Ένα κόμμα που δεν θέλει να λέγεται κόμμα, μέλη που δεν θέλουν να λέγονται μέλη και ένας αρχηγός που δεν θέλει να λέγεται αρχηγός. Ή αλλιώς το “Ποτάμι” του Σταύρου Θεοδωράκη.
Το ιδρυτικό συνέδριο του “Ποταμιού” είναι γεγονός. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, φίλοι, μέλη και υποστηρικτές του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη, παρευρέθηκαν στο τεχνολογικό πάρκο του Λαυρίου για να συμμετάσχουν στις διαδικασίες ανάδειξης αρχηγού, Κεντρικής Επιτροπής και Καταστατικού για το νέο κόμμα.
Το “νέο” βέβαια της υπόθεσης, αλλά και η φρεσκάδα που ο Σταύρος Θεοδωράκης θέλει όλο αυτό το διάστημα να προσδώσει στο δημιούργημά του, έχουν ποικίλες ερμηνείες και αρκετές προεκτάσεις. Η έλλειψη θέσεων και προγράμματος, για την οποία τόσο κατηγορήθηκε ο ιδρυτής του κόμματος, βρέθηκε στο επίκεντρο του συνεδρίου, προκειμένου να φύγει η “ρετσινιά” του λίγο απ’ όλα.
Ο τρόπος βέβαια που αυτό έγινε δεν θυμίζει σε τίποτα εσωκομματική διαδικασία, αλλά παραπέμπει περισσότερο σε κουπόνι συστήματος, όπου το 1-2-x καθορίζει τις θέσεις του κόμματος. Το όνομα της διαδικασίας “Dotmocracy”, με σαφείς αναφορές σε γνωστό ντοκιμαντέρ και κύριο χαρακτηριστικό τη λέξη dot, δηλαδή τελεία. Έτσι λοιπόν οι 466 σύνεδροι του Ποταμιού, έβαλαν 11.341 τελίτσες στα χαρτιά που είχαν μπροστά τους και καλούνταν να απαντήσουν σε ερωτήσεις με τις εξής τρεις επιλογές. Συμφωνώ, διαφωνώ, δεν γνωρίζω δεν απαντώ.
Η κλίμακα από το 1 έως το 10 ώστε πέρα από το συμφωνώ-διαφωνώ, να διαφανούν και ποιοτικά χαρακτηριστικά της έρευνας αυτής, δεν φαίνεται να απασχόλησε ιδιαίτερα το επιτελείο του Σταύρου Θεοδωράκη και έτσι οι ενδιαφερόμενοι περιορίστηκαν στο δημοψηφισματικού τύπου “ναι ή όχι”, για να μάθουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων είναι υπέρ της πλήρους απελευθέρωσης του ωραρίου των καταστημάτων, αλλά και της χρηματοδότησης κρατικών πανεπιστημίων από επιχειρήσεις και ιδιωτικούς φορείς.
Οι “πρωτοτυπίες” συνεχίστηκαν και ως προς τον τρόπο διατύπωσης των ιδιοτήτων φίλων και μελών, οι οποίοι δεν θα λέγονται μέλη, αλλά εθελοντές -και όπως φαίνεται θα παραπέμπουν σε ΜΚΟ ή θα θυμίζουν εργοδότες που δηλώνουν σαν εθελοντές τους πρακτικάριους, ώστε να μην τους πληρώνουν. Και ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης όμως, θέλοντας να μη θυμίσει σε τίποτα τον πατροπαράδοτο τρόπο λειτουργίας των κομμάτων, ανέλαβε τον τίτλο του “Επικεφαλής” και όχι αυτόν του αρχηγού.
Υπό άλλες συνθήκες η απόφαση αυτή θα μπορούσε όντως να θεωρηθεί ως ευχάριστη πρωτοτυπία -αν και ο τίτλος λίγη σημασία έχει- ωστόσο η διατύπωση στο καταστατικό ότι οι υποψήφιοι του κόμματος θα προτείνονται στη βάση, θα εγκρίνονται από μία επιτροπή, η οποία στη συνέχεια θα παραπέμπει σε άλλη επιτροπή και στη συνέχεια θα τίθεται “υπόψη του προέδρου” μάλλον σε καθαρά αρχηγικό κόμμα παραπέμπει, παρά σε αυτό που θα ήθελε ο Σταύρος Θεοδωράκης να περάσει στους ψηφοφόρους του.
Το ακομμάτιστος, φρέσκος, άφθαρτος ακούγονται πολύ όμορφα στα αυτιά των πολιτών, ωστόσο όσο κι αν θέλει ο Σταύρος Θεοδωράκης να μας πείσει ότι το κόμμα του δεν είναι κόμμα, αλλά κάτι άλλο, τα μέλη του δεν είναι μέλη, αλλά κάτι άλλο και ο ίδιος δεν είναι ο απόλυτος αρχηγός μέσα στον νεοϊδρυθέντα σχηματισμό, αλλά κάτι άλλο, θα πρέπει να υπερβεί τους ευφάνταστους και εύηχους χαρακτηρισμούς αλλά και το πώς θα ονομάζεται το κείμενο θέσεων και να εξηγήσει τι αυτό προβλέπει για μία σειρά από καίρια ζητήματα. Ξεκινώντας για παράδειγμα από το δάνειο 98εκ. ευρώ στον πρώην εργοδότη του.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.