Ο Προκόπης Παυλόπουλος προτάθηκε από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το όνομα του πρώην βουλευτή και υπουργού και νυν στελέχους της Νέας Δημοκρατίας προκάλεσε στην καλύτερη περίπτωση αμηχανία, στη χειρότερη δε, απογοήτευση, θυμό σε όσους μπορούν να θυμηθούν τα έργα και τις ημέρες του στα πολιτικά πράγματα. Σχεδόν σε όλα τα χρόνια μετά την Μεταπολίτευση διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σε κυβερνητικές θέσεις και θέσεις ευθύνης, υπηρετώντας πόστα στα οποία έδειξε πλείστη ανευθυνότητα.
Χρήσιμο είναι πριν απ΄ όλα να θυμηθούμε ποιος είναι ο νέος -κατά πάσα πιθανότητα- Πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας.
Ξεκινώντας από το 1974, διετέλεσε Γραμματέας του πρώτου Προέδρου της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας Μιχάλη Στασινόπουλου. Την περίοδο 1989-1990 διετέλεσε Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ζολώτα, ενώ τον Σεπτέμβριο του 1995 ανέλαβε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Ν.Δ., Μιλτιάδη Έβερτ. Το 1996 εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Επικρατείας και ανέλαβε Εκπρόσωπος Τύπου και Ενημέρωσης της Ν.Δ. Από τον Μάρτιο του 2004 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2007 ήταν Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.
Από το Σεπτέμβριο του 2007 μέχρι και τον Οκτώβριο του 2009 ήταν Υπουργός Εσωτερικών, στο νέο υπουργείο που δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που βρίσκεται πολύ κοντά στον Κώστα Καραμανλή, “στοχοποιώντας” κατά καιρούς τη σημερινή ηγεσία του κόμματος και τον Αντώνη Σαμαρά.
Οι τίτλοι του πάμπολλοι, όπως και διάφορες παραδοχές δεξιά και αριστερά για το επιστημονικό του υπόβαθρο, το σεβαστό βιογραφικό του ως νομικός και συνταγματολόγος. Πολιτικά, όμως, οι ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί ολοκληρώνουν το προφίλ του δίνοντάς του ουσία, μιας και αποτελεί ένα από τα πρόσωπα του «παλιού”, διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που κανείς δεν θέλει πια να θυμάται και διακηρύττει -μη πειστικά πλέον, με τέτοιες επιλογές- πως θέλει να “γκρεμίσει” ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Ο όρος “γαλάζια συνέντευξη” καθιερώθηκε για να χαρακτηρίσει το έργο του ως Υπουργός Εσωτερικών, όταν παραβλέποντας και απαξιώνοντας τον ΑΣΕΠ και κάθε προβλεπόμενη διαδικασία πρόσληψης στο δημόσιο τομέα, διόρισε πλήθος υπαλλήλων προκαλώντας αντιδράσεις για τη μεγέθυνσή του. Μάλιστα, ο στενός συνεργάτης του, κ. Χούπης, εμπλέκεται στο σκάνδαλο των προσλήψεων εκτός ΑΣΕΠ στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Τον Ιούνιο του 2005, ως υπουργός Εσωτερικών αλλάζει ελαφρώς προηγούμενο νόμο σχετικά με την παραχώρηση των 43 στρεμμάτων του ΟΕΚ (σ.σ. Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας) στην εταιρεία Lamda του Ομίλου Λάτση, στα πλαίσια των σκανδαλωδών παραχωρήσεων και παρατυπιών των ελληνικών κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ στον γνωστό επιχειρηματία για το χτίσιμο του “Mall of Athens”. Βάσει του νέου νόμου, ο ΟΕΚ παραχωρεί την έκταση των 43 στρεμμάτων στη Lamda για να χτιστεί το Mall, και επιπλέον ο τότε υπουργός Απασχόλησης (εποπτεύων του ΟΕΚ), Π. Παναγιωτόπουλος, απαλλάσσεται από την ευθύνη.
Δυσκολεύεται κανείς να ξεχάσει το ρόλο του ως Υπουργός Δημόσιας Τάξης το θλιβερό Δεκέμβριο του 2008, όταν δολοφονήθηκε από την αστυνομία ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Μετά από μια προσχηματική παραίτηση “για λόγους ευθιξίας”, η οποία δεν έγινε δεκτή από τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, την ένταση στους δρόμους της Αθήνας και άλλων ελληνικών πόλεων τις ημέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία, με εκτεταμένα επεισόδια και σκηνές βίας, που τροφοδότησαν με τη σειρά τους οι αστυνομικές δυνάμεις.
Η κρατική και η αστυνομική αυθαιρεσία των ημερών γνώρισε τα υψηλότερα όρια της πριν την εγκληματική δραστηριότητα. Διαδηλωτές και δημοσιογράφοι έπεσαν θύματα βίας από κουκουλοφόρους διαδηλωτές αλλά και από αστυνομικούς, ενώ αντιδράσεις προκάλεσαν φωτογραφίες και βίντεο που δημοσιεύθηκαν με αστυνομικούς να προτάσσουν τα όπλα τους, ακόμη και να τα χρησιμοποιούν ρίχνοντας βολές στον αέρα, ενέργειες που είχαν ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό δικογραφίας έναντι τουλάχιστον δύο αστυνομικών. Ντοκουμέντα που είδαν τότε το φως της δημοσιότητας φανέρωσαν την ευθεία σύνδεση κουκουλοφόρων που προκαλούσαν ένταση και επεισόδια με κόλπους της αστυνομίας, κάτι που διαψεύστηκε από το Υπουργείο, λίγα χρόνια όμως μετά γίνεται πλέον αντιληπτό από όλο και περισσότερους.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν έλειπε από άλλη μια μελανή “σελίδα” της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας, ως παρών στην επίθεση του χρυσαυγίτη Ηλία Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη, στην τηλεοπτική εκπομπή του ΑΝΤ1. Η αντίδρασή του, να μην κάνει απολύτως τίποτα εξακολουθώντας να κάθεται στη θέση του δίχως να αντιδράσει ούτε λεκτικά, πρώτα στη ρίψη νερού στην υποψήφια βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Ρένα Δούρου, που καθόταν ακριβώς δίπλα του, όσο και στη συνέχεια όταν ο υπόδικος σήμερα βουλευτής της Χρυσής Αυγής χειροδίκησε επανειλημμένα εις βάρος της κ. Κανέλλη, προκάλεσε αλγεινή εντύπωση σε όλους όσους παρακολούθησαν το σοκαριστικό σκηνικό. Λόγω αυτής της συμπεριφοράς δεν έλειψαν τα χιουμοριστικά σχόλια, σύμφωνα με τα οποία δήλωνε: «Δεν σηκώθηκα από την καρέκλα μου όταν ο Κασιδιάρης επιτέθηκε με μπουνιές στην Λιάνα Κανέλλη, γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τη δύναμή μου και φοβήθηκα πως, αν σηκωνόμουν όρθιος, θα τον σκότωνα»…
Σε καμία περίπτωση η ανάδειξη ενός εκ των φαυλότερων πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας από ένα αριστερό κόμμα δεν μπορεί να αποτελεί δείγμα προόδου και “εξυγίανσης” ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η Αριστερά να βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό της, δίνοντας συγχωροχάρτι σε έναν άνθρωπο που “χαρακτηρίζει” το πελατειακό κράτος, την ανυπαρξία θετικής επιρροής, την παράβλεψη θεσμών και νόμων, τη διαπλοκή και τη βία της αστυνομίας και των σκοτεινών υπηρεσιών της.
Ακόμη και αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α χρησιμοποίησε το όνομα του επικρατέστερου μέχρι σήμερα το πρωί Δημήτρη Αβραμόπουλου, την αντικατάσταση του οποίου στη θέση του Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν επιθυμούσε με τίποτα ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως “χαρτί” στην ευρύτερη διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης, η επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου θυμίζει σε όλους μια εκδοχή της ελληνικής Δημοκρατίας που όλοι όσοι δραστηριοποιούνται στην Αριστερά θέλουν να ξεχάσουν…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.