Τι συμβαίνει όταν η τηλεόραση μπαίνει στην καθημερινότητα ενός μικρού παιδιού; Μάλλον στις μέρες μας η σκέψη πάει σε όχι και τόσο «σωστά» ερεθίσματα. Τι συμβαίνει όταν ένα παιδί 9 χρονών παρακολουθεί ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα αφιερωμένο στον Elvis Presley πίσω στο 1957; Γεννιέται ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, ένας προικισμένος συνθέτης και τραγουδιστής, ίσως ο τελευταίος μεγάλος μπλουζίστας παλαιάς κοπής.
Ο William Rory Gallagher γεννήθηκε και μεγάλωσε στην κομητεία Corc της Ιρλανδίας. Στα 12 του κερδίζει την πρώτη του κιθάρα σε ένα διαγωνισμό. Κατά τύχη και από λάθος στην παραγγελία μιας κιθάρας, καταλήγει στα χέρια του Rory η διάσημη Stratocaster, η οποία θα συντρόφευε τα solo του μέχρι και το τελευταίο του live καθώς δεν την αποχωρίστηκε ποτέ. Έφηβος ακόμα άρχισε να εμφανίζεται ως support act σε διάφορα άλλα συγκροτήματα. Το 1966 σχηματίζει τους Taste και κυκλοφορούν δύο άλμπουμ, με τα οποία κάνει αισθητή την παρουσία του στην ευρωπαϊκή μουσική σκηνή, ενώ περιοδεύουν και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τέσσερα χρόνο αργότερα ο Rory ξεκινά την προσωπική του καριέρα με αρκετά μεγάλη επιτυχία σε Ευρώπη και Αμερική.
Συνεργάζεται με θρύλους της blues όπως τους Muddy Waters και Jerry Lee Lewis. Το 1975 κυκλοφορεί τον δίσκο Calling Card, σε παραγωγή του μπασίστα των Deep Purple, Roger Glover, ο οποίος θεωρείται ο καλύτερος του. Την επιτυχία αυτού του δίσκου όπως και των επόμενων, χωρίς να στερούνται πάντως σε ποιότητα, μετρίασε το επερχόμενο κίνημα της punk και αραίωσε τις δισκογραφικές παρουσίες του. Οι ζωντανές εμφανίσεις του όμως αποτελούσαν πάντα ένα λόγο για να τα σπάσει το rock κοινό σε όλο τον κόσμο. Μία τέτοια συναυλία ήταν κι αυτή που έδωσε στην Αθήνα το 1981, στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Ο Rory παρέσυρε τον κόσμο με μια απίστευτη παράσταση που οδήγησε σε ένα ακόμα πιο εκρηκτικό φινάλε. Ξύλο, μολότωφ, φωτιές και δακρυγόνα με την αστυνομία να δημιουργεί τέτοια ατμόσφαιρα, ώστε ο ίδιος ο Gallagher να περιγράφει το χάος λέγοντας: « Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε!».
Εκτός όμως από τη μεγάλη του αγάπη για την κιθάρα ο Rory είχε αδυναμία και στο αλκοόλ. Στα τέλη της δεκαετίας του 80 η υγεία του είχε αρχίσει να κλονίζεται. Τα προβλήματα συνεχίστηκαν και επιδεινώθηκαν σε σημείο να είναι απαραίτητη η μεταμόσχευση ύπατος, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1995. Έπειτα όμως από επιπλοκές κατέληξε στις 14 Ιουνίου του ίδιου χρόνου, σε ηλικία 47 ετών. Ο τάφος του στο Corc κοσμείται από 5 χρυσές ακτίνες, μία εκ των οποίων φέρει το ακριβές μήκος και τα τάστα της κιθάρας του.
Θεωρείται ως μία από τις πιο αληθινές και σεμνές φυσιογνωμίες της rock μουσικής. Ένας βιρτουόζος της blues που απλά παρακολουθώντας τα ινδάλματα του έγινε ένα από αυτά. Τα solo του με την κιθάρα του έχουν αφήσει ιστορία, τα δε μυθικά live του έχουν αφήσει απίστευτες μνήμες σε όσους είχαν την τύχη να τα παρακολουθήσουν. Αυτοδίδακτος, με καινοτόμες ιδέες στη σύνθεση, με περίσσιο πάθος και ενέργεια πάνω στη σκηνή. Δεν πρόδωσε ποτέ τα πιστεύω του, το χαρακτήρα και το ύφος της μουσικής που αφιερώθηκε. Ενδεικτικό, όταν οι Rolling Stones θέλησαν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους και ο Rory αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν ταιριάζουν μουσικά. Αποτελεί για πολλούς ένα θρύλο της rock, έναν εραστή της κιθάρας, τον τελευταίο αληθινό μπλουζίστα.
Μια επίκληση στην αυθεντία για την αξία και την ικανότητα του Rory:
‘How does it feel to be the greatest guitarist in the world?
I don’t know, go ask Rory Gallagher.’ Jimmy Hendrix
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.