Περνώντας από ένα περίπτερο, ασυναίσθητα, σταμάτησα για να διαβάσω τα πρωτοσέλιδα των πολιτικών εφημερίδων. Τυχαία, ΤΑ ΝΕΑ ήταν δίπλα δίπλα με την ΑΥΓΗ. Διαβάζοντάς τα, ένιωσα είτε ότι δεν διάβαζα σωστά, είτε ότι είμαι πάρα πολύ χαζός.
ΤΑ ΝΕΑ: «Καρφιά Σουλτς για την Ρωσία, τον Καμμένο και τα λεφτά που δεν υπάρχουν», «Πρώτα τα μέτρα, μετά η στήριξη».
ΑΥΓΗ: «Σύμπτωση Σουλτς-Τσίπρα, κατά φοροδιαφυγής και διαπλοκής», «Τέλος στην προστασία των ολιγαρχών».
Και καλά για το τέλος στην προστασία των ολιγαρχών. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι δεν θα γίνουν κινήσεις για να συμβεί αυτό, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Πώς γίνεται όμως από τη μία να υπάρχει «σύμπτωση» και από την άλλη «Καρφιά» και «Νέα μέτρα»; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα δύο πρωτοσέλιδα δεν έχουν να κάνουν με το ίδιο θέμα, άρα μπορεί να ισχύουν και τα δύο.
Πόσο θεμιτό είναι όμως να εστιάζεις τον προβολέα σε αυτό που θέλεις εσύ να προβάλεις και όχι στην αντικειμενική αλήθεια; Πόσο θεμιτό είναι να προβάλεις που συμφωνεί η κυβέρνηση με την Ευρώπη, όταν είσαι «κυβερνητική» εφημερίδα και πόσο θεμιτό να κάνεις το αντίθετο όταν είσαι «εφημερίδα της αντιπολίτευσης»;
Προφανώς και δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που συμβαίνει αυτό, αλλά ο κάθε πολίτης που δεν είναι φανατικός οπαδός-ψηφοφόρος, κάποιας συγκεκριμένης παράταξης δεν δικαιούται μια αντικειμενική εφημερίδα, να λέει τα πράγματα όπως έχουν, χωρίς «οπαδικά γυαλιά»;
Ένιωσα σαν να διαβάζω τον «Γαύρο» και την «Πράσινη». Δεν διαφέρουν σε τίποτα πλέον οι πολιτικές, από τις αθλητικές, καθαρά οπαδικές εφημερίδες. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς για την κατάσταση αυτή είναι ότι είναι θλιβερό, αν όχι χυδαίο.
Ο οπαδός του Ολυμπιακού θα αγοράσει τον Γαύρο. Ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ θα αγοράζει την ΑΥΓΗ, ο Χρυσαυγίτης τον Στόχο και ο ψηφοφόρος του ΚΚΕ τον Ριζοσπάστη. Γιατί;
Για έναν και μόνο λόγο. Γιατί θα διαβάσει αυτά που θέλει να διαβάσει, θα δει τα πράγματα όπως θα ήθελε να είναι και όχι όπως είναι στην πραγματικότητα. Αυτοί είμαστε (με εμένα μέσα) και δεν πρόκειται να αλλάξουμε σύντομα.
Μέχρι να φτάσει η μέρα να αλλάξουμε, θα κατηγορούμε τους «άλλους» για τα δεινά της χώρας και θα πανηγυρίζουμε μόνο και μόνο επειδή το κόμμα που ψηφίσαμε κέρδισε τις εκλογές. Πριν καν δούμε αν αυτοί που ψηφίσαμε, κάνουν έστω και μισό από αυτά που μας υποσχέθηκαν προεκλογικά.
Μετά από κάθε διαδικασία εκλογών, κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Αυτοί που κερδίζουν πανηγυρίζουν. Ακόμα και κυβερνήσεις που «έπεσαν» πριν την ώρα τους, όταν κέρδιζαν τις εκλογές πανηγύριζαν, έχοντας την ψευδαίσθηση, πως μόνο που κέρδισαν, έλυσαν και όλα τα προβλήματα της χώρας. Από τους πολιτικούς το καταλαβαίνω. Αλλά για τον εκάστοτε ψηφοφόρο, κυρίως του επικρατούντος κόμματος, αυτό είναι λάθος. Έχει αποδειχθεί ουκ ολίγες φορές. Αρκετοί από αυτούς που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία στις προηγούμενες εκλογές και πανηγύριζαν, σε αυτές ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζήτημα είναι να πανηγυρίσει κάποια στιγμή και ο απλός πολίτης, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει. Όχι οποιοδήποτε κόμμα κερδίζει τις εκάστοτε εκλογές.
ΥΓ. Εκτός από τους πολιτικούς, έχουμε και τους δημοσιογράφους που μας αξίζουν
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.