“Το πρώτο βήμα για την πρόκρισή του στην συνέχεια του Κυπέλλου Ελλάδας θέλει να κάνει ο Ολυμπιακός απέναντι στον επικίνδυνο και φιλόδοξο ΠΑΣ στα Γιάννενα” ή “O επικίνδυνος και φιλόδοξος ΠΑΣ υποδέχεται τον Ολυμπιακό στα Γιάννενα για την πρώτη τους αναμέτρηση στο Κύπελλο Ελλάδας”;
Αν και το περιεχόμενο είναι το ίδιο η διατύπωση διαφέρει. Οι λέξεις έχουν διαφορετική σειρά, άρα και διαφορετική ιεράρχηση. Την πρώτη εκδοχή τη συναντάμε συχνά, στ’ αθλητικά έντυπα, σάιτ, αλλά και στις εκφωνήσεις είτε στο ραδιόφωνο, είτε στην τηλεόραση. Τη δεύτερη σχεδόν ποτέ. Ο «μικρός» μένει πάντα στη σκιά του “μεγάλου”, ακόμα κι αν έχει γίνει μεγαλύτερος από αυτόν. Μοιάζει με ηλεκτρονικό παιχνίδι όπου υπάρχουν ήρωες και αποστολές. Οι “μικρές” ομάδες περιορίζονται στο ρόλο της αποστολής και του εμπόδιου, ενώ οι ήρωες είναι πάντοτε συγκεκριμένοι, ακόμα κι αν βρίσκονται σε κατάσταση αποσύνθεσης, όπως είναι τώρα ΑΕΚ και Παναθηναϊκός.
Δεν πρόκειται για τακτική που δεν έχει εξήγηση. Τα μέσα, ιδίως σήμερα που δίνουν μάχη για την επιβίωση, στοχεύουν στην μεγαλύτερη δυνατή απήχηση, που θα μεταφράζεται στις καλύτερες δυνατές εμπορικές συμφωνίες με τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη. Ο ελληνικός ποδοσφαιρικός χάρτης είναι φτωχός σε ποικιλία, άρα και τα target group συγκεκριμένα.
Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν Αστέρα Τρίπολης εκτός Αρκαδίας; Όχι. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Δεν έχει σημασία ότι είναι δεύτερος, ούτε ότι παίζει την καλύτερη μπάλα μετά τον πρώτο Ολυμπιακό, έχει σημασία όμως ότι κόβει μόλις 2.232 εισιτήρια ανά αγώνα.
Στον Ολυμπιακό το Καραϊσκάκη φιλοξενεί σε κάθε ματς 17.662 άτομα, ακολουθεί ο ΠΑΟΚ (3ος) με 10.876, η ΑΕΚ (11η) με 9.333, ο Παναθηναϊκός (6oς) με 8.633, ο Αρης με 7.549 (15ος) και μετά πέφτουμε στα 2.000 πόδια. Τελευταία η Κέρκυρα με μόλις 553, που έχει μια λογική, μιας κι είναι τελευταία, χωρίς να έχει παρουσιάσει τίποτα το ιδιαίτερο αγωνιστικά. Σε ανάλογα επίπεδα κυμαίνονται τα νούμερα της τηλεθέασης. Το Παναθηναϊκός-Λεβαδειακός, είναι πάντα πιο ψηλά από το Λεβαδειακός ΠΑΣ Γιάννινα, ανεξαρτήτως του ότι το τελευταίο είναι ντέρμπι, μεταξύ δύο ομάδων που βρίσκονται υψηλότερα στη βαθμολογία από το τριφύλλι.
Οπαδοί από κούνια ή μήπως όχι;
Οι όροι επιβίωσης του σήμερα είναι αποτέλεσμα του χτες. Στην Ελλάδα, δεν γεννηθήκαμε ούτε βάζελοι, ούτε γάυροι, ούτε αεκτσήδες. Μάθαμε, όμως, στην πορεία να πηγαίνουμε με τους νικητές. Με αυτούς που κερδίζουν τίτλους, που δεν επιτρέπεται να χάσουν. Καλλιεργήθηκαν στρατοί και μάζες. Επικράτησε ο φανατισμός, που αλλοτρίωσε σταδιακά το προφίλ του κόσμου στο γήπεδο και παράλληλα απομάκρυνε οποιονδήποτε δεν σχετιζόταν μαζί του, μειώνοντας ραγδαία την προσέλευση.
Ως χώρος συνάθροισης όμως, κατόρθωσε να κρατήσει ένα σημαντικό στοιχείο. Τη συναναστροφή. Εξ’ ου και η πολιτικοποίηση. Η ευαισθητοποίηση για κοινωνικά ζητήματα, που πλέον μεταφράζεται σε δράσεις αλληλεγγύης και αντίστασης. Φυσικά υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, με την είσοδο της Χρυσής Αυγής, ενώ εξακολουθούμε να μιλάμε για πολύ χαμηλό αριθμό εισιτηρίων.
Τσακωμένοι με το marketing
Ακόμα κι όταν του δόθηκε η ευκαιρία, το ποδόσφαιρο μας δεν κατάφερε να βγει στην επιφάνεια. Οι καλές πορείες των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη, η κατάκτηση του Euro από την Εθνική και η διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, που έφεραν νέες εγκαταστάσεις κι υποδομές, δεν αποδείχτηκαν αρκετές.
Πριν λίγα χρόνια, ο Θοδωρής Παπαλουκάς παίκτης τότε του Ολυμπιακού στο μπάσκετ, είχε αναφέρει κάτι που πέρασε στα ψιλά. «Δεν έχουμε ιδέα από μαρκετινγκ». Κουβέντα που δεν βγήκε αβίαστα. Τo αντίθετο. Ο Παναθηναϊκός η πλέον επιτυχημένη ομάδα των τελευταίων 20 χρόνων με 6 ευρωπαϊκά, ανακάλυψε την μπουτίκ, μόλις πριν 4 άντε 5 χρόνια. Για να μην πάμε μακριά αν δει κανείς τις διαφημιστικές καμπάνιες της Εφές Πίλσεν, μπορεί να καταλάβει για ποιο λόγο αυτή τη στιγμή στην Τουρκία το χρήμα ρέει, οι αστέρες έρχονται ο ένας μετά τον άλλο και φυσικά δεν αργούν οι επιτυχίες. Μια δεκαετία πριν μοιάζαμε σαν δυο σταγόνες νερό…
Αυτός είναι κι ένας λόγος που παίκτες όπως ο Γκέκας βγάζουν το ψωμί τους σε μικρομεσαίες ομάδες των γειτόνων μας. Και δεν παίρνει μόνο, δίνει κιόλας. Γκολ με το τσουβάλι και ας βρίσκεται στη δύση της καριέρας του. Το γουστάρει και φαίνεται. Μ’ εξαίρεση τον Ολυμπιακό, καμία ομάδα δεν θα μπορούσε να καλύψει τις απαιτήσεις του. Όχι οικονομικές, αλλά ουσιαστικές. Το να παίζεις σε λακούβες, να μην πληρώνεσαι και να γίνεσαι πρωτοσέλιδο για μαλακίες δεν είναι ελκυστικό. Πώς να το κάνουμε;
6 ομάδες για 76 πρωταθλήματα!
Στη Γαλλία 30 διαφορετικές ομάδες έχουν κατακτήσει το πρωτάθλημα. Πέρυσι το πήρε για πρώτη φορά η Μονπελιέ, ενώ τις περισσότερες κατακτήσεις έχουν Σεντ Ετιέν και Μαρσέιγ (από 10 η κάθε μία). Μ’ εξαίρεση τις δύο αυτοκρατορίες, αυτή της Λυών, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και της Ρουμπέ στις αρχές του 20ου αιώνα, ο τίτλος αλλάζει συχνά χέρια. Aνάλογα είναι τα δεδομένα στην Αγγλία. Συνολικά 23 ομάδες έχουν κόψει πρώτες το νήμα, με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να μετρά τις περισσότερες κατακτήσεις, έχοντας 19, μία παραπάνω από τη Λίβερπουλ.
Στην Ιταλία έχουμε δει 16 ομάδες να ανοίγουν σαμπάνιες στο τέλος της σεζόν. Η πιο πλούσια τροπαιοθήκη ανήκει στη Γιουβέντους (28), ενώ έπονται Ιντερ και Μίλαν (18).
Μέχρι πέρυσι η Γερμανία ήταν στο ίδιο επίπεδο με τη Γαλλία, αλλά η ξέφρενη πορεία της Μονπελιέ, έβαλε μπροστά τους τρικολόρ. 29 είναι οι ομάδες που πάτησαν κορυφή, με την Μπάγερν Μονάχου να έχει κατακτήσει το γερμανικό Έβερεστ τις περισσότερες φορές (22).
Στην Ελλάδα έχουμε 6! Από τα 76 πρωταθλήματα 70 έχουν καταλήξει σε Ολυμπιακό (39), Παναθηναϊκό (20) και ΑΕΚ (11). Ακολουθούν ο Άρης με 3, ο ΠΑΟΚ με 2 και η Λάρισα είναι η μοναδική επαρχιακή ομάδα που έχει στεφθεί πρωταθλήτρια, το μακρινό 1988. Ακόμα και στην Σκωτία, των Σέλτικ και Ρέιντζερς, οι ομάδες που πήραν την κούπα είναι περισσότερες (11). Η Ισπανία επίσης δεν έχει μεγάλη ποικιλία. Μόλις 9 ομάδες έχουν πάρει την πρώτη θέση, μιλάμε όμως για άλλο επίπεδο…
Σε όλες τις χώρες που αναφέραμε παραπάνω τα γήπεδα γεμίζουν. Γεμίζουν ασφυκτικά, τουλάχιστον κατά κανόνα. Ο καθείς με τον τρόπο του έχει καταφέρει να πουλήσει το προϊόν του, κάνοντάς το ελκυστικό και ενδιαφέρον για τον θεατή. Δεν φταίνε μόνο τα κακά μας γήπεδα, ούτε οι τσουρουκάδες που κατά καιρούς κλωτσάνε το τόπι και τους στολίζουμε με γαλλικά.
Ο συνολικός μέσος όρος εισιτηρίων είναι κοντά στα 4.541 γιατί το άθλημα έχει γίνει βαρετό. Στα ηλεκτρονικά οι αποστολές σ’εξιτάρουν, σε κάνουν να κολλήσεις. Εδώ όμως βαλτώσαμε.
Μια απλή φράση λοιπόν, λιγάκι διαφορετική από αυτή που θα όριζε μία από τις πλέον βασικές αρχές της δημοσιογραφίας, αυτή της αντικειμενικής και καταγραφής του γεγονότος, εκτός κι αν μιλάμε για άρθρο γνώμης, όπου ο καθένας μπορεί να δείξει πόσο κόκκινος ή μπλε είναι, καθορίζει συνειδήσεις.
Αν όποτε κέρδιζε ο Αστέρας κέρδιζε τον Ολυμπιακό, ο τίτλος ήταν “μεγάλη νίκη για τον Άστερα, βήμα για τον τίτλο” ή “θρίαμβος του Αστέρα, εξασφαλίζει εισιτήριο για την Ευρώπη” και όχι “κακός εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός και ηττήθηκε από τον Αστέρα”, θα γινόταν το πρώτο βήμα για την αλλαγή νοοτροπίας. Που είναι και το πιο σημαντικό.
Οι φίλαθλοι θα μοιράζονταν, οι ομάδες θα είχαν ισχυρότερες βάσεις, άρα και και περισσότερες δυνατότητες για ανεύρεση πόρων και επενδυτών, καθώς θα είχε νόημα κάποιος να χώσει λεφτά στη Βέροια, από τη στιγμή που θα ψώνιζαν το μπλουζάκι της ακόμα και στη Ρόδο. Η αγορά θα κινούταν! Το πρωτάθλημα θα γινόταν απρόβλεπτο, περισσότερο ποιοτικό και άξιο λόγου.
Στο κάτω-κάτω θα μπορούσαμε και να το δοκιμάσουμε. Έχουμε πιάσει πάτο παντού! Οι ομάδες μας δεν είναι ανταγωνιστικές στην Ευρώπη, το πικ των εφημερίδων είναι στα 12.000 φύλλα πια, πολλά αθλητικά σάιτ έχουν κλείσει (sportnet, theplayer κτλ) και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να αισιοδοξούμε, από τη στιγμή που τα νέα ταλαντούχα φυντάνια, που θα μπορούσαν να ανεβάσουν το αγωνιστικό επίπεδο, μεταπηδούν στο εξωτερικό, όπου και κάνουν καριέρα.
Ο Κονέ για παράδειγμα έφυγε σαν κυνηγημένος, αλλά πλέον απολαμβάνει ημέρες δόξας, κάνοντας πράματα και θάματα με την Μπολόνια, ενώ το καλοκαίρι αν πιστέψουμε τα σενάρια που βγάζουν οι Ιταλοί, πάει Ίντερ! Έπειτα, θα είχαμε και λιγότερη γκρίνια. Στην Αγγλια το ’95 όταν το πήρε η Μπλάκμπερν, δεν πήγαν να λιντσάρουν οι οπαδοί τους παίκτες της Άρσεναλ ή της Λίβερπουλ. Ο Παναθηναϊκός θα είχε το δικαίωμα να μην πάρει το πρωτάθλημα, να κτίσει την ομάδα του και κάποια στιγμή να πάρει τα σκήπτρα από τον Πανιώνιο, τη Ξάνθη ή τον Πανσερραϊκό…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.