Ρέκβιεμ για τον κύριο “7 δευτερόλεπτα ή λιγότερα”

Ο Στιβ Νας σχεδίαζε φέτος να παίξει μπάσκετ για μία τελευταία χρονιά στο NBA με τους Λέικερς, αλλά το σώμα του τον πρόδωσε. Ήταν αναμφίβολα η δυσάρεστη είδηση της χρονιάς, καθώς το κοινό δεν θα έχει την ευκαιρία να αποχαιρετίσει τον Καναδό όπως άξιζε σε έναν από τους καλύτερους πόιντ γκαρντ στην ιστορία του αθλήματος.

Ο Νας γεννήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής από Βρετανούς γονείς. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε στον Καναδά μαζί με την οικογένειά του, όπου ασχολήθηκε με αρκετά αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο, το χόκεϊ επί πάγου και το μπάσκετ.

Στο λύκειο επικεντρώθηκε στο μπάσκετ, κερδίζοντας μια αθλητική υποτροφία για το κολέγιο της Σάντα Κλάρα. Στα τέσσερα χρόνια με την ομάδα είχε εντυπωσιακή εξέλιξη, με αποτέλεσμα να τραβήξει το ενδιαφέρον των σκάουτερ, όντας και μέλος της Εθνικής ομάδας του Καναδά που έπαιξε στο Μουντομπάσκετ του 1994 στα γήπεδα της χώρας.

Η επιλογή του στο Νο15 του ντραφτ του 1996 από τους Φίνιξ Σανς θεωρήθηκε έκπληξη. Κι αυτό γιατί, παρά τα πολύ καλά στατιστικά του, ο Νας έπαιζε σε ένα άσημο κολέγιο και το κορμί του δεν ήταν τόσο αθλητικό για τα δεδομένα του ΝΒΑ.

Πράγματι, στις δύο πρώτες του χρονιές με τους Σανς, έμοιαζε ότι θα γίνει απλώς ένας καλός παγκίτης. Παίζοντας πίσω από εγνωσμένης αξίας γκαρντ όπως τους Τζέισον Κιντ, Σαμ Κασέλ και Κέβιν Τζόνσον, ο Νας σούταρε μεν την μπάλα με εξαιρετικά ποσοστά, όμως στην άμυνα είχε πολλά προβλήματα και στο φτιάξιμο παιχνιδιού παρουσιαζόταν ασταθής.

Με τη μετακίνησή του στο Ντάλας, το 1998, όλα αυτά άλλαξαν. Παίρνοντας βασικό ρόλο σε μια ομάδα που ως τότε δεν είχε βρει την ταυτότητά της, άρχισε να βελτιώνεται σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού του, διατηρώντας παράλληλα υψηλά ποσοστά στα σουτ.

Με την έλευση του Ντιρκ Νοβίτσκι και την παρουσία στο ρόστερ παικτών όπως ο Μάικλ Φίνλεϊ και ο Ζουάν Χάουαρντ, οι Μάβερικς μετατράπηκαν σε μία από τις καλύτερες ομάδες της Δύση. Ωστόσο, παρά τα πολύ καλά ρεκόρ στις κανονικές περιόδους, δεν κατάφεραν να κάνουν αίσθηση στα πλέι-οφ.

Το καλοκαίρι του 2004 ο Νας έμενε ελεύθερος. Βρέθηκε τότε σε δίλημμα αν θα ανανέωνε με τους Μαβς ή αν θα υπέγραφε ξανά στους Σανς, οι οποίοι πρόσφεραν ένα υψηλότερο συμβόλαιο. Η επιλογή του να γυρίσει στο Φίνιξ αποδείχθηκε καθοριστική για την καριέρα του.

Εκμεταλλευόμενος το γρήγορο στιλ παιχνιδιού του προπονητή Μάικ Ντ’ Άντονι και παίζοντας πλάι σε αθλητικούς παίκτες όπως ο Αμάρε Στάνταμαϊρ, ο Τζο Τζόνσον και ο Σον Μάριον, ο Νας καθιερώθηκε ως ο καλύτερος πλέι-μέικερ της λίγκας. Έγινε το πρόσωπο της φημισμένης επίθεσης των Σανς εκείνα τα χρόνια, η οποία πήρε το όνομα “7 δευτερόλεπτα ή λιγότερα” επειδή καλούσε τους παίκτες να σουτάρουν εντός των πρώτων 7 από τα 24 διαθέσιμα δευτερόλεπτα.

Οδηγώντας με μαεστρία την υπερταχεία του Φίνιξ, ο Νας κέρδισε δύο συνεχόμενα βραβεία MVP του πρωταθλήματος (2005, 2006). Επιπλέον, έγινε μόλις ο τέταρτος παίκτης που μπήκε στο κλαμπ “50-40-90” (δηλαδή να τελειώσει τη σεζόν με ποσοστά ευστοχίας 50% εντός παιδιάς, 40% από το τρίποντο και 90% από τις ελεύθερες βολές), μετά τους Λάρι Μπερντ, Μαρκ Πράις και Ρέτζι Μίλερ.

Οι Σανς του ήταν η πιο θεαματική ομάδα του NBA, όμως στα πλέι-οφ το σύστημα του Ντ’ Άντονι αποτύγχανε σταθερά να φέρει αποτελέσματα. Έφτασαν στους τελικούς της Δύσης τρεις φορές (2005, 2006 και 2010), όμως γνώρισαν τον αποκλεισμό σε όλες, από Σαν Αντόνιο Σπερς, Μάβερικς και Λος Άντζελες Λέικερς.

Ο Νας μπορεί να μην έπαιξε ποτέ σε Τελικούς πρωταθλήματος κατά τη δεκαετία του 2000, όμως για εννιά συνεχόμενες σεζόν ήταν ο ηγέτης της Νο1 επίθεσης του NBA. Ένα εκπληκτικό επίτευγμα, τον οποίο τον αφήνει στη μνήμη μας ως τον καλύτερο πόιντ γκαρντ που δεν έχει κερδίσει δαχτυλίδι μετά τον Τζον Στόκτον.

Για την ακρίβεια το δαχτυλίδι του πρωταθλητή ήταν το μοναδικό πράγμα που του έλειψε στην καριέρα του. Αυτό ήταν που κυνηγούσε όταν συμφώνησε να πάει με ανταλλαγή στους Λέικερς το καλοκαίρι του 2012, για να δημιουργήσει μια σούπερ ομάδα με τους Κόμπι Μπράιαντ, Πάου Γκασόλ και Ντουάιτ Χάουαρντ.

Το πείραμα απέτυχε παταγωδώς. Οι Λέικερς ουδέποτε βρήκαν χημεία μεταξύ τους, ενώ οι αντοχές του Νας άρχισαν να τον προδίδουν. Μακριά πλέον από το εξαιρετικό ιατρικό επιτελείο των Σανς, που είχε τον τρόπο να τον κρατάει φρέσκο και ακμαίο ως τα 38 του χρόνια, ο Καναδός δυσκολευόταν να κρατηθεί στο παρκέ. Και όταν το έκανε, δεν θύμιζε σε τίποτα τον παίκτη που έτρεχε εκείνο το φονικό πικ-εν-ρολ με τον Στάνταμαϊρ.

Προερχόμενος από έναν ενοχλητικό τραυματισμό στη μέση που τον κράτησε έξω σχεδόν όλη την περσινή σεζόν, ο Νας δούλεψε σκληρά το περασμένο καλοκαίρι για να κάνει το comeback. Με τον Μπράιαντ να επιστρέφει επίσης από τραυματισμό, ήθελε να αποδείξει στον εαυτό του πως μπορούσε να γίνει ξανά παραγωγικός στα 40 του.

Η όλη του προσπάθεια κατέρρευσε με πάταγο λίγο πριν αρχίσουν τα ματς της κανονικής περιόδου. Οι γιατροί των Λέικερς τον απέκλεισαν από τη σεζόν λόγω του ίδιου προβλήματος στη μέση και ο Νας έμεινε απογοητευμένος να κοιτάζει έξω από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ.

Αν και δεν έχει ανακοινώσει την απόσυρσή του ακόμα, θεωρείται δύσκολο να επιχειρήσει να επανέλθει του χρόνου, μιας και τελειώνει και το τριετές συμβόλαιο που είχε με τους Λέικερς. Σε κάθε περίπτωση, οι φίλοι του ΝΒΑ θα θυμούνται το Νας για τα υπέρλαμπρα κατορθώματά του στο Φίνιξ και όχι για τις άτυχες στιγμές των τελευταίων ετών. Έστω και αν δεν κατάφερε ποτέ του να οδηγήσει την ομάδα του σε ένα πρωτάθλημα.