Από τον Στρατή Μπουρνάζο
Οι τρεις απολύσεις στο «Κόκκινο», για μένα και πολλούς ακόμα, είναι θέμα οδυνηρό, ακριβώς επειδή μας θυμίζουν «οικεία κακά». Το «Κόκκινο», ανεξάρτητα από τους δρόμους που χώρισαν για πολλούς από εμάς, ήταν για χρόνια (και για κάποιους παραμένει, αν και «σπασμένα») ο σταθμός που εξέφραζε έναν ολόκληρο κόσμο, ο σταθμός μας, ένας κόσμος ολόκληρος το ίδιο. Μέχρι σήμερα δεν έγραψα κάτι, επειδή, ενίοτε, το να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του εδωμέσα, δεν βοηθάει. Καθώς όμως έχει περάσει ήδη ένα δωδεκαήμερο, θέλω να πω δυο πράγματα που σκέφτομαι.
Το πρώτο που νιώθω, λοιπόν, ως αριστερός (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) είναι το εντελώς στοιχειώδες να σταθώ αλληλέγγυος σε εργαζόμενους που απολύθηκαν, επειδή αρνήθηκαν να δεχθούν μείωση και απώλεια των μισθών τους.
Πέραν αυτού του βασικού όμως, υπάρχουν τρία πολύ συγκεκριμένα πράγματα που κάνουν την κατάσταση πολύ χειρότερη:
α) Εδώ και καιρό είναι εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει στην τύχη του το «Κόκκινο» (όπως και την «Αυγή»), επενδύοντας πολιτικά σε άλλα μέσα ενημέρωσης (βλακωδώς κατά τη γνώμη μου, γιατί θα αρκέσει ένα αλλαξοβασιλίκι για να διαπιστωθεί πόσο ΟΦΑ είναι αυτές οι «στηρίξεις» προς την κυβέρνηση εκ μέρους ολιγαρχών και «αυτοδημιούργητων» παραγόντων).
β) Οι απολύσεις στο «Κόκκινο» έχουν, εκ των πραγμάτων, τροχιοδεικτική σημασία• αν περάσουν, θα χρησιμοποιηθούν νομιμοποιητικά εν γένει για τις απολύσεις που θα ακολουθήσουν στον χώρο των μίντια. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πολλά χρόνια πρωτοστατούσε στην καταγγελία τέτοιων πρακτικών το βρίσκω ένα ακόμα δείγμα αναξιοπιστίας και, ασφαλώς, θλιβερό.
γ) Τέλος, το «Κόκκινο 105,5» (το οποίο, όσο κι αν έχει απαξιωθεί από την ταύτισή του με την κυβερνητική πολιτική –ειδικά στα δελτία ειδήσεων– όσο και αν έχει φτωχύνει λόγω της εγκατάλειψής του και της φυγής πολλών παραγωγών, διατηρεί ακόμα και αξία και πολύ πολύτιμο μέταλλο και φωνές σημαντικές) δεν μπορεί να προχωρήσει την πορεία του με απολύσεις. Δεν το αντέχει. Αν τα παραπάνω κατάφεραν ένα καίριο πλήγμα, οι απολύσεις μπορεί να του δώσουν τη χαριστική βολή: πολιτικά, ουσιαστικά, για τη συνοχή, τις σχέσεις των εργαζόμενων και, τελικά, για την επιβίωσή του. Μαγικές και σίγουρες λύσεις δεν υπάρχουν, πάντως οι βιώσιμες λύσεις πιστεύω ότι κινούνται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση με τα παραπάνω. Γιατί η συνταγή «απολογία υπέρ της κυβέρνησης + εγκατάλειψη + περικοπή δαπανών + απολύσεις» είναι ένας σίγουρος τρόπος μαρασμού.
Και υπάρχει κάτι βαρύ, που νιώθω να με πλακώνει: το βρίσκω ασήκωτο ότι οι τρεις θα χάσουν τη δουλειά τους κι εμείς, που ακούγαμε ή ακούμε «Κόκκινο», θα παρακολουθούμε αμήχανα, ρουτινιάρικα ή μουρμουρίζοντας. Άλλωστε, είναι το «ραδιόφωνο που ακούει». Για να ακούσει όμως, πρέπει κι εμείς να μιλήσουμε.
*Σκίτσο: Βαγγέλης Χερουβείμ
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.