*Ιστορίες καθημερινού στρατιωτικού σουρεαλισμού από τον Βαγγέλη Γέττο. Ακολουθήστε τη σειρά των χιουμοριστικών διηγημάτων που δημοσιεύονται εβδομαδιαία στο 3point magazine.
Όταν ο ερμητισμός του στρατιωτικού μυστηρίου διαρραγεί, ξεχύνονται απαντήσεις και αποκαλύψεις. Στο στρατό, η ερώτηση έρχεται πάντα δεύτερη και αργοπορημένη. Πρώτα κάνεις και μετά διερωτάσαι. Στεκόμαστε πάνω σε μια αμμώδη νησίδα όπου η αρχιτεκτονική της λογικής και το σχήμα της ερωταπάντησης είναι καταδικασμένα σε κατάρρευση. Εδώ δεν ισχύει, εδώ δεν χρησιμεύει, εδώ δεν αρμόζει η πρόβλεψη. Το μέλλον είναι μια θολή ευχή. Το παρελθόν στους περισσότερους είναι άχρηστο. Πιο παρόν δε γίνεται.
Πολλοί, περιγράφοντας την θητεία, λένε ότι «εκεί μέσα θα τα δεις και θα τα ακούσεις όλα»∙ όντως, έτσι είναι. Σε κάθε αφορμή διαπιστώνεις ένα φάσμα τόσο διαφορετικών αντιδράσεων από τους στρατιώτες. Είμαστε ένας θίασος∙ αυτό δεν το αποφεύγουμε. Η διανομή έχει συντελεστεί αυτόματα και το έργο ανεβαίνει. Η διαφορά με το θέατρο είναι ότι, όπως στη ζωή, έτσι και στο στρατό, πρόβα δεν προβλέπεται.
Λένε επίσης πολλοί: “ο στρατός είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας”. Διαφωνώ ως προς τις πρώτες μέρες. Εκείνες τις μέρες στα Κέντρα Νεοσυλλέκτων όπου οι αριστόγατες συναγελάζονται υποχρεωτικά τα κουρελιασμένα αδέσποτα της γειτονιάς. Η πρώτη αυτή στρατιωτική κοινωνία δεν κάνει διακρίσεις. Σε καμία κοινωνία ο πλούσιος και ο φτωχός δεν θα βρεθούν να εκτελούν την ίδια εντολή. Σε καμία κοινωνία ο πλούσιος δεν θα κοιμηθεί στην κάτω κουκέτα και ο φτωχός στην πάνω. Αυτά στην αρχή. Μετά, στη μετάθεση, έρχεται το βύσμα ως απομηχανής θεός να αποκαταστήσει ό,τι συνέβαινε “έξω”.
Αν έξω το «κονέ» σου επιτρέπει να ζήσεις, εδώ το βύσμα σου επιτρέπει να επιβιώσεις. Από την πρώτη ημέρα στο στρατόπεδο που μετατίθεσαι αντιλαμβάνεσαι διαφορετικές θερμοκρασίες στα σώματα που σε περιβάλλουν: δεν έχουν όλα πυρετό. Από την πρώτη ημέρα βλέπεις την διαφορά στην κίνηση: άλλοι βλέπουν τους λάκκους με το νερό στο προαύλιο και άλλοι πέφτουν μέσα. Άλλοι μυρίζουν σαν πρίγκιπες και άλλοι κουμπώνουν το μπουφάν μέχρι τα αφτιά. Το βύσμα είναι ένα στυλ υψηλού επιπέδου.
Το βύσμα και το στυλ του δεν ήταν πάντα το ίδιο. Πρώτα ήταν το «μέσον». Αυτό το τελικό –ν, πάντα με αηδίαζε περισσότερο από την ίδια την λέξη. Όλα όμως παίζουν το ρόλο τους: ο αμόρφωτος μικροαστός δεν αρκούσε να είναι∙ έπρεπε και να φαίνεται. Το τελικό νι πάλευε να σε βάλει στο παιχνίδι.
Μετά ήρθε το «βύσμα». Δηλαδή, από τη διαμεσολάβηση περάσαμε στην επέμβαση. Από την παρενόχληση στην επίθεση, από το «πες δυο λόγια να μην τον τρέχουν» στον χειροπόδαρα δεμένο για χάρη σου συφφάνταρο, από το «μίλησέ του για το παιδί» στο «παρακαλώ, καλωδιώστε με με την εξουσία σας».
Η διαφορά μεγάλη: το «μέσον» δεν το ανακοίνωνες, υπό το φόβο των κακών γλωσσών. Το «βύσμα» είναι μάγκικο και μαγικό, τσαμπουκαλίδικο, πιο ελληνικό από το «μέσον», κάτι σαν τη σωματική ρώμη που δεν κρύβεται, που δεν θες να την κρύψεις. Το «μέσον» ήταν κάτι φαύλο, ψιλοντροπιαστικό, επιτιμητικό ως προς την ευφυΐα αυτού που το «βάζει». Το «βύσμα» είναι αρσενικό. Το «μέσον» ήταν κατάλληλο για έναν απόφοιτο γυμνασίου, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με ένα οικογενειακό κειμήλιο 15 στα μαθηματικά. Το «βύσμα» ταιριάζει περισσότερο σε έναν απόφοιτο Λογιστικής που γεννήθηκε στις αρχές του ’90 σε ένα καλό νοσοκομείο, χάρη σ’ένα καλό «μέσον».
Στην εποχή του βύσματος, ο παραγοντισμός, το τουπέ και το αλισβερίσι αποκτούν το πιο αυθεντικό τους περιεχόμενο. Κανείς πια δεν χρειάζεται να πει “ξέρεις ποιος είμαι εγω;”. Όλοι ξέρουν. Επιτέλους, κανείς δεν εμποδίζεται από ένα φιλελεύθερο καθεστώς που επιβάλλει την συγκάλυψη της προνομιακής μεταχείρισης. Αντί για ειδικεύσεις και πόστα, θα ήταν πιο τίμιο να σου αποδίδεται μία θέση στη στρατιωτική φεουδαρχική επικράτεια: ο πρίγκιπας, ο κόμης, ο βαρώνος, ο πάροικος. Κι έτσι, στο στρατό, η ανάπηρη δημοκρατίς που κατήργησε τους βαθμούς ευγενείας πριν 200 χρόνια, αντικαταστάθηκε από τον ολοκληρωτισμό της δικτυοσύνης.
Τελικά, στο σανίδι του στρατού, τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί: όλα έχουν ήδη συντελεστεί.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.