Πρέπει κάποιος να βγει υπεύθυνα και να δώσει τον ορισμό της οικονομικής κρίσης. Τι σημαίνει η φράση, η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομική κρίση;
Αν αναλύσει κανείς τις δύο λέξεις, το πρώτο και αυτονόητο συμπέρασμα που θα βγάλει, θα είναι πως οι πολίτες της χώρας αυτής, δεν έχουν χρήματα για να καλύψουν τις βιολογικές τους ανάγκες.
Μόνο έτσι όμως δεν είναι τα πράγματα. Ο Έλληνας πρώτα θα ικανοποιήσει την ανάγκη του για διασκέδαση και για ξεφάντωμα και αν του μείνουν λεφτά θα φάει κιόλας.
Μια «τυπική» μέρα ενός αργόσχολου
Σάββατο πρωί. Επειδή το πρόγραμμα της ημέρας αυτής, είναι βαρύ και το να μην κάνεις απολύτως τίποτα όλη την υπόλοιπη εβδομάδα είναι πολύ δύσκολο σπορ, ο αργόσχολος δεν ξυπνάει πριν από τις 12 γιατί δεν θα έχει δυνάμεις για τον… Γολγοθά που τον περιμένει.
Τώρα που έχει ανοίξει ο καιρός, πρώτη στάση είναι η παραλία. Για να φτάσεις σε κάποια από τις παραλίες της Αθήνας, ακόμα και αν μένεις στην Γλυφάδα, χρειάζεται να πάρεις το αμάξι σου και να πας. 1,70 ευρώ περίπου το λίτρο η βενζίνη.
Εκτός της βενζίνης, θα φας στην μάπα και την κίνηση μέχρι να φτάσεις. Θα πληρώσεις μια «συμβολική» (4 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση) είσοδο. Βάλε και κανέναν καφέ και ένα σαντουιτσάκι γιατί δεν πρόλαβες να φας σπίτι (θα έφευγε η παραλία) και έτοιμο το δεκάρικο πριν καν βρέξεις τα πόδια σου (χωρίς την βενζίνη).
Γυρνώντας από την παραλία δεν θα κάτσεις κάπου να τσιμπήσεις με την παρέα σου, ντροπή είναι. Έτσι είναι η μόδα. Εμείς θα ξεφύγουμε. Πάρε άλλα 10 στην καλύτερη στο κεφάλι.
Έφτασες σπίτι έκανες το μπάνιο σου, κοιμήθηκες και μια ώρα. Να μην πας για καφέ να δεις κανέναν άνθρωπο; Να πας. Άλλα 4 ευρώ (περίπου). Μετά τον καφέ σε πιάνει μια λιγούρα και θες κάτι γλυκό.
Τι είναι τώρα της μόδας; Παγωμένο γιαούρτι με γεύσεις και γαρνιτούρες (frozen yogurt). Αυτό θα φάμε. Έλα όμως που έχει 2 ευρώ τα 100 γραμμάρια. Να μην το δώσεις το 5ευρω σου να το ευχαριστηθείς;
Αφού φάγαμε και το γλυκό μας μπορούμε να αποσυρθούμε στο σπίτι μας πριν από το μεγάλο μπαμ. Όπου μεγάλο μπαμ, η έξοδος σε κάποιο από τα μεγάλα clubs της Παραλιακής.
Πριν από το μεγάλο μπαμ, δεν θα πιεις ένα ποτάκι στο μπαράκι της γειτονιάς σου που δουλεύει ο κολλητός σου και δεν μπορεί να σας ακολουθήσει; Κρίμα είναι το παιδί. Θα στεναχωρηθεί και θα έχει και τα δίκια του.
Κάπως έτσι έφτασε η μεγάλη ώρα. Μπήκαμε στο αμάξι και πάμε προς παραλία. Η κίνηση είναι από την γέφυρα του Ελληνικού μέχρι το φανάρι της Αμφιθέας, αλλά κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται. Ότι ώρα φτάσουμε.
Μόλις φτάσουμε, θα δώσουμε 5 ευρώ στον παρκαδόρο γιατί αν δεν το βάλουμε το αμάξι απέξω, θα πονέσουν τα πόδια μας. Ειδικότερα των αιθέριων υπάρξεων που θα φοράνε… γόβες στιλέτο.
Αν δεν έχουμε κάποιον γνωστό για να μπούμε με λίστα στο όνομα του θα δώσουμε άλλα 15 ευρώ, απλά και μόνο για να μας κάνουν την τιμή να δούμε το εσωτερικό του εκάστοτε μαγαζιού. Ουσιαστικά θα έχουμε πληρώσει 20 ευρώ ένα ποτό.
Αν πάλι είμαστε από τους «εκλεκτούς» και έχουμε κάποιον να μας «γλυτώσει» από τα 15 ευρώ της εισόδου, θα πρέπει να δώσουμε 10 ευρώ για ένα ποτό (… απολύτως λογικό). Αν πάλι θέλουμε τραπέζι με μπουκάλι θα πληρώσουμε 100 ευρώ τα 6 άτομα. Διαλέγεις και παίρνεις.
Ε και;
Αν ένας ξένος διάβαζε αυτό το κείμενο, γνωρίζοντας ότι η χώρα μας βρίσκεται σε περίοδο οικονομικής κρίσης τι θα σκεφτόταν; Λογικά κάτι τέτοιο: «Εντάξει. Αν δεν βγεις και μια μέρα την εβδομάδα να διασκεδάσεις, πώς να ζήσεις;»
Που να ήξερε όμως ότι η Παραλιακή δεν κινείται Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, ακόμα και κάποιες μέρες στην μέση της εβδομάδας. Όσο για τις καφετέριες, αυτές απλά δεν αδειάζουν ποτέ.
Για να μην παρεξηγηθώ, πρέπει να ομολογήσω ότι κάποια από αυτά που κατακρίνω παραπάνω, τα έχω κάνει και εγώ. Όχι όμως με την ίδια προκλητική συχνότητα που το κάνουν άλλοι συνομήλικοι μου.
Επίσης, σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαφορετικούς τρόπους διασκέδασης και τα παραπάνω δεν τους αφορούν. Δεν είναι ανάγκη να τους παίρνει και εκείνους η μπάλα.
Το θλιβερό όμως είναι, ότι ο «αργόσχολος» που ξοδεύει υπέρογκα ποσά (των γονιών του, καθώς ο ίδιος δεν έχει δουλέψει ποτέ) είναι η πλειοψηφία στις μέρες μας και όχι η μειοψηφία. Αν αυτό δεν αντιστραφεί γρήγορα, θα έρθουν ακόμα πιο δύσκολες μέρες και θα είναι αβάσταχτες για όλους μας.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.