Πώς ο Τοτσέ έγινε Σισέ

Οι ευχές των πρασίνων έπιασαν. Όχι όμως όπως περίμεναν.

Το ξεσκαρτάρισμα σε ένα προβληματικό ρόστερ επιβάλλεται. Αν τα οικονομικά, όπως στην περίπτωση του Παναθηναϊκού βρίσκονται σε αυτό το χάλι, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Αλαφούζο για το πλαφόν των 300.000 ευρώ στο κάθε συμβόλαιο. Από την άλλη, μπορεί να του προσάψει ότι το καλοκαίρι δεν έκανε καλό κουμάντο.

Διαφορετικά Μπουμσονγκ, Χριστοδουλόπουλος, Βύντρα, θα είχαν αποχωρήσει, ή θα υπέγραφαν συμβόλαια χαμηλότερων απολαβών και θα είχαν βρεθεί φθηνότεροι αντικαταστάτες ή θα είχαν προωθηθεί περισσότερα πιτσιρίκια από τις Ακαδημίες. Το κακό βέβαια για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ότι έπεσε έξω στους αρχικούς του υπολογισμούς. Αλλά στο ότι δεν υπάρχει σχέδιο. Μια ομάδα μπορεί να έχει αρχή μέση και τέλος, είτε έχει μπάτζετ με 5 εκατομμύρια ευρώ, είτε με 50. Διαφορετικής ποιότητας μεν, με μια λογική δομή δε.

Μετά τη συντριβή από τη Βέροια, βασικά στελέχη των πρασίνων στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα.  Ξαφνικά η μισή ομάδα έγινε ανεπαρκής. Μια εβδομάδα νωρίτερα ο Παναθηναϊκός ήταν… Panathinaikos. Η ηρωϊκή ήττα στο Λονδίνο, η καλή μπάλα και το απρόσμενο 22 με τον Ολυμπιακό, χάριζαν την αίσθηση ότι οι πράσινοι με τον Ρότσα στον πάγκο άλλαξαν σελίδα και αδικούνταν από τη βαθμολογική τους θέση.

Σπασμωδικές αντιδράσεις, προδίδουν απώτερους σκοπούς. Το νέο κύμα πανικού του Αλαφούζου, φανερώνει ότι κυνηγούσε την κατάλληλη αφορμή για περικοπές. Όλως τυχαίως οι παίκτες που ετοιμάζονται να κουνήσουν μαντήλι ή με τους οποίους γίνονται διαπραγματεύσεις για μείωση αποδοχών, είναι οι τελευταίοι των μοϊκανών. Όσοι πληρώνονται αδρά.

Το στόρι ξεκίνησε με τον Κατσουράνη, συνεχίζεται με τον Χριστοδουλόπουλο και μένει να δούμε αν θα ακολουθήσουν και άλλοι. Η ομάδα ξεγυμνώνεται. Θα μπορούσε όμως να το είχε αποφύγει, ακόμα κι αν απαλλασσόταν από όλα τα βαριά συμβόλαια.

Πιθανή αποχώρηση του Φορναρόλι, αφήνει την επίθεση μονάχα με τον Τοτσέ των 5 γκολ και των πολλαπλάσιων χαμένων ευκαιριών. Στον Παναθηναϊκό προτιμούν να κυνηγούν τον Ντε Βινσέντι, για χάρη του οποίου πρέπει να σκάσουν 100.000 ευρώ στον ΠΑΣ, ενώ θα μπορούσαν να κρατήσουν τον Πετρόπουλο. Δεν το έκαναν και πλέον η ΑΕΚ, η χειρότερη όλων των εποχών, έχει καλύτερες και μακράν περισσότερες επιθετικές λύσεις από το Τριφύλλι. Τέτοιες κινήσεις κάνουν ακόμα και το στόχο της πεντάδας να μοιάζει ακατόρθωτος.

Η ευχή έπιασε τόπο από την ανάποδη
Όταν είχε αποκτηθεί ο Τοτσέ στη θέση του Σισέ, στις πρώτες του κιόλας δηλώσεις ξεκαθάριζε ότι  δεν θα μπορούσε να προσφέρει όσα ο Γάλλος, για ευνόητους λόγους. Τα καλά του στατιστικά στην Καρταχένα άφηναν παρόλα αυτά ένα μικρό παραθυράκι ελπίδας. Οι ευχές έπιασαν τόπο. Ο Τοτσέ έγινε Σισέ. Αν κι όχι όπως θα ήθελαν στο Τριφύλλι.

Ο Τοτσέ δεν αποδείχτηκε μεγάλος γκολτζής. Απλώς έγινε το ίδιο απαραίτητος, ίσως και περισσότερο. Τις σεζόν 09/10 και 10/11 το τεχνικό επιτελείο ανησυχούσε μήπως τραυματιστεί ο Σισέ λόγω της έλλειψης ποιοτικών back up, πλέον ανησυχούν μήπως πάθει τίποτα ο Ισπανός λόγω απουσίας άλλων επιθετικών. Ο Σισέ βέβαια έκανε τη μισή ευκαιρία γκολ. Ο Τοτσέ χρειάζεται πέντε τετ α τετ γα να σκοράρει. Η διαφορά αυτή σε ατομικό επίπεδο, φανερώνει την τεράστια απόσταση που χωρίζει τον Παναθηναϊκό του τότε με αυτόν του τώρα σε όλα τα επίπεδα. Όπου φτωχός κι η μοίρα του. Το κακό όμως είναι ότι εκτός από χρήματα, στους πράσινους λείπει κι ένα σοβαρό πλάνο.