Κάθε φορά που ανεβαίνει ο νεοφασισμός, να υπάρχει και μια απάντηση από έναν Έλληνα με χρώμα όλο και πιο «μαύρο» και όνομα όλο και λιγότερο «ελληνοπρεπές».
Flashback στις 7 Νοεμβρίου 2010: Δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Ο υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα, γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής και συνιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «New Dream Hotel» Νίκος Μιχαλολιάκος εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος, αρχίζοντας σιγά – σιγά να αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει στο θεσμικό πλαίσιο το φασιστικό χώρο, στον οποίον άνοιξαν διάπλατα το δρόμο δεκαετίες ασύδοτων και εκφυλισμένων αστικών κυβερνήσεων.
Αργά τη νύχτα, ο ροζ ξενοδόχος και νεοεκλεγέντας δημοτικός σύμβουλος, συνοδευόμενος από όλους τους προκατόχους του homo sapiens (δηλαδή το πολιτμπιρό της Χρυσής Αυγής), κατηφορίζει στην Πλατεία Αττικής, υποδεικνύοντας το επόμενο «θαύμα του Άγιου Παντελεήμονα» και προβαίνει σε δηλώσεις. Με το που παύει να ακούγεται η ομολογουμένως σπαστική και υστερική φωνή του και προτού τον επιδοκιμάσουν δεκάδες χειροκροτήματα, κάπου στο βάθος ακούγεται μια φωνή1, η οποία λέει «Γεια σου ρε Έλληνα!»2. Ομολογουμένως, αν το σκεφτεί κάποιος αφαιρετικά, αυτή η φράση μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να ακουστεί3, ακριβώς επειδή δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα. Δηλαδή, θα περίμενε κανείς να ακούσει στη Μογγολία «Γεια σου ρε Μογγόλε!»; Όχι βέβαια – κάτι που σε οδηγεί στην αμέσως επόμενη σκέψη: μήπως ο «Έλληνας του 21ου αιώνα» είναι ο Μιχαλολιάκος;
Flashforward στις 17 Δεκεμβρίου 2012: η ισπανική Σαραγόσα εντάσσει στο δυναμικό της τον 18χρονο Έλληνα γκαρντ Γιάννη Αντετοκούμπο, ο οποίος – ναι ναι, σωστά μαντέψατε! – έχει αφρικανικές ρίζες και συγκεκριμένα νιγηριανές. Προκαταβολικά, να επισημάνω τα εξής: ο Γιάννης αγωνιζόταν μέχρι πρόσφατα στην Α2 με τη φανέλα του Φιλαθλητικού ˙ παρότι γκαρντ, έχει ύψος 2,06 και άνοιγμα χεριών 2,17 (!) ˙ το παιχνίδι του, αν και ακόμη άγουρο και φανερά επηρεασμένο από το street basket, έχει αξιοσημείωτη πλαστικότητα,4 σωστά βήματα και κινήσεις και σπουδαία αντίληψη του χώρου ˙ συμπαίκτης του Γιάννη είναι ο 20χρονος αδελφός του Θανάσης, ο οποίος είναι ένας δίμετρος γκαρντ με όμοια αγωνιστικά και αθλητικά χαρακτηριστικά. Γιατί αναφέρεται το scouting report του Γιάννη Αντετοκούμπο, θα ρωτήσετε εύλογα. Βασικά, επειδή έχει όλα τα φόντα να γίνει το «next best thing» του ελληνικού μπάσκετ, να αγωνιστεί στην Εθνική ομάδα και να κερδίσει διακρίσεις και μετάλλια. Μήπως εν τέλει είναι ο Γιάννης Αντετοκούμπο ο «Έλληνας του 21ου αιώνα»5 ;
Από όλες τις απόψεις, η ελληνική κοινωνία του 2013 θα έχει διάφορων ειδών «Έλληνες». Θα έχει τον Μιχαλολιάκο, ως κεντρική φιγούρα στο χώρο της πολιτικής και του κονσομασιόν. Θα έχει τους αδελφούς Αντετοκούμπο, οι οποίοι θα πρέπει να τα καταφέρουν στη ζωή τους, ώστε να νιώσουν ασφαλείς στην Ελλάδα και να μη χρειαστεί να αγωνιούν για να απαντήσουν στο ερώτημα «αν ο Πύρρος Δήμας δεν ήταν Ολυμπιονίκης, θα ήταν Αλβανός;». Και μια και που το ανέφερα, θα έχει και Αλβανούς χρυσαυγίτες. Θα έχει την πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας που θα κόπτεται για το πατριωτικό της αίσθημα. Α, θα έχει και τον ανώνυμο Έλληνα βιαστή, ο οποίος βέβαια δε θα απολαύσει ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας όπως ο «Χ» αλλοδαπός συνάδελφος του ούτε θα γίνει μέσο πολιτικής χειραγώγησης (βλ. ο «δράκος της Πάρου»),6 αλλά τουλάχιστον θα κοιτάει κατάματα τον διεθνή ανταγωνισμό.
Πάνε οι εποχές που οι μαύροι7 Έλληνες αθλητές είχαν γνήσια ελληνική χροιά (όπως Νέστορας Κόμματος ή Σοφοκλής και Αλέξανδρος Σχορτσιανίτης), ώστε να ανασαίνουμε με ανακούφιση. Τώρα έχουμε κάτι προχειρότητες τύπου Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούμπο (για να μη μιλήσω για το Βασίλη Εκινέ). Και καλά το επώνυμο, τι να κάνουμε, ο κοσμοπολιτισμός και το εξερευνητικό πνεύμα των Ελλήνων τα έχει κάτι τέτοια – αν, όμως, αρχίσουμε να μπλέκουμε με μαύρους Γιάννηδες, Θανάσηδες και Βασίληδες, μου φαίνεται ότι δε θα ξέρουμε ποιοι είμαστε.
Πάνε οι εποχές που την ελληνική κοινωνία τη δίχαζαν πάθη τύπου Οδυσσέας Τσενάι: είναι Αλβανός, είναι Βορειοηπειρώτης, είναι Έλληνας8 και αν ναι, πόσο. Δύσκολα ερωτήματα γενικά, τα οποία βασάνισαν κόσμο, για να μην αρχίσει να προβληματίζεται πως στο διάολο ανεβαίνει το χρηματιστήριο και πέσει σε βαριά κατάθλιψη. Τώρα αν παίξει μετάλλιο και διάκριση, βγάζεις ευθεία γενεαλογική γραμμή ανάμεσα στον Ισοκράτη και τον Αντετοκούμπο.
Να ομολογήσω όμως κάτι; Γουστάρω αφάνταστα να τρολλάρει η μοίρα έτσι. Κάθε φορά που ανεβαίνει ο νεοφασισμός, να υπάρχει και μια απάντηση από έναν Έλληνα με χρώμα όλο και πιο «μαύρο» και όνομα όλο και λιγότερο «ελληνοπρεπές». Δείτε τον Λεπέν στα τέλη της δεκαετίας του ‘90: ακροδεξιά φουλ, 17% και τα μυαλά στα κάγκελα. Από την άλλη, η εθνική Γαλλίας του 1998 – 20009 : αν ήσουν Ντεγκωλικός τότε στη Γαλλία, καλύτερα να έκοβες τη μπάλα και να γινόσουν αγρότης. Ο Λεπέν δεκαπέντε χρόνια κλαίγεται για αυτές τις εθνικές Γαλλίας. Έλα όμως που αυτοί οι απίθανοι «μισο – Γάλλοι» πάνε και κερδίζουν ένα παγκόσμιο και ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα! Κάτι τέτοιες «εθνικές επιτυχίες» είναι που ανοίγουν τα αυτιά στο ακροατήριο του για τη μισαλλόδοξη ρητορεία του. Πραγματικά, ο αθλητισμός βουλώνει συστηματικά το φασιστικό στόμα καλύτερα και από το κονσερβοκούτι (που δε βουλώνει στόματα, αλλά τέλος πάντων). Αν, λοιπόν, κατά αντιστοιχία, κάθε φορά που ένα ανερχόμενο νεοφασιστικό μόρφωμα θα εκφράζει δυσπιστία για το χρώμα των διεθνών αθλητών (όπως ο Παναγιώταρος με τον Σχορτσιανίτη), το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, τότε τον Αντετοκούμπο τον κόβω για πρωταθλητή του ΝΒΑ πολύ σύντομα.
Προτού κλείσω, μια τελευταία συμβουλή στον Θανάση: σε συνέντευξη του, είχε απαντήσει στο θέμα με τις δηλώσεις Παναγιώταρου «εγώ και ο αδερφός μου, Γιάννης, πέραν ότι έχουμε γεννηθεί, έχουμε μεγαλώσει και έχουμε φοιτήσει εδώ, είμαστε πολύ καλοί χαρακτήρες και πολύ καλά παιδιά». Θανάση, πρόσεξε τι σου γράφω: είναι παντελώς αδιάφορος στην κοινωνία μας ο χαρακτήρας σου, όταν είσαι γκαρντ με 2,06 με άνοιγμα χεριών 2,17! Αν μάλιστα μπορείς να πηδάς και ψηλότερα και από τον αδερφό σου, τότε τι κάθεσαι και μας λες, πραγματικά…
Το (πιο) μαύρο (δε γίνεται) πρόβατο
1)Τη συγκεκριμένη φωνή, παρεμπιπτόντως, είμαι σίγουρος ότι την έχω ακούσει στις μισές ελληνικές διαφημίσεις. Βέβαια, από την άλλη, σας μιλάει και άνθρωπος που από τα 5 μέχρι τα 8 έβλεπε τηλεόραση μόνο για τις διαφημίσεις και βαριόταν τις ταινίες, οπότε μπορεί να κάνω λάθος… Whatever…
2) Δυστυχώς, μετά από δίλεπτη ενδελεχή έρευνα, δε βρήκα το σχετικό βίντεο, οπότε το παραθέτω από μνήμης. Το καλό με τα καλτ σκηνικά είναι ότι δεν τα ξεχνάς με τίποτα.
3) Ίσως και στις ΗΠΑ, όπου το «American» (ιδιαίτερα το «hard – working decent American») είναι αντίθετο με όλες τις φυλετικές, εθνικές ή πολιτισμικές μειονότητες, τους αριστερούς, τους συνδικαλιστές, τους επιστήμονες, τους διανοούμενους, τους καλλιτέχνες, όσους αποδέχονται τη δαρβινική θεωρία ή κομμάτι της, κτλ. Μπρρρ…
4) Κυριολεκτικά, το σώμα και οι κινήσεις του, όπως «πατάνε» στο χώρο, θυμίζουν Πίπεν και Κούκοτς σε πολύ πρώιμα στάδια… και ναι, γίνομαι ιερόσυλος…
5) Για το Θανάση θα το συζητούσαμε, αλλά δεν κάνει ακόμα καριέρα στο εξωτερικό… Μέχρι τότε, θα πρέπει να μας κολλάει «ελληνόσημα» για να τον ανεχόμαστε…
6) Ενδεικτικά, βλέπε http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=246368 και http://news247.gr/eidiseis/koinonia/eglima/kataggelia_15xronhs_o_enas_me_kratouse_o_allos_me_viaze.2069769.html.
7) Ναι, καλά διαβάσατε: μαύροι! Δεν υπάρχει τίποτα κακό με την πολυχρωμία στη φύση, ούτε το χρώμα μαύρο – μια χαρά είναι τα χρώματα των ανθρώπων και όποιος φοβάται τη λέξη, είναι ο ίδιος ρατσιστής. Εκτός αν φτάσουμε να γίνουμε αμερικανάκια και να ανακαλύψουμε τον «Αφρο – Έλληνα».
8) Διότι κάπου στην πορεία ανακαλύψαμε ότι ο Ισοκράτης είχε πει ότι Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας (και όταν έλεγε ελληνική παιδεία, εννοούσε το ελληνικό φροντιστήριο). Μην κοιτάτε, βεβαίως, που βιβλίο δεν ανοίγουμε ούτε για πλάκα, κάτι τέτοια αρχαία τα μαθαίνουμε εμείς οι νεοέλληνες. Αμέ!
9) Μερικά παραδείγματα της καταγωγής των παικτών της τότε Εθνικής Γαλλίας: Ζιντάν (Αλγερία), Ντεσαγί (Γκάνα) Βιεϊρά (Σενεγάλη), Ανρί (Μαρτινίκα), Τρεζεγκέ (Αργεντινή), Μακελελέ (Κονγκό), Τιράμ (Γουαδελούπη), Καρεμπέ (Νέα Καληδονία), Τζοργκαέφ (Ρωσία – Πολωνία – Αρμενία), Λιζαραζού (Χώρα των Βάσκων), Μπογκοσιάν (Αρμενία), Λαμά (Γαλλική Γουιάνα), Ανελκά (Μαρτινίκα), Πιρές (Πορτογαλία – Ισπανία), Ντιομέντ (Γουαδελούπη) . Τη σημερινή εθνική Γαλλίας εκπροσωπούν, παρεμπιπτόντως, οι Μπενζεμά (Αλγερία), Νασρί (Αλγερία), Μπεν Αρφά (Τυνησία), κτλ
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.