Ο θάνατος του Τζίμη Πανούση, εκτός από αδόκητος, αφού αντιμετώπιζε μεν προβλήματα υγείας το τελευταίο διάστημα, αλλά ήταν μόλις 64 ετών, ήταν και αφυπνιστικός, στον βαθμό που λειτουργούσαν έτσι και οι στίχοι των τραγουδιών του. Ποιος δεν σκέφτεται τον «Νεοέλληνα», το «Αχ Ευρώπη» ή το «Γυφτάκι» σε πάμπολλες περιπτώσεις που η υποκρισία γίνεται σαράκι στο δέρμα μιας κοινωνίας χαμένης και προσηλωμένης στα επουσιώδη, καθημερινώς κι ανυπερθέτως.
Ήταν μόλις πριν λίγες μέρες που θα μπορούσε κανείς να ανακαλέσει στη μνήμη του τον ευφυή Τζιμάκο κι ένα άλλο τραγούδι του, το «Κάγκελα παντού», για να ερμηνεύσει πτυχές της τοποθέτησης του Κώστα Ζουράρι στο ραδιόφωνο «Metropolis» της Θεσσαλονίκης. Ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ και υφυπουργός Παιδείας, γνωστός οπαδός του ΠΑΟΚ, μίλησε με το γνωστό αμετροεπές κι αυτάρεσκο ύφος, ρωτήθηκε για διάφορα και βρήκε την ευκαιρία να τραγουδήσει ένα σύνθημα της Θύρας 4 του γηπέδου της Τούμπας, εκεί που κάθονται οι φανατικοί ομοϊδεάτες του οπαδοί του «Δικέφαλου του Βορρά», με αντικείμενο τον Ολυμπιακό, τον Άρη και τους δικούς τους φιλάθλους. Σαφώς υβριστικό, σαφώς προκλητικό και σαφώς αχρείαστο.
Όπως φαντάζεται κανείς εύκολα, σε ένα τοξικό περιβάλλον, γεμάτο φανατισμό για τα πάντα, η προσβολή στην ομάδα, τον σύλλογο, τον κόσμο της και την «ιδέα» του Ολυμπιακού είναι κάτι που δεν γινόταν να γίνει ανεκτό. Ενώ υπήρχαν και φωνές που ξεκάθαρα παραδέχθηκαν ότι δεν είναι δυνατόν ένας πολιτικός, βουλευτής και δη υφυπουργός να τοποθετείται απρόκλητα κατ’ αυτόν τον τρόπο από δημόσιου βήματος, προκαλώντας μια ολόκληρη ομάδα του πληθυσμού (σωστότερα: των ψηφοφόρων), οι φωνές που κυριάρχησαν ήταν αυτές που απάντησαν στις ύβρεις με ύβρεις, στην πρόκληση με οχετό και στον φανατισμό με περισσότερο φανατισμό. Διότι είναι άλλο πράγμα να είσαι οπαδός του Ολυμπιακού ή του Άρη και να εξοργίζεσαι με τον Ζουράρι και άλλο το να είσαι οπαδός του Ολυμπιακού ή του Άρη και να θες να πέσει η κυβέρνηση, επειδή εξοργίζεσαι με τον Ζουράρι!
«Όλο το έθνος προσκυνά, σώβρακα και φανέλες», έλεγε απαξιωτικά για την κουλτούρα των σπορ ο Πανούσης που, αν και μάλλον αδικούσε τον οπαδικό πολιτισμό και την κοινωνικότητα και την πολιτική συνείδηση που πλάθει τον κόσμο στις εξέδρες και αμφίδρομα πλάθονται απ’ αυτόν, δεν θα μπορούσε παρά να πετύχει διάνα την ουσία του θέματος: Στο παγκοσμιοποιημένο ποδόσφαιρο και ειδικά μιας χώρας-παρία σε όλα τα επίπεδα, όπως της Ελλάδας, οι ομάδες ανήκουν στους προέδρους-ιδιοκτήτες, που τις χρησιμοποιούν για παντός είδους άλλους σκοπούς, επιχειρηματικούς, πολιτικούς, κομματικούς, αφού με κάθε είδους τέτοια συμφέροντα ταυτίζονται. Δυστυχώς, χρησιμοποιούν και τους οπαδούς τους. Ακόμα χειρότερα, οι ίδιοι – οι περισσότεροι εξ αυτών – ομνύουν στο πρόσωπό τους και δηλώνουν έτοιμοι να τους υπερασπιστούν απέναντι σε όποιον τους πολεμάει.
Έτσι, κριτήριο ψήφου γίνεται το συμφέρον του κάθε επιχειρηματία και οι πολιτικές του παρέες. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης επιτίθεται στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως κατατρεγμένος και αδικούμενος και οι οπαδοί του Ολυμπιακού παίρνουν θέση κατά του πρωθυπουργού, των υπουργών και των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Στα fora, στα social media και παντού, η «γραμμή» της διοίκησης των Πειραιωτών γίνεται σύνθημα και τρόπος σκέψης και διάθεσης ψήφου από τους φιλάθλους της ομάδας, όχι όλους σαφώς, αλλά τους σκληροπυρηνικούς. Ο Ζουράρις δεν έγινε αντικείμενο κριτικής λόγω του ότι είναι πολιτικός ή ότι κατέχει θεσμικό ρόλο στο υπουργικό συμβούλιο: στοχοποιείται γιατί έβρισε τον Ολυμπιακό. Σημασία δεν έχει ποιος είσαι, αλλά ποιος λες ότι είσαι, διαχρονικά στην Ελλάδα. Έτσι και τώρα, όλο το «Βούλγαροι, χανούμισσες, βαζέλες, όλο το έθνος προσκυνά κόμματα και φανέλες», στην πιο πολιτική εκδοχή του «no-politica». Αν η κυβέρνηση βοηθήσει/προμοτάρει/χαριστεί/υποταχθεί στον πρόεδρο και την ομάδα, όλα καλά. Αν όχι, είμαστε απέναντι. Καμία σημασία στην ουσία, όλη η προσοχή στο θεαθήναι.
Παράλληλα, θα ήταν άδικο να μην ψέξει κανείς και την αντίπαλη πλευρά. Όχι φυσικά διότι τα έβαλε με μια ομάδα ή μια μερίδα οπαδών. Σε τελική ανάλυση, αδιάφορο είναι το αντικείμενο της χλεύης του Ζουράρι. Εκείνο που δεν είναι αδιάφορο είναι η ελαφρότητα και φτηνή του στόχευση, που τον αναδεικνύει σε «ΠΑΟΚάρχη», αφού τα βάζει με τα αντίπαλα δέη της ομάδας της Θεσσαλονίκης. Απομένουν μερικές δημόσιες εμφανίσεις στο γήπεδο της Τούμπας, ίσως και καμία ακόμα περισπούδαστη ανάλυση σε αρχαϊζουσα γλώσσα για το μεγαλείο του άσπρου και του μαύρου, ώστε να εκλεγεί παμψηφεί στις επόμενες εκλογές και να συνεχίσει να μαζικοποιεί την κοινοβουλευτική αίθουσα, ως κομμάτι μιας ελίτ που δεν έχει σχέση με τον λαό και τις πραγματικές αγωνίες του. Ο ιδρυτής της κίνησης «Πυρίκαυστος Ελλάς» ήθελε να προκαλέσει και το κατάφερε.
Έτσι, εκτός από το «Κάγκελα παντού», έρχεται στο μυαλό και το «Εκλογές» του Πανούση. «Στης βουλής τα έδρανα, αχ κι εγώ να έκλανα». Ουδείς μπορεί να τα επιβεβαιώσει, αν όντως ο Ζουράρις είχε κάνει τέτοια όνειρα για τον εαυτό του, στα χρόνια της νιότης του. Μόνο να το υποθέσει με περίσσια σιγουριά μπορεί. Ούτως ή άλλως, όρεξη για δουλειά ως υφυπουργός, ως βουλευτής ή ως πολιτευτής εντός κοινοβουλίου δεν φαίνεται να έχει. Αν ο στόχος του ήταν να βρεθεί στα βουλευτικά έδρανα και να αερίζεται ξέγνοιαστος, απροβλημάτιστος και χαλαρός, σίγουρα τον έχει πετύχει.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.