Η πραγματική ευτυχία των πιο καταθλιπτικών ηθοποιών είναι όταν ξαναγίνονται οι απλοί άνθρωποι από το άγνωστο χιλιόμετρο του Texas για να ψιθυρίσουν στο άγνωστο χιλιόμετρο της Αθήνας πως : «Ανεξαρτήτως του τι σου λένε οι άνθρωποι, οι λέξεις και οι ιδέες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο».
Λένε πως αν κερδίσεις ξαφνικά το λαχείο, υπάρχει περίπτωση να πάθεις κατάθλιψη διότι δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς όλον αυτόν τον πλούτο. Με το πρόσφατο παράδειγμα της αυτοκτονίας του Robin Williams, το Hollywood φαίνεται να κρύβει μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων που δεν ξέρουν ή στην τελική δε θέλουν να διαχειριστούν όλον αυτόν τον πλούτο.
Θυμάμαι μερικά χρόνια πριν, που διάβαζα πως ο ψυχολόγος της Jennifer Aniston της συνέστησε να μετακομίσει από την πολυτελή της βίλα σε ένα απλό διαμέρισμα έτσι ώστε να βελτιωθεί η ψυχική της υγεία. Αστείο αν σκεφτείς πόσο κοπιάζουν πολλοί άνθρωποι όλη τους τη ζωή για να χτίσουν μία βίλα. Ενδιαφέρον ωστόσο, αν μπεις σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού της ευτυχίας.
Τον Robin Williams και τη Jennifer Aniston ακολουθούν ο Jim Carrey, η Catherine Zeta Jones, o Billy Joel καθώς και ο Heath Ledger μαζί με πολλούς άλλους. Στατιστικά μιλώντας, πρόκειται για ανθρώπους που συνήθως κατάγονταν από κατώτερες κοινωνικές τάξεις, μεγάλωσαν σε τροχόσπιτα σε κάποιο άγνωστο χιλιόμετρο του Texas και δούλευαν ως σερβιτόροι μέχρι κάποιος να ανακαλύψει το ταλέντο και την ομορφιά τους. Τότε, ως δια μαγείας, άφησαν το τροχόσπιτο και εγκαινίασαν σπίτια με πισίνες, δουλεύοντας ωστόσο όλη μέρα, δίχως να προλαβαίνουν να ευχαριστηθούν τον ίσκιο κάτω από τα ειδικά μπαμπού που μεταφέρθηκαν από την Αφρική για να κοσμήσουν τον κήπο τους. Στο μυαλό κάθε μικροαστού, πέτυχαν το American Dream και την κοινωνική τους κινητικότητα και μάλιστα σε χρόνο ντε-τε, συνεπώς είναι ευτυχισμένοι.
Στο μυαλό των ίδιων, φαίνεται να μην είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Η ανάγκη ετεροπροσδιορισμού από τους ατζέντηδες και το διαφημιστικό σύστημα, το οποίο κατασκευάζει καλλιτέχνες και τους ποτίζει με κοκαΐνη για να τους συντηρεί ζωντανούς, μοιάζει για τους διάσημους πιο απαραίτητη και από το νερό. Ενώ όλοι οι απλοί άνθρωποι νομίζουμε πως μπορούμε να κινήσουμε γη και ουρανό αν αποκτήσουμε εκατομμύρια, η αλήθεια είναι πως αυτοί οι άνθρωποι δε μπορούν, καθώς για να αυξήσουν τα εκατομμύρια , την τελεσίδικη υπογραφή σε κάθε τους επιλογή έχει η έγκριση του star system. Στο σύστημα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, όπου αντί για αγαθά πουλά εμπειρίες, αυτοί οι άνθρωποι πηγαίνουν σε νησιά, εστιατόρια, φοράνε ρούχα για να τα διαφημίσουν, για να κινείται η αγορά.
Μα τότε γιατί δεν τα παρατάνε όλα να φύγουν μακριά; Γιατί τότε θα τους ονομάσουν αποτυχημένους, διάττοντες αστέρες, που πέρασαν αλλά δεν άγγιξαν. Ακόμη χειρότερα, που δεν ήταν αρκετά ταλαντούχοι για να μείνουν στην αλυσίδα παραγωγής θεάματος.
Η αλήθεια είναι όμως, πως για να μπουν στο σινεμά, την τηλεόραση ή οπουδήποτε, κάποιο πρωτογενές τάλαντο εξασφάλισε την πρόσβασή τους. Το χάρισμα μαζί με τη δουλειά. Και ίσως αυτές να είναι οι πραγματικές στιγμές ευτυχίας τους. Όταν σηκώνονται από τα ναρκωτικά και την κατάθλιψη για να γυρίσουν κάποια ταινία. Όταν υποδύονται όσα δε μπορούν να είναι : την ευτυχισμένη σύζυγο, τον τρελό επιστήμονα, τον αστείο ναυαγό. Ίσως να μην είναι τα νησιά, οι βίλες και τα ακριβά εστιατόρια, παρά μόνο δυο στιγμές στις οποίες τους θαυμάσαμε πραγματικά, όταν χαμογέλασαν ειλικρινά και ερωτεύτηκαν μέχρι το “cut” με μάτια που έκαιγαν.
Όταν μας έκαναν να γελάσουμε δυνατά, στον καναπέ μας μία Παρασκευή βράδυ, ενώ όλα γύρω έμοιαζαν άσχημα. Ίσως οι ώρες που αφιερώνουν στην τέχνη τους, να ΄ναι η πραγματική ανταμοιβή τους. Κάθε φορά που ξαναγίνονται οι απλοί άνθρωποι από το άγνωστο χιλιόμετρο του Texas για να ψιθυρίσουν με ευγένεια στο άγνωστο χιλιόμετρο της Αθήνας πως : « Ανεξαρτήτως του τι σου λένε οι άνθρωποι, οι λέξεις και οι ιδέες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο».
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.