Γεννιόμαστε μισοί. Γεννιόμαστε μισοί όχι γιατί αποτελούμε ημιτελείς υπάρξεις αλλά μάλλον γιατί έχουμε ανάγκη τους άλλους για να ολοκληρωθούμε. Αυτό το γνωρίζουμε εξ’ αρχής γ αυτό και νιώθουμε την ανάγκη να δημιουργούμε οποιουδήποτε τύπου συναισθηματικούς δεσμούς με άλλους ανθρώπους.
Έχουμε ανάγκη κάποιος άλλος περά από εμάς να μας επιβεβαιώνει, να επιβεβαιώνει την δυναμική και την ορθότητα του δικού μας μισού. Γεννιόμαστε με το αίσθημα της «ημιτέλειας>» για να ολοκληρωθούμε μέσα από τα μάτια τον άλλων. Γεννιόμαστε σε μια κοινωνία όπου η αλήθεια ταυτίζεται με το παράλογο, η μεταμφίεση και η παραπλάνηση αποτελούν φαινόμενα συνήθη και αποδεκτά. Σ’ αυτή την κοινωνία νιώθουμε την ανάγκη να μεταμφιεστούμε για να επιβιώσουμε.
Μεταμφιεζόμαστε γιατί φοβόμαστε να μεταμορφωθούμε, γιατί είναι πιο εύκολο να κρύψουμε αυτό που είμαστε αληθινά προκειμένου να γίνουμε κοινωνικά αποδεκτοί παρά να καταδικαστούμε κοινωνικά επειδή είμαστε αληθινοί. Ίσως μεταμφιεζόμαστε γιατί έχουμε ταυτίσει την επίδειξη με την απόδειξη. Θέλουμε να επιδείξουμε τον εαυτό μας στους άλλους ή μήπως σε εμάς τους ίδιους; Και πόσο αληθινός είναι όμως ο εαυτός που επιδεικνύουμε;
Παίρνουμε υπνωτικά, πίνουμε αλκοόλ, κάνουμε ψυχανάλυση και ξεσπάμε βίαια όταν μένουμε μόνοι και όλα αυτά για να μην αντικρίσουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Προτιμάμε να αντικρίζουμε τους εαυτούς μας στους καθρέφτες των άλλων όχι γιατί μας δείχνουν πιο όμορφους. Αφενός γιατί φαινόμαστε κάπου αλλού και αυτό μας επιβεβαιώνει και αφετέρου έχουμε την δυνατότητα να διαμορφώσουμε τον αντικατοπτρισμό μας όπως εμείς επιθυμούμε.
Αρκούμαστε στην επιβεβαίωση για να αποφύγουμε τον αυτοέλεγχο, τον αυτοπεριορισμό. Η μεταμόρφωση του εαυτού μας και ο αυτοπεριορισμός που αυτή συνεπάγεται αποτελούν τους βασικούς μας τρομοκράτες και έτσι υπάρχουν δυο μορφές αντίδρασης στην προσωπική μας τρομοκρατία, από τη μια ο φόβος και η παθητικοποίηση και απ’ την άλλη η αντίσταση και το ρίσκο.
Δυσκολευόμαστε να αποδεχθούμε το αίσθημα του ανολοκλήρωτου, έχουμε ανάγκη από κάποιον να μας αποδεχτεί γ αυτό που είμαστε και καταλήγουμε να επιβαλλόμαστε στους άλλους, κ αυτό γιατί οποιουδήποτε τύπου σχέσεις είναι παιχνίδια εξουσίας των συναισθημάτων.
Συμβιβαζόμαστε σε μία κοινωνία που καλλιεργεί την ανάγκη επίδειξης μέσα από τα πρωτοσέλιδα των περιοδικών, τη μόδα, τις ηθικολογίες της κοινής γνώμης.
Συμβιβαζόμαστε σε μια κοινωνία που καθωσπρέπει μπεζ κυρίες και καθωσπρέπει γκρι κύριοι κατακλύζουν τα δελτία ειδήσεων, διαμορφώνουν την πραγματικότητα στην οποία άγραφος νόμος για την επίτευξη της κοινωνικής ισορροπίας είναι η παραπλάνηση, η απόκρυψη της αλήθειας, και έτσι η ψευδαίσθηση εξομοιώνεται με την πραγματικότητα και το φαίνεσθαι με το είναι. Συμβιβαζόμαστε σε μία κοινωνία που από δίκη του Σωκράτη σ’ αυτή του Γαλιλαίου και του Μπελογιάννη καταδικάζει η ίδια ως παράλογους αυτούς που λένε την αλήθεια.
Στη προσπάθεια μας να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από την κοινωνική κατακραυγή καταπνιγούμε την αλήθεια μας και αρκούμαστε στην επίδειξη του κοινωνικά αποδεκτού, περιμένοντας κάποιου είδους επιβεβαίωση, μεταμφιεζόμαστε.
Ίσως θα πρέπει να κατανοήσουμε πως πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου προκειμένου να τον βρεις, θα πρέπει να σταματήσεις να επιβάλλεσαι στους άλλους για να καταφέρεις να επιβληθείς στον ίδιο σου τον εαυτό, θα πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου προκειμένου να ολοκληρωθείς, να ξεφύγεις από την λούπα της μεταμφίεσης, να σταματήσεις να ζητάς επιβεβαίωση για αυτά που έχεις ενσωματώσει και τελικά να μεταμορφωθείς.
Χριστίνα Μαργιώτη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.