Ο Ερίκ Αμπιντάλ, αποκάλυψε πως ο πρώην συμπαίκτης του στην Μπαρτσελόνα, Ντάνιελ Άλβες, προσφέρθηκε να γίνει δότης, ώστε να πραγματοποιηθεί η μεταμόσχευση συκωτιού που θα έσωζε τη ζωή αρχικά και στην συνέχεια την καριέρα του πρώτου.
Προφανώς, ο Άλβες δεν είναι γιατρός και δεν γνώριζε τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία για να γίνει κάτι τέτοιο. Ότι δηλαδή, δεν μπορεί ο καθένας να “δώσει” οποιοδήποτε όργανό του σε οποιονδήποτε, παρά μόνο αν υπάρχει συμβατότητα μεταξύ τους. Συνήθως οι περισσότερες πιθανότητες για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μεταξύ ανθρώπων που έχουν πρώτου βαθμού συγγένεια.
Αν αναλογιστεί κανείς το πόσο γενναιόδωρη ήταν αυτή η κίνηση πιθανόν να ανατριχιάσει. Αν ο Άλβες ήταν συμβατός δότης, στην καλύτερη περίπτωση θα έμενε εκτός αγωνιστικής δράσης για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να έχανε τη θέση του στην Μπαρτσελόνα και την εθνική Βραζιλίας και μπορεί να μην ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος παίκτης που ήταν παλιά. Μάλιστα, δεν μιλάμε για έναν παίχτη που βρίσκεται στη “δύση” της καριέρας του, αλλά για έναν ποδοσφαιριστή που έχει ακόμα τουλάχιστον τρία χρόνια “γεμάτων” σεζόν.
Όλα τα παραπάνω όμως, είναι λίγο πολύ αυτονόητα. Αυτό που πρέπει να κρατήσει κανείς από όλη αυτή την ιστορία είναι ένα. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας γονιός στο παιδί του, είναι να το εντάξει όσο το δυνατόν νωρίτερα σε ένα σωματείο ομαδικού αθλήματος.
Τα οφέλη είναι πολλαπλά ακόμα και αν ποτέ δεν κάνει επαγγελματική ή διεθνή καριέρα. Θα γνωρίσει ανθρώπους που μπορεί στο μέλλον να είναι ο κουμπάρος στον γάμο τους, ο νονός του παιδιού τους, ο καλύτερος τους φίλος για το υπόλοιπο της ζωή του, ή οτιδήποτε άλλο.
Προσωπικά, νιώθω πολύ τυχερός που ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία και για αρκετά χρόνια, γιατί αν δεν το είχα κάνει, δεν θα είχα γνωρίσει παραπάνω από τους μισούς ανθρώπους που μπορώ να αποκαλώ πραγματικούς φίλους.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η προσωπική μου περίπτωση δεν απέχει πολύ από αυτή των Αμπιντάλ και Άλβες. Αν δεν είχαν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, οι πιθανότητες να συναντηθούν θα ήταν σχεδόν μηδαμινές. Γάλλος ο ένας, Βραζιλιάνος ο άλλος.
Μετά όμως από αμέτρητες στιγμές χαράς αλλά και λύπης, μετά από σωματική και ψυχολογική φθορά, μετά από ταξίδια και αγώνες, μετά από αμέτρητες ώρες σε ξενοδοχεία και προπονήσεις φτάνεις στο σημείο τον συμπαίκτη σου να τον θεωρείς σαν αδερφό σου. Φτάνεις στο σημείο να θυσιάσεις ακόμα και την υγεία και την καριέρα σου. Γι’ αυτό λοιπόν ο ομαδικός αθλητισμός είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κανείς στο παιδί του. Γιατί του χαρίζει αδέρφια. Χωρίς εισαγωγικά…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.