Στο άκουσμα της εκτέλεσης του 29χρονου Παλαιστίνιου Ιμπραήμ Αμπού Τουράγια με μια σφαίρα στο κεφάλι από ισραηλινές δυνάμεις, ο κόσμος πάγωσε. Έμεινε μετέωρος, με μια αίσθηση κενού, σαν πληγή που χαίνει, σαν στόμα που χάσκει, σαν μάτια ανοιχτά που δεν βλέπουν πια…
Πρώτη φορά είναι που σκοτώνεται κάποιος Παλαιστίνιος; Όχι, αλίμονο, αυτό είναι ρουτίνα εδώ και δεκαετίες πλέον. Μόνο που ο Ιμπραήμ Αμπού Τουράγια ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση. Ο άνθρωπος ήταν πάνω σε αναπηρικό αμαξίδιο. Δίχως πόδια από το 2008 που τα είχε χάσει σε έναν βομβαρδισμό. Τι να κάνουν κι οι ισραηλινοί στρατιώτες; Αφού δεν μπορούσαν να τον πυροβολήσουν στα πόδια… τον σημάδεψαν κατευθείαν στο κεφάλι.
Ο ισραηλινός στρατός αρνήθηκε να σχολιάσει τον θάνατο του Αμπού Τουράγια. Περιορίστηκε να αναφέρει ότι άνδρες του έκαναν χρήση μέσων καταστολής ταραχών και πυροβόλησαν επιλεκτικά, εναντίον των πιο βίαιων στοιχείων. Μετά το πρώτο σοκ, το κύμα οργής και αγανάκτησης ξεχείλισε στα κοινωνικά δίκτυα. Πολλοί χρήστες σχολίασαν: «βίαιο στοιχείο ένας άνθρωπος καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο»;
Λάθος κατεύθυνση. Δεν είναι εκεί το θέμα. Δεν του αξίζει κιόλας η αντιμετώπιση αυτή του Ιμπραήμ. Ο αξιοπρεπής τρόπος που ζούσε [δούλευε σκληρά και δήλωνε: «Μην κοιτάτε το ανάπηρο σώμα μου, δείτε πόσο καλή δουλειά κάνω!»] και ο τρόπος που αντιλαμβανόταν τη ζωή, δεν σου επέτρεπε να νιώσεις οίκτο. Μόνο σεβασμό.
Εξάλλου, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος είναι στο αμαξίδιο δεν τον κάνει απαραίτητα λιγότερο βίαιο. [Θυμηθείτε την υπόθεση Πιστόριους, δίχως πόδια αλλά με μεγάλο απόθεμα βίας, δολοφόνησε άγρια την αρραβωνιαστικιά του]. Αν πάλι είναι κανείς αγωνιστής, το αμαξίδιο δεν μπορεί να τον κάνει λιγότερο αγωνιστή [δείτε τους γίγαντες -Παραολυμπιονίκες]. Δύο μέρες πριν από τη δολοφονία του, ο Ιμπραήμ Αμπού Τουράγια δήλωνε: «Αυτή η γη είναι η γη μας, δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε…» κι ας μην είχε πόδια να την πατήσει.
Πόσο επικίνδυνος ήταν ο Ιμπραήμ Αμπού Τουράγια; Ο άνθρωπος ήταν ήδη ένας ήρωας για τον λαό του. Ένα ζωντανό σύμβολο πάνω στο αμαξίδιο. Σύμβολο αξιοπρέπειας και θέλησης για ζωή. Από παιδί, είχε ήδη τραυματιστεί τέσσερις φορές, ακρωτηριάστηκε, αλλά η αγωνιστικότητά του δεν λογάριαζε αναπηρία.
Σκαρφάλωνε για να κατεβάσει την ισραηλινή σημαία, έκανε δηλώσεις στην κάμερα με φόντο το αμαξίδιό του, κατέβαινε πρώτος στις διαδηλώσεις. Θα μπορούσε να ξεσηκώνει διαρκώς τον λαό του σε εξέγερση. Όσο ο παλαιστινιακός λαός θα είχε λόγο να ξεσηκωθεί, ο Ιμπραήμ στο αμαξίδιο θα μπορούσε να αποτελεί πηγή έμπνευσης: «Αφού μπορεί ο Ιμπραήμ δίχως πόδια, μπορώ κι εγώ!»
Καθόλου τυχαία δεν πυροβολήθηκε στο κεφάλι, εκτελέστηκε. Η ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού άλλωστε, το εξηγεί: ε-πι-λε-κτι-κά! Μόνο που ο Ισραηλινός στρατός [και κάθε στρατός] θα έπρεπε να θυμάται ότι τα σύμβολα δεν σκοτώνονται με σφαίρες. Ακόμη κι αν αυτές πετυχαίνουν το κεφάλι.
Το θέμα είναι να έρθει μία μέρα που οι παλαιστίνιοι [και όλοι οι λαοί του κόσμου] να μην χρειάζονται πια τέτοια σύμβολα.
Πηγή: TVXS
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.