Έχουμε αναρωτηθεί γιατί οι μαθητές χαρακτηρίζουν το σχολείο βαρετό; Γιατί τα γυμνασιόπαιδα και τα λυκειόπαιδα το χαρακτηρίζουν “φυλακή”; Όχι, η απάντηση δεν είναι ότι πρόκειται για τεμπέληδες και “κακούς μαθητές”. Έχουμε αναρωτηθεί γιατί όταν ρωτάμε τα παιδιά ποιο μάθημα είναι το αγαπημένο τους εκείνα απαντούν: η “γυμναστική” και το “διάλειμμα”; Μα φυσικά γιατί το σχολείο είναι πράγματι βαρετό και κουραστικό, όπως άλλωστε θυμόμαστε όλοι από την σχολική μας εμπειρία.
Το σχολείο με την σημερινή του μορφή εστιάζει στη στείρα γνώση και την αποστήθιση. Οι φωτοτυπίες ξεκινούν από το νηπιαγωγείο ακόμη για να περιορίσουν την -πλούσια- φαντασία των παιδιών και να βάλουν σε καλούπια τον τρόπο σκέψης τους.
Πώς θα ήθελα λοιπόν να είναι το σχολείο που ονειρεύομαι;
Θα ήθελα να εστιάζει στη φαντασία και την δημιουργικότητα των παιδιών. Οι χώροι του θα ήθελα να είναι πολύχρωμοι. Οι αίθουσες μικρές και βολικές ώστε να μπορούν τα παιδιά να δουλεύουν σε ομάδες. Πολύχρωμα χαλιά και μαξιλάρες στα πατώματα. Τα παιδιά να κάθονται άνετα σε έναν κύκλο και να δουλεύουν “μαζί”.
Τα μαθήματα να προσεγγίζονται με βιωματικές μεθόδους. Η καθημερινότητα και οι εμπειρίες να “μπουν” στο σχολείο και όχι το σχολείο να είναι αποκομμένο από αυτή.
Η δημιουργία επίσης ποικίλων αιθουσών, όπου τα παιδιά θα μπορούν να μαθαίνουν, να εκτονώνονται δημιουργικά και να συνεργάζονται. Για παράδειγμα, φαντάζομαι το δημιουργικό εργαστήρι. Σε αυτό το χώρο θα μπορούσαν να υπάρχουν πάγκοι και ράφια. Τα ράφια θα ήταν εξοπλισμένα με μπογιές, χρώματα, υλικά για δημιουργία. Ζωγραφική, γλυπτική, αγγειοπλαστική. Η επόμενη αίθουσα θα μπορούσε να είναι η αίθουσα της συζήτησης. Εκεί οι μαθητές μαζί με έναν εκπαιδευμένο δάσκαλο σε θέματα συμβουλευτικής και ψυχολογίας θα μπορούσαν να συζητούν προβληματισμούς, σκέψεις και απόψεις για οποιοδήποτε θέμα θα πρότεινε κάποιος.
Επιπρόσθετα, θα μπορούσαν να υπάρχουν χώροι ψυχαγωγίας που οξύνουν την κριτική σκέψη. Παιχνίδια στρατηγικής, επιτραπέζια, ακόμη και ηλεκτρονικά παιχνίδια που βοηθούν κάποιον ώστε να γίνεται εφευρετικός, ευέλικτος και ικανός να επιλύει προβλήματα και δυσκολίες.
Τα μαθήματα των θετικών επιστημών θα μπορούσαν να γίνονται αποκλειστικά και μόνο με πειράματα και βιωματικούς τρόπους. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά θα μπορούσαν να κατανοήσουν στην πράξη, οτιδήποτε συμβαίνει και αυτό θα τους έδινε την δυνατότητα να μπορούν να περιγράψουν αλλά και να ανταποκριθούν σε θεωρητικό επίπεδο. Εργαστήρια φυσικής, χημείας και βιολογίας. Πειράματα και τεκμηρίωση όσων λέει η θεωρία.
Η γλώσσα-έκθεση, λογοτεχνία θα μπορούσαν να έχουν έναν ελεύθερο τρόπο διδασκαλίας και ανάλυσης. Τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους τους, θα μπορούσαν να δουλεύουν σε ομάδες και με την μέθοδο διαφόρων project να παρουσιάζουν, να ψάχνουν, να αναλύουν, ακόμη και να γράφουν τα ίδια κείμενα και ποιήματα. Αυτά τα μαθήματα είναι πολύ υποκειμενικά για να θεωρούνται αντικειμενικά από το Υπουργείο Παιδείας. Αν λάβει κανείς υπόψιν την εποχή που γράφτηκε κάτι μπορεί να το αναλύσει ως ένα σημείο ανάλογα με τις επιρροές του εκάστοτε ποιητή ή συγγραφέα της κάθε εποχής. Από ΄κει και πέρα το “τι ήθελε να πει ο ποιητής ή συγγραφέας” δεν νομίζω να μπορεί να το πει κανείς με σιγουριά, καθώς πρόκειται για ερεθίσματα πολύ προσωπικά και ορισμένες φορές “τυχαία” ώστε να τους προδίδουμε συγκεκριμένη χροιά. Οι αφηγήσεις παραμυθιών, κειμένων και ποιημάτων θα έπρεπε να γίνονται με τρόπο όπου θα δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να “κρατάει” αυτό που πιστεύει ή αυτό που του κέντρισε το ενδιαφέρον. Η σύσταση ομάδας ενημέρωσης του σχολείου με μορφή εφημερίδας, ηλεκτρονικής εφημερίδας, περιοδικού και διαφόρων στηλών πχ. μουσική, θέατρο, αθλήματα, χόμπι και οτιδήποτε ενδιαφέρει κάποιον μαθητή. Τα παιδιά ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους θα μπορούσαν να έχουν δικές τους στήλες και να “ανεβάζουν” άρθρα και να τυπώνουν εφημερίδες. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να μάθουν να χρησιμοποιούν “σωστά” την γλώσσα, την έκφραση και να κατακτούν το γραπτό λόγο.
Κάτι ακόμα που θα ήθελα να περιλαμβάνει ένα “διαφορετικό σχολείο” θα ήταν πολλές ουσιαστικές επισκέψεις σε χώρους που θα προσφέρουν στα παιδιά γνώση αλλά και ερεθίσματα. Μουσεία με ενεργή συμμετοχή των παιδιών (μουσεία συναισθημάτων, μουσεία τέχνης και ιστορικά μουσεία). Επισκέψεις σε χώρους εργασίας (να γνωρίσουν από κοντά τα επαγγέλματα), σε αθλητικά κέντρα, σε χώρους ψυχαγωγίας.
Δημιουργία θεατρικών ομάδων από τους μαθητές σε συνεργασία με τους δασκάλους μέσα στα σχολεία. Θέατρα σκιών, κουκλοθέατρα και οτιδήποτε ενδιαφέρει κάποιον. Χώροι μουσικής, μουσικά όργανα, ποικιλία ειδών μουσικής. Ιστορική ανασκόπηση σχετικά με την μουσική και τα είδη της. Δυνατότητα χαλάρωσης και συγκέντρωσης με την μουσική.
Χώροι όπου τα παιδιά θα μπορούν να πραγματοποιούν τα χόμπι τους, skate, ποδήλατο, παρκούρ, γκράφιτι και οτιδήποτε βρίσκεται στο επίκεντρο ενδιαφέροντος των νέων.
Η δυνατότητα ώστε το σχολείο να αλληλεπιδρά και να είναι ανοιχτό στην κοινωνία και στους γονείς. Δράσεις, συμμετοχή και συνεργασία όλων (γονέων-μαθητών-δασκάλων).
Κατάργηση των ειδικών σχολείων και συνύπαρξη. Σε αυτό το κομμάτι σημαντικό ρόλο θα παίξει η ουσιώδης ενταξιακή εκπαίδευση. Η αποδοχή και η συνύπαρξη πρέπει να είναι πρωταρχικός στόχος ενός “νέου σχολείου” που θα στοχεύει στην κατάκτηση αξιών και στην καταπολέμηση στερεοτύπων, ταμπού και απαρχαιωμένων αντιλήψεων.
Πριν κλείσω, δεν θα μπορούσα να παραλείψω την σημασία του παιχνιδιού. Αυτό το σχολείο που ονειρεύομαι θα ήθελα να δίνει την δυνατότητα στα παιδιά να παίζουν και να χρησιμοποιούν την μυθοπλασία στο έπακρο. Η σημασία του παιχνιδιού στην ανάπτυξη του παιδιού είναι τεράστια.
Όλα αυτά τα αναφέρω ενδεικτικά. Ο στόχος όσων λέω είναι η ύπαρξη ενός όμορφου, πολύχρωμου, προσεγμένου, φιλικού και “ζεστού” χώρου. Ενός χώρου που θα απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και θα μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες, τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους. Ενός σχολείου που θα προάγει την συναισθηματική νοημοσύνη. Ενός σχολείου που θα απευθύνεται σε όλους χωρίς εξαιρέσεις, διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Χρώματα, φαντασία, συνεργασία, ομαδικότητα και ισότιμες σχέσεις σε ένα σχολείο που θα προάγει αξίες συνεργασίας και αποδοχής και όχι ανταγωνισμό και αποστήθιση.
Ένα σχολείο που δεν θα έχει φωτοτυπίες και καλούπια.
Ένα σχολείο που οι μαθητές δεν θα βαριούνται αλλά θα επιδιώκουν να πάνε. Αυτό το σχολείο ονειρεύομαι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.