Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές η εθνική μας πιθανόν να βρίσκεται εκτός συνέχειας Ευρωμπάσκετ, με τα σενάρια πρόκρισης να έχουν παραμείνει σενάρια και την απορία για το «ποιος να φταίει» να αιωρείται στον αέρα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει πάντοτε το εύκολο θύμα, ο προπονητής, μα ας αφήσουμε προς το παρόν αυτήν την κουβέντα.
Η εθνική μας (εάν δεν έχει ήδη αποκλειστεί) κρατιέται «ζωντανή» από μια λεπτή κλωστή, αυτή της νίκης της Ιταλίας επί της Ισπανίας, κάτι όχι ακριβώς ακατόρθωτο. Αποτελεί άποψη των περισσότερων πως η Ιταλία έχει ελάχιστες, αν όχι μηδαμινές, ελπίδες νίκης εναντίον της Ισπανίας, κάτι που το ξέρουν πολύ καλά οι γείτονες και, κατά τη γνώμη μου, θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο.
Κάπου εκεί τίθεται το θέμα της διαιτησίας, καθώς στην περίπτωση που κερδίσει η Ιταλία, η ομάδα που θα μείνει πίσω για να περάσει στα προημιτελικά η εθνική είναι η Ισπανία. Οι Ίβηρες, πέραν της συμπάθειας του κοινού, τα τελευταία χρόνια έχουν τη συμπάθεια και τον γκριζοφορεμένων κυρίων, οι οποίοι πιθανότατα δεν θα αφήσουν την αγαπημένη τους ομάδα εκτός συνέχειας Ευρωμπάσκετ.
Μένοντας σε επίπεδο θεωρίας και διαιτητικής ισονομίας, η Ιταλία έχει το σθένος και το συμφέρον να κοιτάξει στα μάτια την Ισπανία, ιδίως αν – και μετά την εξέλιξη των αγώνων έως τώρα – διατηρούν βλέψεις για μια θέση στο βάθρο. Κερδίζοντας την πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου «πετάνε» εκτός τον βασικότερο διεκδικητή του τίτλου και «κρατάνε» την Ελλάδα που αν και φαβορί, έχουν ήδη κερδίσει εύκολα μια φορά. Τίθενται αντιμέτωπα λοιπόν το διπλό συμφέρον της ιταλικής εθνικής ομάδας και το διπλό αβαντάζ (ποιότητα και πιθανή διαιτητική βοήθεια) της ισπανικής.
Φυσικά ακόμη και να επικρατήσει το διπλό συμφέρον, θα πρέπει και η εθνική μας να κάνει το καθήκον της και να κερδίσει την Κροατία. Κάποια χρόνια πιο πριν θα δίναμε ιδιαίτερη βάση σε αυτήν την αναμέτρηση, μα πλέον παρόλο που αυτή τη στιγμή φαίνεται παντοδύναμη η ομάδα της Κροατίας, η εθνική μας την έχει κερδίσει και όταν ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Περιττό να πούμε πως σε περίπτωση που χάσει και πάλι η εθνική μας κάθε σενάριο πάει στράφι. Τρίτο aspect απαραίτητο για την πρόκριση της εθνικής Ελλάδος είναι η αναμενόμενη – θεωρητικά – νίκη της οικοδέσποινας Σλοβενίας εναντίον της Φινλανδίας, της έκπληξης της διοργάνωσης που θα πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι της, γιατί, κακά τα ψέματα, κι αυτοί ελπίζουν σε ήττα της εθνικής μας και ήττα της Ισπανίας, για να πάρουν αυτοί το τελευταίο εισιτήριο για την επόμενη φάση.
Κάπως έτσι ολοκληρώνονται τα σενάρια πρόκρισης της εθνικής μας ομάδας, με κάθε άλλη πιθανότητα να την αφήνει εκτός συνέχειας και να την βάζει και σε μπελάδες για τις επόμενες διοργανώσεις, καθώς θα πρέπει να περάσει την ψυχοφθόρα διαδικασία των προκριματικών.
Το επόμενο θέμα μας, θεωρητικά, θα έπρεπε να είναι η αναζήτηση του φταίχτη, όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Θα μου επιτρέψετε όμως να μην κάνω κάποιο σχόλιο, προς το παρόν, τουλάχιστον όσο υπάρχει η περίπτωση να δούμε τον Αντρέα Τρινκιέρι και τους παίκτες του να φτάνουν στα προημιτελικά, ή ίσως και πιο πέρα. Μόνο μια παρατήρηση, αφού αναφέραμε τον Ιταλό, ο οποίος ουκ ολίγο πόλεμο έχει δεχθεί, αναίτια αν θέλετε τη γνώμη μου. Τόσο σαν προπονητής, όσο και σαν χαρακτήρας, είναι από τους πιο έμπιστους (το καλός είναι μια λέξη που δεν μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ σε τέτοιες περιπτώσεις) προπονητές που έχουν περάσει από τον πάγκο της εθνικής.
Κατά την προσωπική μου γνώμη πάντα, το μοναδικό του πρόβλημα είναι ότι δεν έχει καταφέρει να πειθαρχήσει τους Έλληνες παίκτες, με τον τρόπο που το είχε καταφέρει π.χ. ο Γιαννάκης. Ένας από τους λόγους λοιπόν που θα ήθελα να δω την ομάδα αυτή ψηλά είναι για τις… κωλοτούμπες όσων τώρα κρίνουν, έως βρίζουν θα έλεγα, τον Ιταλό.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε το παλιό σύνθημα (το οποίο βέβαια είχε βγει για τον μεγάλο Μάριο Μπόνι) «είναι τρελός ο Ιταλός», κάτι που ο Αντρέα Τρινκιέρι δεν ξεχνά να επιβεβαιώσει με κάθε ευκαιρία, χωρίς φυσικά να το επιδιώκει, το έχει το αίμα του! Ας περιμένουμε λοιπόν, κι ας έχουμε λίγη θετική ενέργεια, δεν θα είναι ούτε η πρώτη και, ελπίζω, ούτε η τελευταία φορά που θα φέρουμε τα πάνω κάτω και θα πάρουν φωτιά τα «σανδάλια με τις αερόσολες» της γνωστής διαφήμισης.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.