι θα είμαι και ότι με θέλει στην ΑΕΚ. Έτσι, όταν κλήθηκα να επιλέξω ανάμεσα στις δύο ομάδες, πείστηκα από τον κ. Αγγελόπουλο ότι το όραμα που έχει για την ομάδα μπορεί να επιτευχθεί και ότι έχουν μπει οι σωστές βάσεις. Όπως βλέπουμε, η ομάδα βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο και θεωρώ τον εαυτό μου κερδισμένο από την επιλογή μου.

Η ΑΕΚ έχει μπροστά τις τέσσερα παιχνίδια ακόμα να δώσει μέχρι τη λήξη της κανονικής περιόδου. Πώς βλέπεις εσύ αυτά τα παιχνίδια, και τί σου προσφέρει η τελευταία σου μεγάλη εμφάνιση κόντρα στην παλιά σου ομάδα -14 πόντοι με τρία τρίποντα στο τελευταίο δεκάλεπτο-, τον Άρη, για τα παιχνίδια αυτά, αλλά και για τα play off όπου και θα κρίνουν όλα;

Πλέον το ρόστερ της ομάδας αποτελείται από δεκαπέντε παίχτες -12 την ώρα του αγώνα- που μπορούν ανά πάσα στιγμή να βοηθήσουν και να προσφέρουν τα ίδια ακριβώς πράγματα. Αυτό είναι και το ατού μας απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες: το βαθύ και ποιοτικό ρόστερ. Από την πλευρά μου, εγώ προσπαθώ να βοηθώ την ομάδα είτε από τη θέση “1” είτε από τη θέση “2”, όπου με χρειάζεται κάθε φορά ο προπονητής μου. Το ότι συνέβη αυτό στο τελευταίο παιχνίδι, δείχνει την φετινή πορεία της ΑΕΚ. Τότε ήμουν εγώ που βρέθηκα σε αυτή τη θέση, στο επόμενο παιχνίδι θα είναι κάποιος άλλος. Κακά τα ψέματα, όταν μια ομάδα “κολλήσει” χρειάζεται κάποιος παίχτης να βγει μπροστά. Φέτος έχουμε πολλούς παίχτες που μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό τον ρόλο. Ευελπιστώ ότι αυτό θα συνεχιστεί και θα πάρουμε τις τέσσερις νίκες που χρειαζόμαστε, ώστε να δούμε ποιά θα είναι η θέση που θα κατακτήσουμε στην κανονική περίοδο.

Όπως είπες, το ρόστερ της ΑΕΚ είναι πολύ βαθύ, ουσιαστικά μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν δύο ισάξιοι παίχτες για κάθε θέση. Αυτός είναι ένας βοηθητικός παράγοντας για τους παίχτες ή σας επιφορτίζει με περαιτέρω πίεση;

Για να γίνεις όσο το δυνατόν καλύτερος, πρέπει να σε βοηθάει ο υγιής ανταγωνισμός μέσα στην προπόνηση. Στο παιχνίδι όμως γινόμαστε όλοι μια ομάδα. Το σημαντικό είναι ο κάθε παίχτης που αντικαθιστά έναν άλλο στον αγώνα να μπορεί να δώσει τα ίδια πράγματα. Εμείς αυτό θέλουμε να πετύχουμε σαν ομάδα και για να γίνει αυτό κάνουμε δυνατές προπονήσεις, που βοηθάνε τόσα εμάς όσο και τους προπονητές, οι οποίοι έχουν την ευχέρεια να δοκιμάσουν διάφορα σχήματα.

Οι τελευταίες εμφανίσεις της “Ένωσης” έχουν δημιουργεί υψηλές προσδοκίες για τη φετινή σεζόν. Πιστεύεις ότι το “ταβάνι” για φέτος είναι η τρίτη θέση ή υπάρχει ο κρυφός στόχος για κάτι ακόμα καλύτερο;

Αυτό που θέλουμε είναι να βλέπουμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Αρχικά, πρέπει να δούμε αν θα καταταγούμε τρίτοι ή τέταρτοι στην κανονική περίοδο, Από εκεί και πέρα, άμα κάνουμε μεγαλεπήβολα σχέδια, χάνουμε τους μικρούς στόχους. Το ζητούμενο είναι να περάσουμε τον πρώτο γύρο τον play off και στη συνέχεια να δούμε ποίον από τους δύο “μεγάλους” θα αντιμετωπίσουμε. Το σίγουρο είναι ότι θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό και θα δώσουμε και την ψυχή μας για την υπέρβαση.

Θεωρείς πως είναι εφικτό το σενάριο η ΑΕΚ να αρχίσει άμεσα να πρωταγωνιστεί και πάλι σε Ελλάδα και Ευρώπη;

Όπως είπα και πριν, οι βάσεις που έχει θέσει ο κ. Αγγελόπουλος είναι σωστές για να υλοποιηθεί το όραμά του για μια μεγάλη ΑΕΚ. Το θέμα της Ευρώπης είναι κάτι που θα μας απασχολήσει από του χρόνου, όταν και θα ξέρουμε αν θα αγωνιζόμαστε στην Euroleague ή στο Eurocup.

Δίνει έξτρα πίεση σε ένα παίχτη η φανέλα της ΑΕΚ;

Η φανέλα της ΑΕΚ, του Άρη, του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και του Πανιωνίου αποτελούν έξτρα κίνητρο. Όταν κάποιος αθλητής αγωνίζεται σε μια από αυτές τις ομάδες είναι κάτι το πολύ ωραίο και σημαντικό για την καριέρα του. Εγώ χαίρομαι που έχω κατορθώσει να αγωνιστώ στον Άρη, τον Πανιώνιο και τώρα στην ΑΕΚ. Είναι περισσότερο κίνητρο και λιγότερο άγχος, το να φοράς τη φανέλα της ΑΕΚ, γι’αυτό και προσπαθώ να αποδείξω καθημερινά ότι αξίζω να είμαι μέλος μιας τόσο μεγάλης ομάδας.

Τί πιστεύεις για τους φιλάθλους της ΑΕΚ, που έχουν από την αρχή αγκαλιάσει την ομάδα την φετινή περίοδο;

Οι φίλαθλοι μας βοηθάνε πάρα πολύ και αυτό το λένε όλα τα παιδιά, δεν είναι μυστικό. Φαίνεται κιόλας από το γεγονός ότι δίνουν το παρόν και στα μη εμπορικά παιχνίδια όπου μας βοηθάνε με τη φωνή τους. Για εμάς αυτό αποτελεί ένα έξτρα κίνητρο και σίγουρα αποτελεί και μια βοήθεια για να αποκτήσουμε την ώθηση που χρειαζόμαστε σε περιόδους που δεν παίζουμε καλά. Ο κόσμος της ΑΕΚ είναι μπασκετικός και έχοντας γνωρίσει τόσες επιτυχίες, θέλει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η ομάδα του να ξαναβρεθεί στην κορυφή. Αυτό που εμείς συνιστούμε στον κόσμο είναι η υπομονή, γιατί δεν γίνεται να φτάσουμε από τη μια στιγμή στην άλλη στην κορυφή. Πέρσι η ομάδα αγωνιζόταν στην Α2. Με σταθερά και μικρά βήματα πιστεύω ότι η επιθυμία του κόσμου θα γίνει πραγματικότητα.

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Πέρσι, κλήθηκες από τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Φώτη Κατσικάρη για την προετοιμασία ενόψει του Παγκόσμιου πρωταθλήματος. Η Εθνική τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί συνεχόμενες αποτυχίες στις οποίες δεν μας είχε συνηθίσει. Έχοντας ζήσει την ομάδα από “μέσα”, πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;

Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει προπονητές, παίχτες, υπάρχουν προβλήματα τραυματισμών, με αποτέλεσμα η Εθνική ποτέ να μην είναι τα τελευταία χρόνια πλήρης, όπως ήταν παλιά. Αυτό που πάει να γίνει τώρα με την έλευση του κ. Κατσικάρη είναι μια αλλαγή σελίδας, μια νέα αρχή για να ξαναφτάσει σιγά σιγά εκεί που της αξίζει: στην κορυφή και τα μετάλλια. Θεωρώ ότι ο κόουτς ξέρει απόλυτα τον τρόπο για να το κάνει αυτό και είναι ο πλέον κατάλληλος , γι’ αυτό και είμαι πολύ αισιόδοξος ότι θα επανέλθουμε στη θέση που μας αρμόζει.

Φαντάζομαι ένας μεγάλος στόχος είναι να επιλεχθείς στην τελική δωδεκάδα που θα αγωνιστεί στο φετινό Ευρωμπάσκετ. Τί κίνητρο μπορεί να δώσει σε έναν αθλητή η εκπλήρωση αυτού του ονείρου;

Η προεπιλογή των παιχτών που θα συμμετέχουν στην προετοιμασία θα αποφασιστεί το καλοκαίρι. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει στη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η ΑΕΚ και το πως θα εκπληρώσουμε τους στόχους που έχουμε θέσει ως ομάδα. Αν τυχόν έρθει αυτή η κλήση, πόσω μάλλον αυτό το καλοκαίρι, θα είναι μια τεράστια τιμή, -όπως θα ήταν για τον οποιοδήποτε- και θα δώσω όπως και πέρσι τον καλύτερό μου εαυτό για να φτάσω ένα βήμα παραπέρα.

Γινόμαστε εδώ και χρόνια μάρτυρες αλλεπάλληλων κρουσμάτων βίας. Πώς το αντιλαμβάνεσαι εσύ αυτό το φαινόμενο και πώς σε επηρεάζει;

Όλοι απευχόμαστε να υπάρχει βία και ρατσισμός στον αθλητισμό, φαινόμενα που εντοπίζονται σε πολλές χώρες και όχι μόνο στην Ελλάδα. Είδαμε για παράδειγμα τους πυροβολισμούς τις προάλλες στο πούλμαν της Φενέρμπαχτσε. Οι παίχτες δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι, παρά μόνο όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι στο γήπεδο. Δυστυχώς οι φίλαθλοι -ειδικά ομάδων που έχουν έχθρα μεταξύ τους- το βλέπουν διαφορετικά το θέμα και οδηγούμαστε σε λυπητερά κρούσματα βίας, από τα οποία έχουμε θρηνήσει και θύματα.

Πόσο δύσκολο είναι για ένα παίχτη να συγκεντρωθεί στο παιχνίδι του, όταν στις εξέδρες γίνονται επεισόδια;

Όταν βλέπεις τα επεισόδια στις εξέδρες να ξεφεύγουν, κάτι που έχει συμβεί αρκετές φορές, δεν γίνεται να μείνεις ανεπηρέαστος. Όταν κινδυνεύει η ζωή σου, είναι φυσιολογικό να μην μπορείς να συγκεντρωθείς στο παιχνίδι.

Πολλοί κατηγορούν τους αθλητές ότι δεν λειτουργούν ως πρότυπα για τη νεολαία. Εσύ τι μήνυμα έχεις να στείλεις στα νέα παιδιά;

Θέλω να πω, ότι ο αθλητισμός μπορεί να σε βοηθήσει και να ξεφύγεις από δυσάρεστες καταστάσεις όπως είναι τα ναρκωτικά. Βλέπουμε ότι πολλά παιδιά ασχολούνται υπερβολικά με βιντεοπαιχνίδια. Αυτές τις κακές συνήθειες ο αθλητισμός τις αφήνει στην άκρη.