Ένα “διάλειμμα” δύο χρόνων αποδείχτηκε ικανό, ούτως ώστε να προετοιμάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη διεύρυνση της μουσικής και στιχουργικής του παρακαταθήκης. Ο Λεωνίδας Μπαλάφας επιστρέφει δριμύτερος στα δισκογραφικά δρώμενα, με διπλό CD, εν ονόματι “Ας ρίχνει και χαλάζι”, κερδίζοντας τον τίτλο του διαφορετικού, την ιδιότητα του ξεχωριστού και διφορούμενες απόψεις.

Αναλύεται σε μπόλικα καινούρια κομμάτια, νέες και ασυνήθιστες βάσει πεπραγμένων μελωδίες, ενώ προχωρά ακόμα σε αλλοπρόσαλλες, εύηχες, τολμηρές συνδυαστικές επιλογές, εκτός των πλαισίων του κατευθυνόμενου mainstream.

Η έκδηλη ανυπομονησία θαρρώ δε, πως δικαιώνεται. Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης, εν αντιθέσει με το προηγούμενο υλικό του, επιχείρησε να διαφοροποιήσει σημαντικά το στήσιμο των κομματιών του, επιλέγοντας να στοχεύσει σε ένα κράμα παλιού και νέου, με έντονα στοιχεία κάποιων εκ των παραδοσιακών αρχών της ελληνικής μουσικής, έχοντας παράλληλα την ίδια εκρηκτικότητα με αυτή που τον χαρακτήριζε και κατά περιστάσεις ηλεκτρικό ήχο συνεπικουρούμενος από τον καλό του φίλο, Κύριο Κ, χωρίς να απουσιάζουν δε οι ρέγκε γέφυρες.

Έριξε νοκ άουτ τον κίνδυνο της στασιμότητας και από το εξώφυλλο μέχρι την τελευταία νότα, έδειξε να βασίζεται στην αγνή και όχι ταριχευμένη υπό την πίεση κάποιας δισκογραφικής, έμπνευση. Το 3pointmagazine.gr σας παρουσιάζει, όπως αυτό αντιλαμβάνεται, τα καινούρια τραγούδια του, ενώ στις 18 Μαΐου αναμένεται να το πράξει ο ίδιος στη σκηνή του Gagarin 205.

“Aς ρίχνει και χαλάζι”

Σε ένα σύνολο 20 κομματιών διακρίνονται διαφορετικά μεταξύ τους μέρη, τα οποία κατορθώνουν παρόλα αυτά να διατηρούν έναν αλληλένδετο χαρακτήρα. Θα αναφερθούμε στο καθένα από αυτά ξεχωριστά, χρησιμοποιώντας τη σειρά με την οποία τοποθετήθηκαν από τον εκπρόσωπο του καλλιτέχνη στο Youtube, καθώς το νέο του υλικό ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει.

Μέρος πρώτο…
H τρίτη, επί της ουσίας τέταρτη, μουσική περιήγηση του Λεωνίδα Μπαλάφα ξεκινά αυτή τη φορά με ένα τραγουδάκι για… το δρόμο και όχι για το ράδιο, όπως ακούσαμε με ευχαρίστηση στην ‘Ανοιξιάτικη Μέρα”. Πρόκειται για ένα ορχηστρικό κομμάτι, το οποίο ουσιαστικά αναλαμβάνει χρέη εισαγωγής και προδιαθέτει τον ακροατή περί του τι θα επακολουθήσει.

Στη συνέχεια, μοιάζει να ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι, χάρη στο εμφανώς πιο ζωηρό “Ας πάει στην ευχή” και τα παιχνιδιάρικα riffs, ενώ εμπεριέχει ένα είδος έκπληξης. Η πρώτη εντύπωση, που αποκομίζεις, σου δημιουργεί την πεποίθηση πως δεν πρόκειται να συνοδευτεί από φωνητικά, δίνοντας συνέχεια στο instrumental μέρος του δίσκου. Ωστόσο, δένει υπέρ του δέοντως καλά με τον τρόπο ερμηνείας του. Ο Μπαλάφας πειραματίζεται με τη φωνή του, χωρίς να επιδιώκει την ανάδειξη της και παρουσιάζει μία πτυχή των λατρεμένων live του.


“Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό…”

Ένας εκ των βασικών λόγων που ο Μπαλάφας έχει κατορθώσει να δημιουργήσει το δικό του ευρύ κοινό, είναι ότι μιλά ευθέως, δίχως ενδοιασμούς και με αυθεντικότητα βάσει της δικής μου εκτίμησης για τα θέλω της ψυχής. Εκφράζει την ανησυχία, τον πόθο, προάγει την απλότητα, χωρίς να φοβάται να ρισκάρει. Διά του στόματος του λαϊκές κλισέ ρήσεις έγιναν στίχοι καθήλωσης. Με Ολύμπια ηρεμία, μεταλαμπαδεύει μία αίσθηση γαλήνης, μέσα από ένα φάσμα ρέγκε σχημάτων και σε σπρώχνει με μία υποσυνείδητη πανίσχυρη ώθηση προς το να κάνεις όντως το καλό, κάτι που όπως παραδέχεται στη συνέχεια απαιτεί ως βασικό συστατικό την αγάπη. Και πώς θα έρθει αυτή χωρίς μία… Κοπέλα Καραμέλα.

Ένα κομμάτι ομολογουμένως, που δίνει συνέχεια σε μία γοητευτική κυκλοθυμία και σπάει την αίσθηση της γραμμικότητας. Στην ευθεία ο Μπαλάφας επιταχύνει ως είθισται και το κυριότερο την καθιστά ενδιαφέρουσα.

Ροκ από τα παλιά
Δεν διστάζει να μεταπηδήσει στον ηλεκτρικό ήχο. Το “Μέλλον μου αβέβαιο”, περιέχει ωραίες γέφυρες, αίσθηση απομάκρυνσης από τον απτό ρεαλισμό, αλλά και alternative στοιχεία. Ένα κομμάτι που θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι συνδέει τον Μπαλάφα με τον πρότερο βίο του και επιμηκύνεται με κομμάτια όπως το “Robin Hood” και τον “Παύλο”. Αμφότερα έχουν μία απόχρωση από τα παλιά, με το δεύτερο να γεμίζει το ηχόχρωμα του με πνευστά, τοποθετημένο κατά περιόδους σε ένα jazz σκηνικό. Εξωτερικεύει ένα δυναμισμό που σε ταρακουνά και σε οδηγεί πιο εύκολα στην απόφαση του να μην επιτρέψεις ξανά να γίνεις χάλια. Είσαι έτοιμος να πάρεις κεφάλια…

Η συνάντηση των άκρων
Επιτηδευμένα φάλτσος. Απερίγραπτα ωραία εναλλαγή. Το βάθος της φωνής του Κ, προσγειώνεται πανέμορφα μαζί με την επιστροφή σε νορμάλ ύφος αυτής του Μπαλάφα και κατακάθεται σαν μία πικάντικη γεύση στα αυτιά μας. Το «γλείψιμοʼ των τάστων στην αρχή, με κάτι από Paranoid Android των Radiohead, αποτελεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα για να “γνωρίσει” κανείς ολόκληρο το κομμάτι (“Λόγια του αέρα”). Μία ακόμα παρένθεση κλείνει, ένας ακόμα πρόλογος γράφεται με τη “Φυλακή”…

“Ό,τι αισθάνεσαι να λες”
Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν, θυμήθηκα τη διασκευή του “Πόσο λυπάμαι”. Αποτέλεσε ένα προμήνυμα του σήμερα. Ο Λεωνίδας δεν φοβάται να σκαρώσει μελωδίες πάνω σε σαντούρι. Ό,τι αισθάνεται το λέει και γι’ αυτό έχει κατηγορηθεί πολλάκις. Φαίνεται πως έχει “καλή καρδιά”, που ποθεί τη γκάιντα και τα κλαρίνα, μέσα από μία διαφορετική εκ των συνηθισμένων εκδοχή.

Ο παλμός της παίρνει και δίνει ρυθμό από μία μουσική πυροβασία, κοιτά στα μάτια τον Αγγελάκα και ζει ανήσυχα. Οξύμωρο. Στο “κλαρίνα και χορό”, μόνο κλαρίνα δεν συναντά.

Αποσπερίτης όνομα και πράγμα
Εύλογα υποθέτει κανείς πως πρόκειται για μία διασκευή. Μετά χαράς διαπιστώνει πως στέκεται στο ύψος του ονόματος, όπως και το “Που να Γυρίζεις”, κομμάτι παλαιότερου δίσκου.

Λίγο πριν το τέλος μοιάζει να χαμογελά. Μοιράζει θάρρος, κλείνει κεφάτα και χαρίζει το αίσθημα του ολοκληρωμένου.

“Κι άλλο, κι άλλο”, οφείλω να ομολογήσω πως δεν θα μπορέσω να μην το απαιτήσω, έστω και στα κρυφά. Στα live, μάλλον θα ικανοποιηθεί η ακόρεστη διάθεση μου.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.

Related Posts

//