Στη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου έγινε μεγάλος θόρυβος για την ενέργεια των αναρχικών να κάψουν μια ελληνική σημαία. Η ενέργεια στιγματίστηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια για το συμβολισμό της, να καίγεται δηλαδή το σύμβολο του έθνους, τη στιγμή που έχουμε διεκδικήσεις από την Τουρκία με την αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης, ενώ η ενέργεια επίσης παίρνει ένα χαρακτήρα αποκήρυξης της πατρίδας, πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με το μήνυμα του Πολυτεχνείου, όπως το βίωσαν οι δεκάδες χιλιάδες αγωνιστών που συμμετείχαν στην εξέγερση.
Την ίδια μέρα του καψίματος της σημαίας στο Πολυτεχνείο, σε ένα άλλο σημείο της χώρας, είχαμε ένα περιστατικό που έβαλε σε ρίσκο ανθρώπινες ζωές. Στη Χίο, στον προσφυγικό καταυλισμό της Σούδας, όπου διαμένουν πρόσφυγες που έχουν ζητήσει άσυλο και βρίσκονται σε αναμονή της εξέτασης του αιτήματός τους από τις αρμόδιες αρχές, ακροδεξιά στοιχεία επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ και έκαψαν σκηνές στις οποίες διέμεναν πρόσφυγες, ξυλοκόπησαν άγρια αλληλέγγυους που θέλησαν να απομακρύνουν παιδιά από το σημείο, με αποτέλεσμα να καταλήξουν στο νοσοκομείο, ενώ η αστυνομία, που ήταν παρούσα, δεν επενέβη για τη σύλληψη των δραστών. Το δεύτερο περιστατικό δεν έλαβε καμία δημοσιότητα από τα κανάλια της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Το κάψιμο μιας σημαίας είναι μια συνηθισμένη διαμαρτυρία που συμβαίνει πολλές φορές σε διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, αλλά και στη χώρα μας. Μόλις δύο ημέρες πριν από την επέτειο του Πολυτεχνείου ασκήθηκε ποινική δίωξη για το κάψιμο σημαίας σε άτομο που παρακολουθούσε στο γήπεδο Καραϊσκάκη τον αγώνα Ελλάδας-Βοσνίας, στον οποίο αναρτήθηκε και το φασιστικό πανό που έγραφε «μαχαίρι, σύρμα, Σρεμπρένιτσα». Η ενέργεια του καψίματος είναι μια κίνηση διαμαρτυρίας εναντίον της πολιτικής μιας συγκεκριμένης χώρας και συνήθως αφορά παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είτε εναντίωση σε μια επεκτατική πολιτική. Τέτοια παραδείγματα έχουμε πολλά, με κάψιμο σημαίας των ΗΠΑ ή του Ισραήλ, κατά τη διάρκεια των επαναστάσεων που ακολούθησαν την αραβική άνοιξη.
Στην Ελλάδα δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε αντίστοιχες ενέργειες εναντίον χωρών όπως οι ΗΠΑ, αλλά δεν έχουμε πολλά ανάλογα παραδείγματα με την ελληνική σημαία. Αντίθετα η ελληνική σημαία, που αποτελεί το σύμβολο για την ενότητα του έθνους αλλά και ταυτοτικό σύμβολο, χρησιμοποιείται προβοκατόρικα πολλές φορές, λόγω της συγκινησιακής φόρτισης που μεταδίδει.
Τα τελευταία χρόνια, και κυρίως μετά την είσοδο της ΧΑ στο κοινοβούλιο το 2012, βλέπουμε μια έξαρση της διάθεσης να δηλώσει κάποιος την ελληνική του εθνική ταυτότητα μέσα από τη χρήση της σημαίας, είτε με την ανάρτησή της σε ένα κοντάρι στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, είτε με τατουάζ στο μπράτσο. Και είναι βέβαια δικαίωμα του καθενός να το κάνει, αλλά η χρήση του συμβόλου με τέτοια συχνότητα, υποδηλώνει μια προσπάθεια περιχαράκωσης ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, του χώρου της ακροδεξιάς και των φασιστών. Η χάραξη ενός τατουάζ στο μπράτσο για παράδειγμα, οδηγεί στη διάκριση αυτών που το έχουν από αυτούς που δεν το έχουν. Με αυτόν τον τρόπο τα άτομα αναγνωρίζονται άμεσα μεταξύ τους, ενώ λειτουργεί και σαν προπαγάνδα εκφοβισμού των υπολοίπων, που εκ των πραγμάτων μπαίνουν σε μια κατηγορία «αντεθνικών στοιχείων».
Και εδώ μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η χρήση της σημαίας, σαν σύμβολο ενότητας του έθνους, εξυπηρετείται από τη χρήση που της γίνεται από την ακροδεξιά. Στην πραγματικότητα η σημαία χρησιμοποιείται από την ακροδεξιά σαν τη ρομφαία, σαν ένα λάβαρο ενάντια στους αλλοπίστους, αυτόκλητος τιμωρός με φωτιά και τσεκούρι αυτών που δεν πιστεύουν στις ίδιες αξίες με τους «υπερασπιστές» της, ενάντια στους αλλόφυλους και στους αλλόθρησκους. Η σημαία χρησιμοποιείται από την ακροδεξιά για να διχάσει, να συντρίψει με το κοντάρι της τους αλλότριους και να ενώσει τους μισαλλόδοξους. Χρησιμοποιείται ως το λάβαρο της λευτεριάς, όχι από τα οικονομικά και ταξικά δεσμά, αλλά από τις επιβουλές των αλλόθρησκων, των διαφορετικών, αυτών που απειλούν την κατεστημένη τάξη, και αυτοί που τη χρησιμοποιούν με αυτό τον τρόπο σύμφωνα με αυτά που πιστεύουν, είναι αυτοί που αποτελούν την καρδιά και την ψυχή του έθνους, αυτοί που πρέπει πάση θυσία να επιβληθούν πάνω στους υπολοίπους για την επιβίωση της φυλής.
Μια τέτοια χρήση της σημαίας, με όλα αυτά τα μηνύματα, αποτελεί κατάφωρη προσβολή της. Αν η σημαία αποτελεί το πρωταρχικό και ύψιστο σύμβολο των Ελλήνων, η ταύτισή της με το μίσος, τη μισαλλοδοξία και το διχασμό, τη μετατρέπει σε σύμβολο πολέμου εναντίον του εσωτερικού εχθρού. Με αυτόν τον τρόπο δε μιλάμε για εθνική ενότητα, αλλά για επιβολή με τη βία μιας ομάδας και μιας πολιτικής και ιδεολογικής αντίληψης επάνω σε μια άλλη. Με αυτόν τον τρόπο η δημοκρατία αμφισβητείται και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται. Εξάλλου σύμφωνα με την ακροδεξιά αντίληψη, τα ανθρώπινα δικαιώματα ισχύουν μέχρι το σημείο που δεν καταπατώνται τα εθνικά συμφέροντα.
Αναρωτιέται κανείς επίσης, αν αυτή η χρήση της σημαίας, με όλους τους συμβολισμούς, είναι σύμφωνη με τις αρχές και τα πιστεύω των ΜΜΕ, που έδειξαν και σχολίασαν σε χρόνο υψηλής τηλεθέασης το κάψιμο από τους αναρχικούς, αλλά απαξίωσαν να ταυτίσουν αυτούς που επιτέθηκαν στον καταυλισμό των προσφύγων στη Σούδα της Χίου, με την ακροδεξιά. Έπρεπε να έρθει ο Μιχαλολιάκος την επόμενη μέρα στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΧΑ να παραδεχτεί με περηφάνεια την πολιτική ταυτότητα των δραστών της Σούδας, μιλώντας για πράξη αντίστασης και αδειάζοντας τα κανάλια και την εκκωφαντική σιωπή τους για το γεγονός, για να υπάρξει μια σχετική δημοσιότητα.
Σε ένα πολιτικό τοπίο πλήρως διαβρωμένο από τις πολιτικές λιτότητας και την έλλειψη αριστερής εναλλακτικής πρότασης, η ακροδεξιά βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να δρέψει τους καρπούς της πολιτικής ανυπαρξίας των υπολοίπων, μιλώντας για κυριαρχία της ελληνικής φυλής και στρέφοντας τα βέλη εναντίον όποιου είναι ευάλωτος και διαφορετικός. Σε αυτό το τοπίο η ακροδεξιά επιδιώκει να φανεί σαν η μόνη αντισυστημική δύναμη που θα έρθει για να βάλει τάξη στο χάος, σκορπώντας φωτιά και τσεκούρι σε όποιον της αντισταθεί. Η σημαία απλώς αποτελεί το αναγκαίο λάβαρο που εμπνέει και ενώνει τα πλήθη που αποτελούν το στρατό της και έλκει πολλούς άλλους να πιστέψουν στις ιδέες της και να την ακολουθήσουν. Αν αυτή η προσβολή της σημαίας μάς φαίνεται πλέον συνηθισμένη, σύντομα θα βρεθούμε στο σημείο εκείνο που δε θα έχει επιστροφή. Ο εχθρός είναι εδώ και το αυγό του φιδιού έχει ήδη εκκολαφτεί, ενώ ο νεοσσός έρπει απειλητικά.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.