Της Βίκυς Ζαφείρη
Στις αρχές Μαρτίου του 1926 με διαταγή του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου απαγορεύεται στις γυναίκες να φοράνε κοντή φούστα και η άκρη του υφάσματος πρέπει να απέχει 30 εκατοστά από το έδαφος.
Ο Ιωάννης Καλυβίτης διευθυντής της νεοσύστατης αστυνομίας Πόλεων, κλήθηκε στο γραφείο του στρατηγού όπου παρουσία της γυναίκας του ζήτησε από την αστυνομία να εκδώσει διαταγή για απαγόρευση της παρουσίας κοντής φούστας στο δρόμο. Για την εφαρμογή της διαταγής, οι αστυνομικοί είχαν μεζούρες, για να διαπιστώσουν εάν η κάθε γυναίκα που κυκλοφορούσε στους δρόμους ήταν στο πλαίσιο της νομιμότητας. Σύντομα έγινε και η πρώτη σύλληψη, μιας 22χρονης κοπέλας, που είχε παραβιάσει τον νόμο – κατά οχτώ ολόκληρα εκατοστά! Οι αντιδράσεις της κοινωνίας ήταν άμεσες. Φυσικά, δεν έλειψαν και οι διαμαρτυρίες από φεμινίστριες της εποχής. Ο «γραφικός» νόμος του Πάγκαλου καταργήθηκε την 31η Μαρτίου του ’26. Μέχρι τότε είχε σατιριστεί από τον Τύπο, το Θέατρο, τους γελοιογράφους και είχε προλάβει να γίνει και λαϊκό τραγούδι.
Η εμφάνιση της μίνι φούστας πρωτοεμφανίστηκε επίσημα την δεκαετία του ’60. Το μίνι απελευθέρωσε τη μόδα και κατ’ επέκταση τη γυναίκα. Παρόλο που αντέδρασαν οι συντηρητικοί εν τέλει καθιερώθηκε και όλοι υπηρέτησαν τη νέα αυτή μόδα. Ακόμα και στη χούντα, ο Παττακός προσπάθησε να επαναφέρει την απαγόρευση αλλά αντιλήφθηκε το μάταιο της υπόθεσης.
Μίνι φούστες υπήρχαν ήδη από την Αρχαία Σπάρτη («φαινομηρίδες»), σε φυλές της Κίνας και της Αφρικής από τα μεσαιωνικά χρόνια. Κάποιοι ιστορικοί της μόδας εντάσσουν και την φουστανέλα στην κατηγορία του μίνι. Το 1926 η αμερικανίδα τραγουδίστρια Ζοζεφίν Μπέικερ τόλμησε να εμφανισθεί σε κλαμπ του Παρισιού με μίνι φτιαγμένο από μπανάνες. Τη δεκαετία του ’50 μπορούσε να δει κάποιος μινιφορούσες σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, στα γήπεδα του του τένις και στα παγοδρόμια. Το φορούσαν ακόμα οι χορεύτριες και οι τσιρλίντερς.
Η αγγλίδα σχεδιάστρια Μαίρη Κουάντ που διατηρούσε την μπουτίκ Bazaar στο Τσέλσι του Λονδίνου είχε διάφορες ιδέες για αλλαγές στο μήκος της φούστας. Έτσι στις 10 Ιουλίου του 1964 έβγαλε την πρώτη ολοκληρωμένη κολεξιόν με μίνι φούστες. Η ονομασία “μίνι” προέρχεται από την μάρκα του αγαπημένου της αυτοκινήτου, Mini Cooper. Ήθελε να φτιάξει ένα πρακτικό και απελευθερωτικό ρούχο για την γυναίκα που “θέλει να τρέξει να προλάβει το λεωφορείο”.
Τη δεκαετία του ’70 η μόδα ξαναγύρισε στα πιο μακριά φορέματα, το μίντι και το μάξι, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 το μίνι επέστρεψε δυναμικά. Το μόνο που αμφισβητεί την κυριαρχία του στις μέρες μας είναι το «καυτό σορτς» (hot pants), δημιουργία κι αυτό της Μαίρης Κουάντ από τη δεκαετία του ’60.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.